18-5-2007

Inmiddels zijn we in Maleisië gearriveerd ,maar we zullen nog even vertellen hoe dat gegaan is.
Ik heb dus met mijn grote mond niet zelf de was gedaan ,(volgens vorige brief,zou ik dat gaan doen) maar Marijke heeft het meegenomen , daar ben ik ontzettend blij mee.
We krijgen het kant en klaar terug en ze hadden er best veel werk aan , want het was erg veel.Lief hè, ja wat dat betreft hebben we een hoop aan elkaar , het is gezellig en over en weer hebben we een handje voor elkaar.
De watermaker doet het weer en de generator weer en hij stopt er nog wel gedurende deze periode een stuk of 5 keer mee , waarna Leo uiteindelijk maar gestopt is met repareren.
De radioverbinding wordt nog 10 keer nagelopen met gekwalificeerde mensen erbij ,maar het blijft hetzelfde probleem.
We hebben iets spookachtig in de boot waardoor er telkens weer dezelfde problemen terugkeren , hoe goed Leo ook alles repareert.
De generator komt waarschijnlijk ,omdat India ondeugdelijk materiaal verkoopt en dat gaat na 3 keer gebruiken weer kapot en dan telkens weer een andere slang of pomp , dan blijf je lekker bezig.
We willen een toestemming voor de andere atols hebben ,maar dat bleek dus iets meer dan 300 euro te kosten , nou daar beginnen we natuurlijk niet aan .
Wij gaan op hoge poten naar het bureau van toerisme ,om te klagen over het feit dat alles zo extreem duur is voor de jachtjesmensen (jattiesJ) en wij hebben het gevoel dat we besodemietert worden .
Maar het klopt en het is nu eenmaal zo, dat zijn de regels en zo wordt het gespeeld .
Nou dan gaan we maar niet naar Gan , en blijven we in deze atols .
Eeltje is jarig en we krijgen lekker gebak en we hebben een Rolling Stones liedje voor hem gemaakt ,wat feitelijk nergens op slaat ,maar gewoon gekheid ,en Leo met de dweilzwabber van de Odulphus op zijn hoofd.
’s Avonds heerlijk gegeten bij Marijke en Eeltje en gezellig verjaardag gevierd.
We hebben een prachtige stek uitgezocht ,maar toen we erheen gingen varen betrok de lucht en kwam er een bui uit , zo’n bui , dat we niet konden zien waar het rif zou liggen , dus besloten we terug te gaan ,voordat het donker zou zijn en we helemaal niets meer konden zien.(hebben geen zin om op een rif te komen)
We liggen dus weer bij Male , wat ons eigenlijk wel gaat vervelen ,maar Carla en Peter waren bij een resort wezen snorkelen en hebben mooie vissen gezien , dus wij ook erheen , en dat was geweldig mooi .
Wat een vis , helemaal te gek.
Als we weer op weg gaan hebben we een mooie plek op atol Vaadhoo Kandu en eiland Velassaru Falu , waar we weer zoveel moois gezien hebben .
We mochten niet aan land , want we zijn een gevaar voor de resort community , lijkt wel of we criminelen zijn.
Dan gaan we naar een eilandje dat heet Gulhi en daar was het heel vriendelijk , alleen met Indische begrippen en dat is weer een zooitje dus.
We hebben daar een knoert van een rog gezien , hij is wel 1.65mtr breed de lengte is door zijn pijlstaart nog veel groter , helemaal uit mijn dak natuurlijk .
Dan gaan we weer terug naar Male om ons echt uit te schrijven , daar blijkt dat we maar een visum voor 1 maand hadden en dat we dus een super vracht geld moesten betalen en aan visum en aan bekeuring ,omdat we te laat waren.
We waren des duivels en verzonnen van allerlei trucs , die voor ons zonder gevolgen zouden blijven ,maar dat lukte dus mooi niet,weer honderden euries weggegooid .
Dus lappen dan maar, als we tenminste gewoon onszelf ooit eens in dit gebied nog eens willen vertonen .
Waarschijnlijk klaren we onszelf dus echt niet meer in , want we hebben het idee , dat dit makkelijk zonder kan.
