23-1-2009 We zijn klaar met de meeste voorbereidingen

23-1-2009

We zijn klaar met de meeste voorbereidingen na kerstavond gevierd te hebben bij Ria en Andre (wat weer heel erg gezellig was , met zingen enzo ) en de kerst bij ons aan boord met 2 mannen die alleen op de boot waren en zijn van plan naar Thailand te varen voor oud en nieuw , WAAR HET NIET dat we vlak voor de kerst horen dat we voor een handtekeningen moeten zorgen voor de koop van Bob en Asli's huis, wat volgens de brief moet gebeuren onder toeziend oog van een ambassadeur of een employe van het consulaat.
Potverdorie , als we naar Thailand varen voor de ambassade ,moeten we in Bangkok zijn en in Maleisie op Penang , dus dan is dat veel dichterbij.
We besluiten om dan maar geen oud en nieuw in Thailand met te vieren , maar in Rebak marina , want daar kon een shipchandler ook gelijk naar de verstaging kijken en vernieuwen.
Als we dan toch liggen , kunnen Hans en Loek ook wel gelijk komen om Oud en Nieuw met elkaar te vieren.
Jits en Ellen zijn er ook met de zus van Ellen en haar zoon Pieternel en Pol (heeft nog een nachtje bij ons geslapen , heel leuk ventje )en Peter en Carla .
Lekker vretsen en feesten en dansen , maar niet zoveel vuurwerk.
Al die bootjes mensen geven daar geen geld aan uit , die hebben haast allemaal alles nodig voor de boot.
Het was hartstikke gezellig met Hans en Loek aan boord en Hans heeft weer een hoop werk gedaan aan de nieuwe computer , die we met hem hebben gekocht.
En later blijkt dat we het tekenen gewoon bij een notaris kunnen doen en daar heeft Ria weer bij geholpen , want zij hebben al meer bij die mevrouw paperassen geregeld.
Dan gaan we later iedereen uitzwaaien , en is toch echt de tijd gekomen dat we uitelkaar gaan.
3 jaar lang hebben we op elkaars lip gezeten , en tuurlijk was er wel eens wat ,maar we vormen nu uiteindelijk gewoon een familie , met een hele groep .
We zijn best wel hecht geworden met elkaar en kennen elkaar door en door , dus tijd om allemaal onze eigen weg weer te zoeken.
Eeltje en Marijke liggen in Thailand tevergeefs te wachten tot wij komen om oud en nieuw te vieren.
Ze vermaken zich wel ,maar toch ook wel jammer dat dit niet door ging.
Dan gaan we naar satun om Rob en Edith op te halen voor een week op de boot , een klein stukje (dacht ik )maar het bleek dus veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel verder dan ik dacht en tegenwind en waar was die haven ??
We hadden het nergens in een pilot staan en ook niet op de computer , dus raden maar.
En Edith en Rob maar wachten en wachten en wachten op de pier van Satun , niet veel te beleven .
Dat is waar wij op de grond hebben liggen slapen, een paar maanden geleden.
Ze zagen ons wel (dachten ze ) en dan voeren weer verder van ze weg , dus dan hadden ze weer het idee , dat we het toch niet waren.
Maar door ondieptes ,moesten we helemaal omvaren en zij zagen ons tussen de eilanden dan weer wel en dan weer niet .
En wij maar slingeren om niet vast te lopen.
Toen we dan uiteindelijk in de geul terecht kwamen met betonning en Rob en Edith haast zeker wisten dat wij het waren , vroegen ze in gebarentaal aan een mannetje met een longtailboot , of hij hun naar ons wilde varen .
Ja , hoor: we zagen ze i de schemer aan komen , zwaaiend in de longtail.
We waren wat blij dat we niet verder hoefden te varen door die blubber , want het werd behoorlijk penibel en waar onden we hem heenvaren als het lager werd enz.enz.
En we waren hartstikke blij ze te zien , natuurlijk ! Echt altijd gelijk gezellig en goud van oud.
Ze zijn erg eigen met ons ,maar dat betekent voor hun dat ze ook de stress van de trip die voor ons staat meemaken , want dat steek je dan ook niet onder stoelen of banken(hebben we geen eens aan boord) Gelukkig zijn er een hoop dingen herkenbaar , en andere dingen , tja dat weet je nu eenmaal van je broer of schoonzus.
We hebben ( behalve dat Edith aldoor katterig (LET OP KATTERIG EN NIET KATTIG)was en maar 1 keer echt zeeziek ) het hartstikke leuk gevonden .
Lekker gesnorkeld en gewandeld , echt heel fijn.
