Week 9 en 10

Maandag 27-2-06
Het blijft heel de dag hard waaien ,Leo doet de "aarde" verbeteren , zodat we een betere ontvangst hebben met de usb radio dan nu.
Hans krijgt weer allemaal mails van Rob , hij is zo bezig voor ons .
Degene die het voor ons mee zou nemen heeft nu allemaal bezwaren .
Moeilijk voor Rob om dat te moeten regelen , maar we zijn heel erg blij dat hij dat wil doen.
Ik lees een boek over Hans van Dam in India in gevangenschap , verschrikkelijk een concentratiekamp is er niets bij.
We worden uitgenodigd op de Odulphus ,om pannenkoeken te eten , maar het waait gewoon te hard .
We stellen het een uurtje uit en dan is de wind ietsje gaan liggen ,dus dan gaan we als nog.
Hartstikke lekker en gezellig , heerlijk met spek ,hoe vind je dat ??
Als we teruggaan , moeten we op onze knieen in de dinky en ons hoofd omlaag , en dan gaat het goed , want anders kunnen we nog wel eens omslaan met de dinky , er zijn hoge golven .
Een beetje nat maar veilig overgekomen .
Dinsdag 28-2-06
De wind is nog te sterk .
We blijven nog een dag freubelen , ik aan een diadeem of desgewenst ketting ,oorbellen en armband van schelpen.
Leo leest ook dat boek en is helemaal in de ban ervan.
Zo gaat een dag voorbij , heerlijk niets doen , wat een bijzonderheid.
Woensdag 1-3-06
We hebben zin om iedereen voor de koffie uit te nodigen , want de wind is een heel klein beetje minder , dus een bakkie kan net.
Nou hartstikke leuk , Jits en Ellen nemen wat pittigs zelf gebrouwen mee , en het is gezellig.
De blue star komt niet , want die vertrekt , die heeft het gezien.
Alea komt ook niet , want 1 van de jongens was al aan de kant met de dinky en de andere had denk ik de vhf niet aan.
Hartstikke gezellig , jammer dat gelijk de weesper moppen op waren , maar ook wel weer leuk ,want dat betekent dat ze lekker waren.
Heel de kuip is vol , het brugdek en er stonden er nog een paar in de gangboorden .
Leo is met Costa nog wezen snorkelen en schieten , de vis kreeg Miou de Mer Die het heerlijk vond.
Heel de tijd weer geprobeerd de mails te versturen ,maar dat ging weer niet.
Jammer maar helaas , en koek gebakken en brood en bietjes gekookt en dan ben ik aan de foto's begonnen en heeft Leo het eten gekookt en de vaten helemaal alleen gedaan.
Donderdag 2-3-06
Leo loopt om 6.00uur te ijsberen ,want de wind is iets minder en hij wil verder.
Hans en Loek zijn nog niet op en de rest ook nog niet echt .
Maar als ze wakker worden wordt iedereen onrustig en van lieverlee vertrekken de meesten.
Wij ook op het laatst , omdat ik loop te meuren.
Ik vind ,als the Silent Wish blijft hangen ,omdat er te hoge golven staan , wij wel kunnen gaan hakken tegen de golven en wind in ,maar dat wij dan moeten wachten totdat de kleinere schepen wel wachten op beter weer .
Maar uiteindelijk gaan we en komen we Sheidegg tegen die een slag had gemaakt en haast niet vooruit gekomen waren en we zagen de Odulphus nog en die was al uren eerder weggevaren , dus toen zijn wij ook maar achter Abeilat uit de wind gaan liggen en gaan snorkelen .
Ik zag wel zo'n grote vis ,dat was nog groter dan de travellar die we eens gevangen hadden,het was ook een travellarsoort.
En 2 schildpadden , die me allebei niet zagen en doodleuk recht op mij afzwommen .
Ik wachtte even , totdat de ene 1 meter voor mij nog steeds door bleef zwemmen en ik wilde geen affaire met hem ,dus deed ik mijn zwemvliezen een beetje naar voren en toen zag hij mij en schoten ze weg , mooi joh.
Deze waren helemaal groen begroeid op hun schild.
Weer honderd plannen om weg te gaan en weer verworpen , dus nu is het plan morgenochtend .
Vroeg naar bed en supervroeg op.
vrijdag 3 maart 2006
We worden om 6 uur wakker van de wekker en gaan 10 minuten later eruit.
Sheidegg is al weg en als we die oproepen ,zegt hij dat de Silent Wish ook al weg is met de Alea .
