vanaf 14 Augustus tot en met eind September
Als we aankomen is de hele boot weer beschimmeld , de wanden de kleding de pannen , alles wat je maar bedenken kunt is schimmel en vocht .
Als we dat hebben gehad , zijn we al de tijd bezig om de boot en alles in orde te brengen om weg te gaan , naar Nederland
Helaas is Hannes overleden , toch nog onverwacht en daar hebben we het wel moeilijk mee ,hij wilde nog zo graag leven , logisch hij was veel te jong .
We wilden hem nog zo graag op de boot in zijn geliefde India ontvangen,maar dat heeft hij helaas niet meer kunnen doen.
We proberen nog wat te regelen met de reis ,maar uiteindelijk stappen we in Zürich uit en gaan met de trein naar Anke en de jongens.
We zien de hele familie daar en wat altijd zo raar is , we hebben toch ook weer lol met elkaar ,ook al is het zo verdrietig om Hannes te moeten cremeren.
De vrienden van Hannes , waar we er ook een paar van hebben mogen leren kennen , hebben een erg mooie dienst in elkaar gedraaid.
We krijgen van Ank het duikattribuut van Hannes ,omdat Leo en hij het er altijd over hadden en Leo eigenlijk de enige is die er echt gebruik van zal kunnen maken.
We gaan eindelijk met Wies en Louis , eigenlijk al doodmoe naar Nederland.
Daar zien we eerst Fanny en Thomas en dan eindelijk weer eens Bob en Asli , want dat was wel heel erg lang geleden.
Die hadden we al ruim een jaar niet gezien , en dat is wel erg lang.
We gaan de voorbereidingen treffen voor de bruiloft , want er moet nog wel wat gebeuren.
Bob heeft niet veel tijd ervoor gehad en Asli heeft daar nog geen weet van ,hoe of dat gaat in Nederland.
Gelukkig hebben Cor en Irma hunzelf ingezet , om het proces op gang te zetten.
Eerste instantie zouden ze het feest zelfs bij hun in de tuin vieren ,maar omdat er zoveel mensen komen, zien we dat toch niet zitten.
De bruiloft was helemaal geweldig , een hele mooie dag en ze zagen er prachtig uit !!!
Jullie waren hier haast allemaal getuigen van ,het was een fijn feest en het was fijn iedereen weer te zien.
Vanaf eind September t/m eind December
Hallo het wordt steeds ernstiger , die tussenposes van ons, het is nu al inhalen van 3 maanden.
Nou we hebben problemen gehad met het gewicht van de bagage , die was dus veel te zwaar
We hadden het nog wel geregeld met Sonya , onze reisagente in India ,maar zoals met zoveel dingen moeten we ze niet echt vertrouwen met regelen van onze zaken.
Dus we moesten onze reis afzeggen en de volgende reis weer boeken.
Bob en Asli hadden ons net weggebracht naar Schiphol en lagen weer net in hun kooitje toen wij ze er weer uitbelden , om ons weer te halen.
Zij vonden het wel mooi ,omdat ze net een nieuwe auto hebben en er dus heerlijk mee konden tuffen .
Aangezien het afscheid met Fanny en Thomas een beetje raar was verlopen , konden we dit weer even overdoen en dus zijn we naar hun toegegaan en hebben in die tussentijd voor een tweedehands autootje gekeken .
We zijn hartstikke geslaagd, ze zijn heel erg blij met hun auto.
We hadden geen overnachting geboekt in Mumbai en dachten , dat die tijd wel snel om zou zijn.
Helaas hebben we pas de volgende morgen de slaapstoelen gevonden.
Aangekomen in Panjim hadden die meiden de boot al schoongemaakt , hij was vol met schimmel (dat is het gevolg van de moesson) nou daar was ik heel erg blij mee, want daar zag ik best tegenop .
We moesten het overgewicht aan bagage later ophalen , en dat was weer even niet zo makkelijk.
Ze probeerden ons weer af te leggen ,maar deze keer waren we brutaal genoeg en zeiden dat ze de pot op konden en gingen weg.
Ze hadden weer een smoes , dat er iemand mee moest ,om te controleren dat de spullen aan boord kwamen , maar als we wat zouden schuiven ,dan was dat niet nodig .