We hadden ook niet zo'n glad zeetje ,en dat was jammer voor Eetje .
Voor Rob daar en tegen , was het een zegen.
Lekker even flink zeilen en door de boot heen dweilen.
We hebben nog erg luxe gegeten , en dat was heel leuk , want het was Edith's verjaardag en er was vuurwerk en rijstpapieren balonnen die de lucht in gingen .
Dit was op het eiland Ko Racha , een resorteiland .
Bij Ko Rok Nok hebben we gesnorkeld en mooie dingen gezien.
Rob heeft nog een Wahoo gevangen van 75 cm en dat is gefotografeerd en gefilmd maar ,,,,,,, heel jammer is dat Rob zijn card van de camera een error gaf en ineens alle foto's weggooiden , vanaf dat ze onderweg waren naar ons .
En toen gaf mijn cardreader van de camera waar we mooie onderwaterfoto's mee gemaakt hadden ook de geest .
en ook die gooide gewoon een map weg , nou dat zijn nou typisch scharrelproblemen.
Maar niet getreurd we hebben nog zat materiaal.
Als we in de buurt van Eeltje en Marijke komen , gaan die speciaal voor ons naar Nai Harn , waar ook de Alishan en de Chulugi liggen Nog even visite bij de een en uit eten met de ander en gedag gezegd.
Als we met Rob en Edith naar Patongbeach gaan , nemen zij gelijk hun bullen mee en slapen daar in het hotel waar wij hebben geslapen , waar ze nu het dubbele rekenen van ons.
Hartstikke gezellig gewinkeld , voor de meiden bikini's en voor Zane had Edith al iets bij hun eigen bestemming gezien, wat ze wilde kopen.
Edith kreeg de bikini's voor 2 voor 750 aangeboden ,maar ze ging met 4 bikini's weg voor 800 bath !!!
Dan Japans eten , want dat is in Nederland veel te duur en hier nog redelijk.
Niet voor dit persoontje de vis ,maar er is altijd nog wel iets anders.
Dan het nachtleven nog even in ,met de frivole dames(heren)????
Het blijft apart en het is hartstikke gezellig .
Dan afscheid nemen en dat valt altijd zwaar , nou ja , het ging weer gek , want ineens heeft Leo een taxi , we kussen elkaar , we schieten in de taxi en Rob en Edith zijn aan het onderhandelen voor morgenochtend een taxi .
Dus zo staan we naast elkaar en hup zoen zoen weg !!!!!!!!!!!!
Maar dat maakt niet uit , want dat zit altijd goed . We kennen elkaar , immers !
De spanning loopt hoog op , we gaan nog gauw boodschappen halen en brieven regelen en dan vrijdagmiddag 3 uur Thaise tijd gaan we , op weg naar de Malediven.
Het eerste traject hobbelen we van links naar rechts , want we hebben een route uitgezet en de stuurautomaat op track , dat betekent dat hij de exacte route gaat varen.
Maar ja , er stond veel wind ,hoge golven en de wind in de kont , dus van links naar rechts werden we gegooid.
Tejo van de Chulugi de met ons meevaart ligt al snel 25 mijl vooruit , maar daar blijft het bij .
De zee krijgt ons ook ziek ,maar daar zal ook wel vertrekkersstress bij zitten.
De volgende dag zetten het grootzeil bij en dat lag al lekkerder en we gingen op route varen , dus dan bepalen wij zelf de weg en dan kun je naar de wind kiezen .
Een tussenweg tussen snelheid , comfort en richting .
We gaan als een speer en halen zelfs records , we lopen 2 dagen en nachten 179 mijl per etmaal.
We hebben weer een vis gevangen , weer een wahoo ,maar nu 125cm lang.
Dan zien we een merlijn uit het water springen , wat een pracht gezicht , helemaal rechtstandig uit het water.
We zien dolfijnen en hebben het al snel weer helemaal gezellig en de spanning is weggevallen .
We zijn nu precies een week onderweg en hebben net de motor gestart , want de wind is weggevallen.
We denken nog 3 dagen en nachten erover te doen naar Uligamu , Malediven.
Onderweg krijgen we nog te horen dat het bij Bob en Asli helemaal niet meezit met de verkoop van de Zeemanstraat , want de nieuwe eigenaar komt geen enkele afspraak na , jammer want de nieuwe meubels komen in die week en Bob had verhuizers en vrij genomen en nu wordt alles een week op geschoven en dan moet bob weer werken enz. enz.
Hopelijk kan hij de verhuizers verplaatsen .
Het beste allemaal , volgende week hebben we heel misschien internet verbinding ,maar dat is niet zeker , we zien wel.