's Nachts was de wind afgezakt naar 10 knopen en dat is goed te doen , als je die tegen hebt en ook stroom tegen.
Daarom was Jits alvast gegaan en Alea ook , Sheidegg was eerst over de berg wezen kijken en dat nam wat tijd in beslag , en toen het hem wat leek is hij ook gegaan.
Wij op de toeter hangen om Markoen en Miou de Mer eruit te krijgen en dat lukte , om 7 uur voeren we het eiland voorbij.
Het was een aangename trip , de Markoen ging echt zeilen en wij motorzeilen , dus wij waren er al om 11.30uur en de Markoen enkele uren later ,maar tevreden over hun zeiltochtje.
Miou de Mer weet niet wat zeilen of varen is ,dus daar vergelijken we helemaal niets mee .
Ik ben gaan snorkelen om het eilandje wat in de buurt (hmhm) was , zag weer een grote rog en een kleine barracuda en een kleine schildpad , verder was het erg troebel.
Ik was een aardig tijdje weg , want het was niet echt dichtbij.
's Avonds komen Carla en Peter bij ons eten en dat was weer hartstikke gezellig.
Costa van de Sheidegg riep ons op om te vertellen dat hij een walvis zag ,toen hij aan het snorkelen was.
Wel boven water dan ,maar toch !!!!!!!!!
Wat een belevenis voor die jongen.
Of we morgen met hem gaan snorkelen , nou dat is wel leuk .
Zaterdag 4-3-2006
Het waait hardstikke hard ,dus we blijven hangen , en de anderen van de groep gaan met een dinky naar het "dorp" , waar ze niet welkom zijn en dus wel een stuk brood krijgen ,maar voor de rest niets kunnen kopen.
Wij gaan door met werkjes die nog steeds moeten gebeuren.
Ik probeer voor de zoveelste keer mijn berichten te versturen en binnen te halen .
,maar tevergeefs.
Ik ga niet zwemmen of snorkelen want er is te veel wind , we gaan vroeg naar bed ,omdat we vannacht eruit willen om te varen als de wind afneemt.
Zondag 5-3-2006
Mijn wekker loopt om middernacht af ,maar we horen de wind nog gieren en draaien ons weer om.
Om 4 uur 's morgens is Leo wakker en dan is de wind wel gezakt , we toeteren en gillen door de marifoon iedereen uit bed en gaan.
Odulphus was eerst en wij erachter en dan Markoen .
Lucy van Miou de Mer roept mij op ,maar ik kon er geen touw aan vast knopen en er werd dus weer opgehangen met de woorden ,dat ze ons volgden.
5 tellen later gilt ze door de marifoon ,hilfe hilfe , biete biete en niet zo'n beetje , nee , compleet hysterisch.
Ik dacht dat ze gek was geworden ,of werd vermoord door haar man (Romeo) , we konden het weer niet verstaan.
Maar ze zaten blijkbaar op het rif , gelukkig begreep Jits het en ze heeft een kwartier gegild door die marifoon , verschrikkelijk.
Door haar gebrul konden we ook geen beslissingen nemen , omdat we niet wisten wat er aan de hand was.
Jits kreeg in ieder geval Romeo zo ver dat hij zijn licht aan en uit deed , zodat we hun konden lokaliseren.
Silent Wish gooide een lijn naar Miou de Mer en Jits heeft ze eraf getrokken .
Ze krijgen geen water binnen ,maar het roeras is helemaal verbogen en de boot stuurt dus naar rechts.
Wij waren allemaal terug gegaan in de tussentijd en weer voor anker.
Het was rustig weer en dat bleef het tot 12 uur , maar jammer wij waren bezig met Hans om te proberen het roeras recht te krijgen.
Touwen eromheen en dan een achteranker uit en punt aan punt met Miou de Mer , om op die manier met onze ankerwinch de boel recht te trekken , wat met samenwerking van de Odulphus nog niet mocht lukken .
We hadden ook geen zin om onze boot te schaden , want er kwam ontzettend veel druk op te staan.
De mensen zijn helemaal ontredderd.
Wel zielig ,maar ze zijn totaal niet capabel om te varen en zeker niet met zulke trajecten .
Ik weet niet of ik capabel ben ,maar bij hun heb ik geen twijfel.
Leo had al helemaal een scheerbord gemaakt (omdat het roer naar links staat , trekken ze naar rechts en dit bord moet tegenwicht geven ,zodat hij gesleept kon worden en recht door blijft gaan.)om ze mee te slepen naar Asab ,maar de mannen besluiten dat het onverantwoord is om te slepen, en dus gaat het niet door.