We hadden de papieren nodig om uit het hek te komen en daarom waren we eerst geneigd om te doen wat ze zeiden ,maar ik trok het papiertje uit zijn handen en zei dat we dat nodig hadden en toen konden we door de poort.
De man stond verbouwereerd naar ons te kijken , maar kon niets zeggen ,omdat hij corrupt bezig was , als wij dat ook maar zo zeker hadden geweten.
Goed ,toen hadden we de startmotor aan boord en kon Leo die erin gaan zetten.
We hebben nog een laatste karaoke bij Ernesto en Leo heeft zijn eerste optreden
We hebben nog de verjaardag van Loek (uit eten in Texas), Geertrude (uit eten in ??)en van Leo (een mooie tocht met een rondvaartboot en gezellige muziek en dans.
Door het sleutelen krijgt Leo het zo ernstig in zijn rug , dat hij niets meer kan doen .
Geweldig dan de steun van iedereen om eerst op ons te wachten en dan al de klerezooi een plaats te geven en nog wat inkopen gedaan om weg te komen , verder naar Cochin.
We worden aan alle kanten geholpen , daar worden we stil van.De trip wordt aangepast aan Leo’s rug , dus de eerste nacht gaan we al vroeg te bedde bij een eilandje ,vlakbij Panjim.
We hebben steeds onweersbuien om ons heen en die konden we op radar zien, dat was een mooi gezicht , verder
hebben we een heerlijke tocht .
Zo , de Odulphus in dit licht vind ik ontzettend bijzonder , zij zelf vinden het ook mooi , maar ik denk dat ze de creativiteit missen om het hele bijzondere te zien eraan
De vissers zijn altijd blij als er wat te beleven valt
Aangezien er een bootshow is in Cochin , moeten we doorvaren ,en als we aankomen heeft Lo gezorgd dat we door de douane kunnen en gelijk naar de bootshow.
MAAR!!!!!!! Toen we aankwamen in Cochin moesten we toch eerst nog allerlei formulieren invullen en moest de douane toch eerst kijken of er niets te halen viel.
Dus waren we te laat voor de show , jammer maar helaas !!!
De waterhyacinten zijn prachtig ,maar verstikken alle rivieren.
Deze plant is niet een originele specie van hier , en verzieken het milieu , ook al ziet het er erg mooi uit.
MAAR!!!!!!! Toen we aankwamen in Cochin moesten we toch eerst nog allerlei formulieren invullen en moest de douane toch eerst kijken of er niets te halen viel.
Dus waren we te laat voor de show , jammer maar helaas !!!
De waterhyacinten zijn prachtig ,maar verstikken alle rivieren.
Deze plant is niet een originele specie van hier , en verzieken het milieu , ook al ziet het er erg mooi uit.
Fransisco bouwt de stand al af , en nu mochten we de volgende dag inklaren ( we zijn India niet uitgeweest), jullie zien aan de kast naast Jits hoe de Indiërs hun administratie doen.
Niet te geloven wat een pestzooi , een computer is maar voor enkele afdelingen.
Wij moeten onze scheepspapieren hier afleveren en daar zijn we natuurlijk helemaal niet blij mee.
Alles duurt ontzettend lang bij deze instanties en we krijgen honger.
Er is wel een kantine waar we kunnen eten , dat is echt India , natuurlijk.
Een grote bak rijst en dan komen ze met een roestvrijstalen emmer met een soeplepel erin en dan krijg je een schep sap , wat heel erg pittig is .
Mensen zijn helemaal in de war , omdat wij daar zo komen zitten ,maar goed ze blijven vriendelijk.
Carla is jarig en we waren ’s morgens al op de Odulphus , maar we moesten naar de port police en werden dus van boord geplukt,hoe we terug moesten komen was hun zorg niet , bleek later.
We deden haar verjaardag nog eens dunnetjes over en dat was hartstikke gezellig.
Niet te geloven wat een pestzooi , een computer is maar voor enkele afdelingen.
Wij moeten onze scheepspapieren hier afleveren en daar zijn we natuurlijk helemaal niet blij mee.
Alles duurt ontzettend lang bij deze instanties en we krijgen honger.
Er is wel een kantine waar we kunnen eten , dat is echt India , natuurlijk.
Een grote bak rijst en dan komen ze met een roestvrijstalen emmer met een soeplepel erin en dan krijg je een schep sap , wat heel erg pittig is .