In de tijd zag ik steeds de bielspomp werken (lampje)maar Leo was net weer klaar met de generator , dus was het zat en wilde niet kijken , totdat het wel moest , toen zagen we dat de diesel over de hele bodem van de machinekamer lag
Het glas van de filter was gebroken en de diesel stroomde het ruim in , en werd zo naar buiten gepompt doormiddel de bielspomp.
We waren al 200 liter kwijt geraakt .
Erg vonden we het voor het milieu en voor de diesel die we zomaar kwijt waren.
Leo heeft een nieuw filterhuis gekocht en aangepast en gemonteerd.
We hebben Marijke haar verjaardag nog en dan worden we alweer verwend met gebak en wij hebben het ave maria in ave marijke veranderd met een minder gekuiste tekst dan het originele .
Het begint met Ave Marijke , wat staan we hier te zeiken ,,,,,,, dus de rest kunnen jullie wel invullen ,ook niet veel fraais ,en weer geen inhoudtekst.
We worden weer met een maaltijd verwend , Marijke doet er veel aan , terwijl ze eigenlijk helemaal niet zo lekker in haar vel zit.
Als we haast zover zijn om naar Maleisië te gaan moeten de schepen eerst nog water tanken bij het CocaCola eiland , dus daar zijn we nog 2 dagen en dan gaat het beginnen de reis .
Vertrek 26 april om 9 uur eerst heerlijke wind , dan een bui waar we goed op vooruit komen en dan liggen we erg te rollen dus doen we de motor erbij aan ,om wat rustiger te liggen.
Wij hebben altijd gedacht dat de oceaan zulke hoge golven had , dat je heel rustig kon varen .
Maar het is zo dat je wel een hele lange en soms hoge deining hebt ,maar daarbovenop ligt nog eens de golf van de Noordzee, dus we worden van links naar rechts gegooid ,zeer onaangenaam.
Om 19.00uur stopt de motor ermee , Leo vervangt de gloednieuwe filter en de motor doet het weer , wel raar na pas alles vernieuwd te hebben.
De Escape hield ons in de gaten , nadat we hadden gemeld dat we zonder motor waren.
Midden in de nacht 430uur stopt de motor weer , en een andere filter vervangen en die was het achteraf welke de problemen gaf.
De radar doet raar en Leo gaat in de mast om hem te sprayen , hij is nat en gecorrodeerd , en hij doet het niet meer , heel erg jammer.
We hebben 1 dag lekker weer om met de halfwinder te zeilen en voor de rest liggen we teveel van links naar rechts te slingeren en dan slaat het zeil steeds dicht , dus we doen het verder met de fok en grootzeil en bezaan , dan weer een combinatie van fok en bezaan en dan weer fok en grootzeil , we klooien zo wat.
Mijn leesbril gaat waarschijnlijk overboord , toen we een bui kregen waar de wind van alle kanten tegelijk kwam en flink ook , en ik met mijn bril naar buiten kwam om te helpen en mijn bril even neerlegde onder de buiskap.
We wisten niet meer welke kant we opvoeren ,want het werd tegelijkertijd donker en we hadden het licht van de kompas niet aan , de gps reageert dan veel te traag , dus daar kunnen we niet op sturen en de windmeter is kapot zolang als we hem hebben , dus dat is ook niet om op te bouwen.
Op een gegeven moment toen het nog wel hard waaide ,maar niet meer van alle kanten en we ons een beetje konden oriënteren , zagen we dat we 9 mijl snelheid de verkeerde kant opgingen .
Wij door de wind en de andere kant op , toen gingen we wel hard en gelukkig de goede koers.
Later miste ik mijn leesbril , wel heel jammer , want de verzekering vergoed helemaal niets wat we aanvragen en dus verwachten we dit ook niet te krijgen.
We hebben walvissen gezien ,maar jammer genoeg alleen van verre , we varen er nog naartoe ,maar als we daar aankomen zijn ze alweer vertrokken ,natuurlijk.
We hebben een net achter het roer hangen , verdikkeme
Leo gaat in het donker met een hoge golfslag te water en snij het los, ondertussen goed oplettend dat hij niet in de netten verstrikt raakt en dat de Scharrel niet op zijn hoofd terecht komt.
Echt wel gevaarlijk,maar gelukt en dan gaan we weer door.