Ze laten alles over hun heen gaan ,als de mannen besluiten dat de boot achterblijft en Odulphus hun meeneemt naar Asab en zij van daaruit de verzekering gaan regelen.
We gaan zo eten en dan vanavond varen ,want nu is de wind weer onderuit en de golven over een paar uur.
De Odulphus (Carla en Peter ) is gegaan met Lucy en Romeo en de Alea met de 2 jongens zijn ook mee , wij wachten hun ervaring af.
Wel ze kwamen dus terug , de wind stak weer op en de golven ook en hadden geen vooruitgang , dus besloten de 2 boten terug te komen.
Wij hoorden dit vanuit bed en konden zo blijven liggen .
Maandag 6-03-06
Om 4 of 5 uur gingen wij Markoen en Equus het weer proberen , maar het was te winderig en hebben ook geen voortgang ,dus gaan we terug .
Onderweg komen we nog een boot tegen zonder naam ,zonder vlag die zei dat hij naar India onderweg was ,maar hij kwam van richting zuid (India) vandaan en ging naar onze ankerplaats .
Ik was erg achterdochtig en bang ,dat hij wat van de Miou de Mer had gehoord en hem wilde leegroven.
Op de terugweg vangt Leo nog 2 vissen en aangezien iedereen door hun eten heen raakt maken we weer lekkerbekkies en nodigen de andere vreemde boot ook uit.
Terwijl Leo de vis aan het schoonmaken is zie ik toch een knots van een vin boven komen ,het waren 2 grote walvissen .
Ik gilde gelijk door de marifoon en veel van de mensen konden het zien.
Ik moest weer zonodig filmen en kon daardoor het meeste zelf niet goed zien.
Er staat wat op film ,maar dat is maar minimaal.
Jammer dan.
De vismaal was hartstikke gezellig en we vinden die mannen (een jonge Duitser Bruno en een Nieuw zeelander Paul ) erg aardig.
Dus ik vertel hun dat ik ze wel wantrouw , want blablala , ze moeten er wel om lachen.
Er staat veel wind en we kunnen niet weg.
We willen nu wel eens doorslapen ,want we zijn nu al een paar nachten opgeweest.
Dinsdag 7-3-2006
's morgens om 6.30 ontdekten we dat Sheidegg weg was en we roepen hem op en hij was om 3 uur vertrokken en het was niet makkelijk maar het ging.
Wij willen ook gelijk ,maar de rest gaat niet ,want het is wel rustig ,maar ze beloven zulk slecht weer .
Na veel zeven en zessen gaan we dan ook maar niet weg.
We feliciteren Peter van de Odulphus en die geeft gelijk een party in de middag.
Hartstikke gezellig weer , wel een beetje benauwd met zijn allen binnen , want buiten waait het te hard en binnen is het eigenlijk te klein ,maar er passen veel makke schapen in een hok.
Ik had een cake gemaakt met kaarsjes en dat had Carla ook en die had pannekoeken gebakken met suiker en kleine stukjes met een stokje , creatief word je als er niet veel is.
Als we terug gaan naar de boot krijgen we vissoep van Iris , want ze hebben de vissenkoppen van ons gekregen gisteren en wij zijn uitgenodigd bij de Silent Wish ,samen met Romeo om nasi te eten .
Lucy is naar het dorp om de zaken te regelen in Asab ,maar ze roept op naar Hans (wij ontvangen ze niet) dat ze de nacht daar moet doorbrengen en morgen pas verder reist naar Asab.
We hebben met elkaar op de Odulphus afgesproken dat we om 10 uur zo'n beetje wegvaren als het weer zo blijft ,want dan moet het kunnen.
Om 10.30 of 10.45 uur varen we weg , vooraan de Markoen en dan wij en dan de rest .wij gaan diep de zee in en gaan heel erg goed de rest blijft bij de kust varen en hebben erg veel tegenstroom ,golven en wind en gaan nog maar 2 mijl per uur.
Wij het dubbele ,maar we moeten ook weer meer varen om bij hetzelfde punt te komen.
Plotseling horen we Monique van Iris in haar franse engels zeggen :we have problem , we have problem, we have problem.
If we ask what the problem is she never answered back again , so than our alarmbells were ringing and Peter van de Odulphus give theire positie to us , so we also know were the Iris has to be (ben zonder erg in engels door gegaan) , en als we er met een rotgang naartoe varen en niet weten wat er is ,maar we wel denken dat ze op een rif zitten ,zien we ineens de vlammen komen en Jits van de Silent Wish gilt door de marifoon dat de Iris in brand staan.