Mensen zijn helemaal in de war , omdat wij daar zo komen zitten ,maar goed ze blijven vriendelijk.
Carla is jarig en we waren ’s morgens al op de Odulphus , maar we moesten naar de port police en werden dus van boord geplukt,hoe we terug moesten komen was hun zorg niet , bleek later.
We deden haar verjaardag nog eens dunnetjes over en dat was hartstikke gezellig.
Barbecuen tussen de vuilnisbelt en mijn verjaardag in Bolghatti palace , hartstikke chique !
Old Cochin met zijn prachtige begroeide bomen ,Nederlandse invloeden en Chinese netten .
De slangenbezweerder , Indische Koopvaardij ,gezellig met Jits en Ellen door het stadje gestruind.
Kapelletjes in de meest zoete kleuren en een bruiloft , waarbij het bruidspaar altijd op het podium zit en eet en heel de dag in de picture zijn.
De deftige vrouwen met hun blote buiken , zoals je kunt zien.
Als je een bovenarm laat zien of een blote enkel , zijn ze van slag ,maar die dikke blubberbuiken komen bij veel vrouwen bloot , en dat is heel normaal.
Een kaarsenmakerij en een blik op een klein stukje van een winkel die helemaal vol staat met zulke kettingen en armbanden enz.zoals wij een supermarkt hebben met meerder etages , hebben zij winkels met goud of namaak dat weet ik niet.
Wat een mens kan veranderen als ze met roken stoppen hè!
Rare bekken en gekke trekjes krijgen ze dan .
Zou het ooit nog eens goed komen ?? het vervolg hoort u later.
Jits heeft weer een grandioos idee, we gaan met de dinky’s de backwaters op , want dat is toch wel erg mooi .
We moeten wel een bescherming voor de zon hebben , dus Leo flanst even wat in elkaar en dat werkte geweldig.
Helaas verlies ik tijdens dit reisje onze net nieuwe camera , en het is gelijk desastreus ,omdat ik het in die modderpoel gooi en het stroomt nog ook,dus ik ben hem echt gelijk kwijt.
Nu hebben we nog de onderwaterbox over ,waar niet 1 andere camera in past en we kunnen met geen mogelijkheid weer zo’n zelfde camera kopen.
Hier in India weten ze niet eens wat een onderwaterbox is , dus dat is helemaal hopeloos.
Hopelijk komen Bob en Asli en kunnen die een nieuwe meenemen, want op de Malediven en geen onderwaterfoto’s is wel erg zonde .
Dennis komt ook waarschijnlijk en die wil het ook meenemen ,maar hoe sneller hoe beter.
En na de dinky tocht nog even nabeppen bij de Odulphus ,met eten van de Silent Wish.
Leo en ik gaan een therapie doen die in Kerala ontstaan is en al heel bekend in Europa ook , Ayurvedic.
We gaan 10 dagen lang naar een kliniek ervan en worden daar gemasseerd of krijgen oliebaden ,klysma’s en eten .
Ook allerlei kruiden die heel erg goed zijn , Leo vind dat hij er erg van op knapt , want zijn rug was nog steeds niet helemaal over en nu wel.
Het is een hele fijne kuur,maar we nemen er niet genoeg tijd en rust voor.
De masseurs(seuses) glijden met z’n 2en van je tenen naar je handen , en terug.
Het gaat heel stevig ,maar effectief.
Ik had alleen maar last van mijn heup en dat is nog steeds zo.
We gaan bijna met zijn allen (zonder Lo,) naar een heilige ceremonie met olifanten , wij kunnen ons niet voorstellen dat ze zo onder de indruk kunnen zijn van olifanten,maar ze worden hier met Ganesh (Hindoegod)geassocieerd .
Waar wij wel van onder de indruk waren , was de grote pielemuis van de plassende olifant.
we gingen met het openbaar vervoer en op de terugweg bleek dat de mannen achter moesten en de vrouwen voor.
Dat vonden wij natuurlijk meteen belachelijk,maar later kwamen we erachter dat het wel degelijk een reden had.
De bussen zijn hier zo vol ,dat de mannen tegen de vrouwen aan gedrukt staan en dat geeft in India problemen , moet zeggen zo dicht op elkaar zou bij ons ook problemen geven ,denk ik.