29e Silent Wish verlaat Cochin ,om ook naar Langkawi te koersen
Leo weer de mast in ,omdat de antenne slinger de slanger om de mast heen is gedraaid , Leo zwiept wel 10 mtr heen en weer , want er zijn grote golven.
We hebben stroom mee en varen heerlijk , maar zeker niet relaxed ,omdat we heen en weer gegooid worden , verder naar Langkawi –Maleisië.
Leo vangt een tonijn en daar maken we korte metten mee,alleen maar vis , want de rest is haast geen doen met dat geschud.
Ik moet het brood nu op de gaspit maken ,omdat de generator het niet doet .
Het is lekkerder dan in de oven en dus weet ik nu dat de oven de temperatuur niet geeft welke hij aangeeft.
We hebben telkens harde buien met veel wind , en we moeten dus goed opletten dat we onze zeilen telkens weer goed aangepast hebben , voordat de storm of bui komt.
Bij de mast lekte het en Leo gaat het repareren , met rollers en al zit hij op zijn gemak het rubber ertussen te slaan en dergelijke.
4 Mei Het gas is op en Leo moet eerst de jerrycans diesel van de gasbun afhalen , voordat hij het gas kan regelen.
We zijn daar nog mee bezig en dan roept Eeltje op dat hun keerkoppeling kapot is.
We zetten de jerrycans maar even in de kuip en binden ze vast met een touw.
Ondanks de volle maan is het aardedonker door het wolkendek.
Wij blijven bij de Escape en kunnen door het donker hun toplicht goed zien.
Eeltje is bezig de keerkoppeling te repareren ,als het roer bij hun ook niets meer doet.
Marijke en Eeltje zijn de wanhoop nabij , en wij gaan eerst achter hun aan , naar de verkeerde richting als onze koers , maar na een uur heeft Eeltje het zover voor elkaar gekregen dat we in ieder geval de goede richting opgaan.
Wij volgen ,wat achteraf niet zo fijn was , zij vinden het prettiger om ons te volgen.
Ze moeten alles met de hand sturen en repareren en zeilen reven en het sturen gaat super zwaar.
Zieieieieieieieielig joh !! ze waren al gauw helemaal kapot ,maar de zee stond ons niet toe naar hun schip te gaan en even te helpen of zo .
Ze waren echt aan hun eindje , dat was echt vreselijk om dan niets te kunnen ondernemen voor hun.
7 Mei Eeltje heeft de schroefas gerepareerd en ze kunnen nu de motor bij doen,maar echt vertrouwen doen ze het niet , want ze horen een raar geluid erbij.
En de besturing ??? Eeltje heeft al de tijd gedacht dat het roer eraf was gevallen,maar volgens Leo is dat helemaal onmogelijk , ze hebben zo’n solide schip , dat kon het niet zijn.
Misschien de hydroliek of of of of of of , ze blijven maar gissen .
8 mei we zien Sumatra liggen en juist hier is het windstil,met het gevaar dat we naar land gezet zouden worden , want de Escape gebruikt haar motor niet .
Als het toch zo rustig is zwemt Leo naar de Escape en die kijkt naar het roer of er nu werkelijk wat in of om zit , dat was dus niet het geval.
Hij zwemt weer naar de Scharrel en denkt even wat en dan gaat hij weer naar de Escape en wil naar de hydrolische besturing kijken ,maar dat kon het niet zijn.
Verder zoeken blijkt het stuurkompasje van de stuurautomaat in de mast vol met water te staan .
Leo geleegd en gespoten en toen deed hij het weer, we waren zo blij voor Eeltje en Marijke ,maar na 10 minuten riep Marijke op dat het er weer mee was gestopt.
De lucht is weer betrokken en we kunnen niet meer naar de Escape.
Leo vangt tussendoor nog een Wahoo van 135cm, echt geweldig en lekker !!
We zien 2 dingen in het water en Leo zegt ,misschien zijn het drenkelingen of zo, het zal wel niet ,maar als we niet omvaren en we horen later dat het wel drenkelingen zijn , dan hebben we dat op ons geweten.
Het waren 2 palmbomen met wortel en aarde en al , dus eindelijk een onbewoond eiland met alleen 1 palm erop.