De vlammen grijpen om zich heen en wij zijn zo verschrikkelijk bang en bezorgd voor De tuinkabouter (zo noemen we hem altijd) en Monique , waar zijn ze en zijn ze in het vuur , zijn ze in de liferaft (opblaas reddingsbootje) of dobberen ze in het water en hebben ze dan een zwemvest aan.
We gaan met zijn allen eromheen ,zodat wanneer ze ergens heen drijven er altijd wel in de buurt een boot is.
De Silent Wish gaat erg dicht bij en ziet het reddingsvlot van de Iris bij de boot vandaan komen en kort erna zien ze Monique, gelukkig even later Charles ook , 2 doodsbange koppies uit het vlot.
Charles zit onder het zwemplateau van de Silent Wish en met de golven eronder slaat hij een paar keer met zijn hoofd tegen de onderkant.
Gelukkig gaat dat snel goed en zijn ze in een zwiet aan boord , en roepen Jits en Ellen ,we hebben ze !!!!!!!!!!!!!!!
Mijn god wat er toen van ons afviel , dat kunnen jullie je niet voorstellen denk ik.
Maar dan wat een ellende voor dat leuke lieve en koddige creatieve stel.
Hoe moet het verder ?? eerst gaat iedereen terug en dan weer niet en dan gaan we onze tocht vervolgen , met zijn allen besloten we uiteindelijk dat we door gingen .
Maar binnen 3 minuten riep Jits op om te zeggen ,dat hij de liferaft al losgelaten heeft omdat hij geen vooruitgang meer had en dat hij terug ging ,want zelfs zonder kwam hij maar 1 knots vooruit per uur en 18 uur met een ontredderd stel ,waarvan Charles niets aanheeft ,omdat hij in bed lag ,dat was niet goed.
In die korte periode van ellende was de wind aangewakkerd en was het op zijn positie moeilijk om ertegen te komen.
Wij hadden een goede speed iedereen wilde eigenlijk verder , behalve ik bleef doordrammen dat we ze niet alleen konden laten en bleef zeiken aan Leo zijn hoofd net zolang tot het tot hem doordrong wat er allemaal gedaan moest worden en dat we dat ook niet alleen aan Jits en Ellen konden overlaten , want Miou de Mer was er wel ,maar dat was niet echt een optie voor hulp.
Uiteindelijk zag Leo dus zelf ook wel dat we moesten helpen en ging door de wind.
Toen kwam ook de rest mee , alleen de Markoen van Hans was al een stuk verder vooruit en ging door , maar ook omdat hij met zijn ssb en marifoon waarschijnlijk meer kan helpen als hij halfweg is.
Dan kan hij de afstand overbruggen , die er is tussen de boten van de voorploeg en de achterploeg (wij dus).
Monique heeft min of meer mijn maat en ik dacht Charles ook , want dat is maar een klein opdondertje.
Charles zegt door de marifoon ;bedankt voor jullie gastvrijheid en als je de Iris naast je hebt wil je hem dan gedag zeggen van ons.
Leo verstaat hem niet en vraagt wat hij zegt . die krijgt eerst eens een grote bek ,want ik moet weer , Janken !!!!!!
Ja ,natuurlijk wil ik dat doen.
Een lange tijd zien we de boot branden , dan ineens een explosie en kort erna is het vuur gedoofd , dan ruiken we de stank van het vuur pas ,omdat we in de windstroom liggen van de uitgebluste boot.
We gaan 6,5 knopen per uur , komen in het donker aan en voor we goed vast liggen is het licht .
Ik maak het ankertouw in orde en zet koffie , en Leo haalt Charles en Monique op van de Silent Wish (die eerst even chocolademelk dronken om met elkaar nog even te bekomen ).
Monique gooide haarzelf huilend in mijn armen en Charles probeerde zichzelf groot te houden ,maar dat lukte niet erg.
Mijn God wat een tragedie, het is verschrikkelijk .
Ik jank gelijk mee natuurlijk , maar ook dat is normaal.
Ze is erg bang geweest vertelt ze , Charles wilde nog een zaklamp pakken , toen hij weer binnen was ging de hele ingang in de brand en zij wist niet of hij terug kon komen, ze riep en riep hem en wat zal ze blij geweest zijn toen ze zijn koppie door de vlammen naar buiten zag komen .
Charles heeft in de tussentijd nog een brandblusser leeggespoten ,maar daar ging het vuur niet mee uit , sterker nog het vuur was alleen groter geworden in die tijd.
Hij besloot dat het toen de tijd was om naar de reddingsboot te gaan.
Hij deed al de handelingen die nodig waren om de reddingsboot klaar te maken om te water te gaan .
Wat Charles niet wist was dat Monique dacht dat hij niet wilde opengaan ,omdat hij telkens weer aan een touw trok en de reddingsboot dan niet direct opensprong , maar alles liep zoals het zou moeten , dus was die angst ongegrond .
Ze stapten in de reddingsboot en hielden zolang mogelijk vast , zodat ze vlug gevonden konden worden (weer zo nagedacht ) , dus toen ze echt niet langer meer bij de boot konden blijven ,omdat de vlammen een gevaar werden , lieten ze zich gaan en toen kwam de Silent Wish eraan.
Jits en Ellen zal het beeld altijd bij blijven dat Charles en Monique in dat vlotje zaten en hun daarvandaan aankeken met al die angst in hun ogen.
Als wij ze in de boot hebben maken we de voorpunt bereikbaar en een bed ,douchen en dan kunnen we allemaal slapen , wat niet erg lukte natuurlijk ,maar we hebben wat gerust.
We keutelen de dag wat door en Monique schets wat van haar af , met de wascokrijtjes die ik bij de Tansas( Grote supermarkt in Turkije) heb gekregen bij aankoop van 25 miljoen lira .
Wij krijgen de schetsen van haar als dank je wel en we zijn er erg blij mee.
Monique heeft al een tijdje terug aangegeven dat ik haar "zus" bent en dat zei ze nu weer , ze voelt een soort verbintenis .
Ze was ook heel erg blij dat we terug gekomen waren , omdat we met de Thalassa ook al samen geknokt hebben om te redden wat er te redden valt en dat heeft ook een band gevormd.
Ze voelt haarzelf vrij bij ons en dat is ook lekker als je zoveel te verwerken hebt.
Ellen en Jits waren ook heel erg blij dat we waren gekomen , want die zagen henzelf al zitten in die baai (van ellende )met de Miou de Mer hun problemen , Monique en Charles op dat kleine bootje van hun erbij , geen eten meer geen drinken meer en een hoop wind , want het stormt alweer.
En ook hun kunnen wel wat steun gebruiken , want ze krijgen de ene ellende na de andere op hun dak.
Aan alle kanten worden er kleding en eten en schoenen gebracht , wat geweldig is .
Peter had nog schoenen voor Charles en dat was het moeilijkste met dat kleine pootje en kleding en Patricia had een hele kledingkast leeggegooid en toiletspullen .
Van de Muggerl kwam van alles en nog wat en de kleine boten hebben natuurlijk geen voorraad en dus alles zelf nodig , dus daar deden ze weer andere dingen creëren.
Voor Charles hadden ze een knoflook (hun medicijnen zijn mee naar de bodem gegaan, en Charles heeft hoge bloeddruk en Monique een schildklier probleem.Knoflook is goed om hoge bloeddruk te onderdrukken) die ze beschilderd hadden met de franse vlag en Ellen heeft het idee een krans te maken om in het water te gooien als we er langs varen en ga zo maar door.
Donderdag 9-3-06
We vragen aan Monique en Charles of ze al zo ver zijn dat de rest van de groep koffie kan komen drinken ,want iedereen wil hun emoties delen .
Daar hebben ze geen problemen mee en dus nodigen we iedereen uit ervoor , wat zeer gewaardeerd word en het is een hele happening weer en een hoop emoties en janken .
In de middag gaat de wind weer harder opsteken en dan zijn de mensen nog bij ons aan boord .
Leo was Steve en Patricia wezen terugbrengen naar de Equus , toen hun waarschijnlijk weer op ons benzineslangetje van de buitenboordmotor hebben gestaan en op de terugweg het motortje er mee stopte .
Leo pakt direct de peddels en roept voor een lange lijn , want er staat weer zoveel wind dat hij er nog maar ternauwernood zelf tegen in kan.
Later moet Muggerl naar zijn boot terug ,maar zijn buitenboordmotor werkt niet , en ze proberen hem te maken , maar dat wil niet erg lukken en dan besluit hij om te gaan peddelen en wat wij ook zeggen dat hij dat niet red , dat doen ze toch .
Het lukt dus niet en Jits , die we van te voren gevraagd hebben op te letten racet er weer naar toe en redt ze weer , hij krijgt ze alleen niet bij hun eigen boot en brengt ze dus bij de meest dichtbij zijnde boot en dat is de Equus .