Leo gooit bij de eilandjes zijn hengeltje uit en gelijk heeft hij beet , een mooie gouddorado.
Die zijn toch zo prachtig,maar de partner van de gouddorado komt naast hem of haar zwemmen en kijkt echt zo naar het slachtoffer ,dat is wel zooooooooo zielig , dat we besluiten hem weer vrij te laten.
Als een speer was hij weer weg, Leo vangt nog een paar vissen,maar is nu zo in de mood , en zet ze allemaal weer terug.
Eeltje en Marijke hebben het heel zwaar en wisselen ieder uur , omdat ze zich schrap moeten zetten , en er een enorme zee is ,we hebben uren achter elkaar windkracht 9 en voor ons is het al inspannend met die harde wind en buien , laat staan voor hun.
10 mei we zien Langkawi bij het krieken van de dag liggen,maar we laten het anker pas om 5 uur in de middag vallen, we hebben wel in de tussentijd van de reis de klok 3 uur vooruit gezet , het is hier nu 6 uur tijdsverschil en in de winter 7 met Nederland.
Toen we Langkawi naderden kregen we een sms van Fanny of we haar even wilde bellen.
Als we dat doen horen we dat Gerard slecht in het ziekenhuis ligt met vocht achter zijn longen en zijn hart is niet goed.
Dat is even niet zo’n leuk bericht , en we wachten in spanning wat er verder gaat gebeuren.
Fanny zou even het ziekenhuis bellen om te horen hoe het ging.
Gelukkig was het een stuk beter en was hij stabiel en had hij alleen nog medicijnen om het vocht te verdrijven.
We moeten niet ineens weer weg naar Nederland , want het gaat redelijk goed.
We blijven 2 dagen liggen en komen bij , de Escapers moeten echt tanken ,maar daar zal nog wel even overheen gaan voordat zij weer een beetje relaxed zijn.
De Odulphus komt 3 uur later aan met slecht weer voor de deur.
Volgende dag spreken af , dat wij vis bakken en dat eten we dan op de Escape in de tussentijd kregen zij ook Lies en Sjoerd op visite.
Eigenlijk veel te zwaar voor ze ,maar even bijkletsen is ook heel erg fijn.
Als we de volgende dag de autoriteiten hebben afgehandeld zien we André en Ria en dat was weer even hartstikke gezellig , we worden ook uitgenodigd op hun landgoed voor 2 dagen later.
We gaan de volgende dag op de Isis koffie drinken (hartstikke gezellig )en alle aanwezige Nederlanders erbij.
Ze hebben hele mooie optrekjes , en dat is nog maar het begin !!
Hun huis wordt hélémaal mooi , als we de tekeningen mogen geloven.
Ze hebben ontzettend hard gewerkt het afgelopen jaar , dat is wel te zien.
Patrick , Ria d’r zoon komt ook binnenkort bij hun wonen , en dat is makkelijk te doen ,want hij heeft gewoon een eigen huisje daar.
Ze lopen elkaar niet in de weg.
We worden heel erg verwend , lekker relaxen en lekker eten en heerlijk zwemmen in hun zwembad.
Carla en André spelen in de avond nog de harmonica’s , hartstikke gezellig.
Leo heeft weer een monteur gevonden die hopelijk het probleem radio op kan lossen .
Na 2 dagen sleutelen door een echt een hele kundige man ,nog geen resultaat en we zijn hem dan niets verschuldigd , dat was wel erg lief.
We hebben tickets gekocht voor Nederland met ons zessen , we zijn zo aan elkaar verknocht geraakt , we doen niets meer zonder elkaar .
We vertrekken 13 juni en arriveren 14 juni in Nederland.
Leo heeft de zeilen eraf gehaald om te laten repareren ,maar helaas zag de man het naderhand toch niet zitten ,omdat zijn naaimachine dit niet aan kon.
De radar is weer uit elkaar gehaald door Leo en weer in elkaar en gesprayd , hopelijk gaat hij het weer doen.
Fietsjes staan weer in elkaar en Marijke (de schat) heeft weer mijn was gedaan , wat weer veel was en ik heb ze tussen de buien door gedroogd.
we gaan verder op verkenning en over 4 weken weer naar nederland , tot ziens !
de foto's lukken weer niet.