Jits slaat bijna over de kop , want hij had niet genoeg gewicht voorin gezet , wat hijzelf voorgesteld had , maar daar was geen tijd voor.
Daarvandaan proberen ze het kort erna weer en weer ging het niet en riepen we Jits ,maar die kwam vergeefs naar ons , omdat de Equus hun anker lichtte om de dinky op te halen .
Nu zijn ze uiteindelijk naar hun boot gebracht door Steve met hun dinky.
Vrijdag 10 maart
Het is 2.20 uur in de morgen en ik loop op ,omdat de wind is gaan liggen,hoe snel dat ook kan gaan , toen we gingen slapen was het nog heel harde wind.
Ik maak Leo wakker en zeg dat de wind is gaan liggen ,maar hij vind dat eerst de golven nog wat moeten kalmeren alvorens we de anderen wekken.
Dus ik zet de wekker op een uurtje later en dommel wat , dan maak ik Leo weer wakker ,maar die zegt :als we naar de Iris willen zoeken moet het minimaal licht zijn als we daar langs komen Dan wacht ik tot 4.30 uur en dan gingen we eruit en voorbereiden.
Even later hoorden we Steve aan de marifoon en vertelden we wat we wilden gaan doen , dan hoorden we de Alea en toen gingen we op de hoorn hangen om iedereen wakker te maken.
Wij waren nog niet een twee drie klaar ,want we wilden eerst eten , omdat we onderweg naar alle waarschijnlijkheid geen kans kregen naar beneden te gaan , ivm met schudden van de boot.
We hebben het ondanks alles gezellig aan boord met Monique en Charles .
Monique heeft alleen pijn in haar rug ,dus laat ik haar even slingeren over mijn rug heen en dat helpt enorm , dus dat is erg fijn.
We vertrekken om een uur of 5.00 en de rest blijft nog even afwachten hoe onze bevindingen zijn .
Peter en Carla nemen Romeo met zijn kat mee , want hij is helemaal bang dat Lucy haarzelf wat aandoet.
Eigenlijk moet er wel iemand op de boot blijven ,maar ja .
Zodra het schemerig wordt gooit Leo zijn hengels uit en gelijk vangen we een grote vis , waar Charles en Monique helemaal gek van worden ,dat het zo makkelijk kan gaan.
Leo ziet dat het een dorade is en die vind hij niet zo lekker , dus hij laat hem vrij .
Dat was wel erg vreemd voor Charles en Monique , zo'n mooie vis niet te willen hebben.
2 tellen later gaat de volgende hengel af en die gaat ook weg.
Dan weer hebben we beet en die vis ( Indian Threadfish) van 110cm wilde Leo wel , dus die werd aan boord gehesen , vermoord en ingewanden eruit en aan een lijntje aan de staart overboord ,zodat hij kan uitlekken.
Later gaat de hengel weer af en Leo doet de belt om en wil de rem wat aanduwen omdat de hengel helemaal afloopt en gelijk zit hij in de klit , direct daarop als Leo net de hengel los wil gaan maken en dus eigenlijk de hengel al in zijn handen heeft ,wordt de hengel ineens compleet getorpedeerd , zo het water in en de diepte van de zee ingetrokken .
Het toch echt stevige lijntje was doormidden gebroken en de hengel vloog over dek of het een speer was die machinaal was afgevuurd.
Dit was een echt een domper voor Leo ,maar gedane zaken nemen geen keer en we leggen ons er bij neer.
De andere boten volgen 1,5 uur later ongeveer , de weersverwachtingen zijn niet gunstig.
We varen langs de kust om te zoeken naar resten van de Iris , wat heel erg emotioneel was voor Charles en Monique .
Als we voorbij de coördinaten zijn waar de Iris in brand is gevlogen maakt Monique een briefje met alleen Goodbey Iris erop en gooit het in de zee .
Het plan van Ellen om een krans te maken is door de harde wind niet door gegaan ,want ze konden niet aan de wal.
Dan gooit ze haarzelf in mijn armen en Charles ook en huilen we even met zijn allen .
Dan vervolgen we onze reis en die wordt er niet rustiger op ,maar het is te doen en voor de anderen werd het wel wat zwaarder en ze gingen erg langzaam ,maar gingen toch door.
Gedurende de reis horen we wat van Lucy ,want Hans kwam haar tegen in Asab en nu blijkt dat ze haar geript hebben bij de militairen en dat de overtocht 6000 euro gaat kosten , dat ze al onderweg zijn en Romeo er dus niet is en ze dan niets ondernemen.
En in de tussentijd ,telkens als we de marifoon met de Odulphus open hadden , hoorden we die kl….. kat miauwen ,want die was krols !!!!
Ze wilden wel met opstappers ruilen ,zeiden ze , maar wij niet .
Wij waren om 4 uur bij Ras Therma en Leo maakt de vis schoon en Charles staat erbij als een heuse Japanner om direct de rauwe vis te proeven en hij ging uit zijn dak dat het zo lekker was , dus Leo proefde het ook en vond het ook heerlijk .
Monique maakt soep van de resten en ook wat gewone vis ,want we hebben genoeg , die weer heerlijk was.
De rest komt bij ons liggen van lieverlee , en net als het donker is komen de militairen om ons weg te sturen en dit was niet zo leuk , waarom niet wat eerder met daglicht ,maar ja ,zo zijn ze.
Silent Wish en Equus moesten nog komen en die konden gelijk daar gaan liggen waar we niet weggestuurd zouden worden , maar eerst bracht Jits en Ellen een bak met spaghettisaus die we gisteren al zouden eten met elkaar , maar doordat het zo stormde konden ze niet met de dinky overkomen.
Zaterdag 11 maart 2006
Om 3 uur uit bed , Jits tettert iedereen eruit en we gaan allemaal brommend ,want we zijn best moe.
We gaan allemaal vlug weg vangen weer een vis (Charles en Monique weer helemaal uit hun dak )en komen om 10.00 uur aan ,en de jongens van de Alea hadden gezegd dat de immigratie maar tot 10 uur open was , maar we gaan het toch proberen , want Monique is ongeduldig.
We kunnen daar toch terecht , dus dat was grandioos.
De man leefde geloof ik echt met Charles en Monique mee en ze kunnen gelijk met hem mee naar het hoofdkantoor , waar zij een tijdelijk pas krijgen.
Als we alle vier weer terug op de Scharrel zijn komt het idee van Leo om de Miou de Mer te kopen , zodat ze verder kunnen met hun tocht.
Ze hebben daar geen echt fijn gevoel over ,maar als we zeggen dat Lucy en Romeo het niet aankunnen en in feite alleen geholpen worden als dat zou gebeuren , werden ze er toch warmer voor.
Het was een zware druk voor ze ,want ze willen zo graag verder reizen en dat zou het wel mogelijk maken en ze krijgen niet zoveel van hun verzekering dat ze gelijk klaar zijn om te reizen , en de jongste zijn ze ook niet , om van voor af aan te beginnen.
Charles is 67 en Monique 64 , dus niet echt piep.
Later komen Lucy en Romeo en die willen de boot dolgraag aan ChaMon verkopen , althans Lucy het meest.
De hele operatie is een chaos en zij zitten op hun gemak bij ons,de sleepboot is bij de Miou de Mer en elke dag dat ze langer moeten wachten op de kapitein kost 20000 euro , zeggen ze.
Terwijl we aan het bomen zijn hoe dat geregeld zou moeten worden , komen Hans en Loek en die hebben in de tussentijd te horen gekregen over de marifoon , dat Margriet en Koos hun Thalassa vrijblijvend willen laten gebruiken , zonder enige kosten aan ChaMon .
Dan loopt het hele gesprek door elkaar en is het echt heel moeilijk voor ChaMon om hun hoofd helder te houden .
Ze laten de tranen de vrije loop en weten niet meer wat te doen , maar als snel weten ze dat ze liever de Thalassa hebben dan de Miou de Mer.
Als de anderen allemaal weg zijn en wij met zijn 4en overblijven gilt ChaMon van blijdschap en spanning , want het is allemaal zo moeilijk te bevatten.
's avonds hebben we een kapiteinsontmoeting in de Equus en we besluiten min of meer met een 2e groep op ons eigen tempo door te gaan ,maar wel de eerste proberen in te halen,want Lo had een ultimatum gesteld dat we binnen 5 dagen in Aden moeten zijn en dat de anderen dan door gaan.
We zijn een beetje verbolgen over dit , de voorste groep denkt dat we alleen maar mooi weer aan het spelen zijn en dat is echt niet waar .
We hadden wel verder kunnen zijn ,als er niet tekens wat aan de hand was.
We besluiten wel zo snel mogelijk te volgen ,maar geen beuken tegen wind meer en alles op alles te zetten omdat de tijd in het begin geen belang had en nu ineens wel , waarschijnlijk omdat alle hotemetoten zitten te wachten.
Zondag 12 maart 2006
Als we lekker even uitslapen en we wakker worden ligt de Thalassa in de haven naast ons en de Miou de Mer aan de andere kant van de pier.
Margriet roept ons op , we eten en Charles en Monique gaan ernaar toe.
Leo maakt het roer , er zit teveel speling op .
Hans roept op en leest de brief voor die hij aan Lo heeft gestuurd ,netjes accuraat en by the point.
Ik zet koffie en per ongeluk teveel en dan zien we Peter en Carla aankomen ,dus die komen even langs .
Hans ontvangt in de middag een brief van Lo , waarom we nog geen antwoord hebben gegeven op de brief ,die we uiteindelijk nog maar net binnen hebben .
Ik zal jullie de details besparen , maar omdat wij dus zoveel lol hebben gehad met snorkelen ,toen de meeste boten nog ver achter ons lagen , word de hele groep daar nu voor gestraft.
Hans en Loek brengen de aardappelen die ze hebben gekocht voor ons .
Dan komen ChaMon van de Thalassa en komen Hans en Loek aan boord , want zeggen ze :we zijn niet nieuwsgierig , maar willen wel alles weten.
Nou er zijn nog dezelfde voorstellen , ze mogen de boot vrijblijvend gebruiken ,zodat Margriet en Koos naar Kaapstad kunnen gaan om te werken , want ze hebben een contract getekend.
Leo wil eerst kijken of het aluminium nog goed is onder de Thalassa .
Uiteindelijk zit het er al veel langer onder dan gepland , anders moeten we de polyester bij elkaar leggen , elke boot heeft wat , en eerst repareren.
Ja, alles goed ,de Thalassa haalt Salala wel .
Nu kijken wat de wind gaat doen , de Equus en de Alea gaan bij de Muggerl liggen ,beter beschermd tegen de wind en mooier bij een eiland.
Wij blijven nog even kijken wat er gaat gebeuren.
ChaMon gaan Maandagnacht naar Asmara en daar naar de Franse ambassade , dan als alles heel snel verloopt kunnen ze donderdag terug , dus afwachten maar en misschien moeten we daar niet op wachten en kunnen we ook naar het eiland.
Monique is gevloerd en ligt te slapen en wij eten wat.
We zijn allemaal haast door ons geld heen , en we moeten voor ChaMon ook zorgen dat ze in ieder geval in Asmara kunnen komen .
We hebben meer diesel gebruikt door telkens tegen de wind in te beuken en moeten dat dus wel weer inslaan .
ChaMon zijn in de middag weer bij de Thalassa en om 6 uur gaan we met elkaar even aan de wal en bespreken de reactie van Lo , die al binnen was voordat hij onze brief gelezen kon hebben.
Muggerl heeft zelf een brief geschreven en best een felle brief , maar dat was ook in alle emoties van de ongelukken geweest.
Hans heeft nu gereageerd op de brief (wilde niet te lang weer wachten )met het antwoord dat het allemaal borrelpraat is , de argumenten die hun naar voren brengen .
Lucy en Romeo mogen niet op hun boot ,omdat ze nog niet de 6000 euro betaald hebben.
Ze kunnen dat natuurlijk niet toveren en zeker daar niet , want wij kunnen ook wat dat betreft weinig doen.
's Avonds is het weer een truc om aan boord te komen met die hoge golven.
Maar goed het is gelukt.
Heel de boel staat nog overhoop voor de reparatie van het roer , want dat is nog niet klaar.
Maandag 13 maart 2006
ChaMon gaan met Margriet naar de wal om naar de immigratie te gaan en de zaken te regelen , die nu eenmaal moeten gebeuren.
Jits en Ellen komen een bakkie doen en vertellen dat Ellen een persoonlijke brief aan Lo heeft geschreven , omdat ze zo heel erg in de war was over zijn houding.
Ik denk dat het goed is , ten eerst schrijft ze alles zo van haar af (ze kan niet goed slapen)en ten tweede hoort Lo misschien ook ons echte verhaal eens ,zonder de zakelijke belangen.
Het waait erg hard en we proberen weer contact te krijgen met de eerste groep , wat niet lukt.
Carla doet het net en Steve geeft het weer , ze beloven voor zaterdag noord !!!!!
Maar dat hebben we al vaker gehoord.
Voorlopig waait het gewoon veel te hard en gaan we proberen geld te krijgen bij de bank hier en dan misschien wat diesel te tanken.
De mannen gaan , want het is beter dat er iemand op de boot blijft , ivm de harde wind en golven.
Hopelijk komen ze met geld terug en kunnen we tanks weer wat vullen.