We gaan weer later met Hans en Loek en Marijke en Eeltje naar een olifantentrainigskamp.
De anderen zijn naar Sri-Lanka , omdat hun visum verloopt en dus in een ander land verlengt moeten worden.
Hier moeten de olifanten met hun poten naar achter gaan staan.
De kinderen die hier komen kijken zijn ook gedrild , dat zien jullie wel.
Als we hier zijn wordt er een olifantje “ gedoopt “ en dat is ee hele ceremonie.
We krijgen allemaal wat te eten , laten wij het een hostie noemen en dat ziet er niet uit !!!!
Allemaal stukjes dadel met een soort manna en , wel het lijkt wel afval ,maar het smaakt lekker.
We krijgen in een “restaurant” eten op bananenbladeren.
Goed te doen en redelijk schoon allemaal.
Hans en Loek gaan hierna terug naar de boot ,maar Eeltje en Marijke en wij gaan naar een natuurgebied waar veel vogels te zien moeten zijn.
Als we daar aankomen worden we gelijk op de nek gezeten door een mevrouw die wilt dat we bij haar in huis komen.
We willen dat niet , omdat er een mogelijkheid is om in het park te overnachten in een toren.
Dan heeft ze het over eten , en dan hebben we ineens in de gaten dat we dat niet bij ons hebben , dus gaan we toch maar met haar mee.
Achteraf zijn we er heel blij mee,want haar zoon (advocate) is ook vogelliefhebber en geeft ons ‘s morgens een toer en wijst ons de plekjes waar de vogels zijn.
De racketbird , de flamed woodpecker , de zwarte specht met witte buik , en de kikkerbekvogels .
De zwarte specht is zeldzaam en de kikkerbekvogels zijn bijzonder zeldzaam, ze slapen overdag en gaan net als uilen met schemer op insecten jagen , overdag zitten ze doodstil.
Heel de dag varen de ronde rieten manden met een rij langs onze boten om vis te gaan vangen.
Zij gebruiken de “bootjes” ook als tent , deze mensen worden ook door de lokale bevolking niet verstaan ,omdat het waterzigeuners zijn en een eigen volk en taal hebben.
We lopen elke dag langs een marktje en een standplaats voor toektoeks en moeder Theresa.
Fijn dat Peet het gefotografeerd heeft ,want als je elke dag ergens komt vind je het niet interessant meer om te fotograferen en dat is het toch zeker wel.
Marco zat bij me in een restaurant en ik inviteerde hem om op de boot te komen kijken wat hij heel erg leuk vond.
Een gezellige gozer , die al heel lang over de wereld toerde.
Lies even buurten bij Ellen , en Leo met elektrisch bezig !!!! wat hem redelijk afgaat.
Ik bel Erna even om te feliciteren met haar verjaardag en dat was een beetje laat ,maar beter laat dan nooit.
Ze heeft ons op hun lijstje gezet om naar ons toe te komen , en ja,de Malediven was wel erg aantrekkelijk.
Ze zou het er met Johan over hebben.
Kerstman bij het zigeunervolk , prachtig vonden ze het .
Wie het meeste ,dat weten we niet.
Op eerste kerstdag gaan we een backwatertochtje maken .
Zonder Marijke en Eeltje , want die gingen Jannie en Robert van het vliegveld halen , terwijl Marijke ziek was.
Hé , er groeien potten in de boom !
Nee hoor, ze snijden de takken open en daar laten ze het sap in de potten lopen,dan krijg je net zoiets als kokosmelk ,maar het is net even wat frisser, wel lekker.
Mooie libel en hebben we toch een witte kerst ?nou dat is van de latexfabriek die erachter ligt .
Dat maken ze van schelpen , eerst eten ze het leeg en dan staan die vrouwen de schelpen allemaal te wassen in het water.
Hier maken ze van kokosnoten touw ,zoals bij ons in Vlaardingen van sisal .
Ze slapen echt overal , dit is nog comfortabel
We hebben de tweede kerstdag een gezellig feestje aan boord van de Escape , waar Marijke nog helemaal niet lekker is ,maar het toch niet af wil blazen.
De helft zit aan de irish coffee , en het is wel erg gezellig ,moet ik zeggen.
2007
Bij Carla en Peter aan boord vieren we oud en nieuw , weer heel erg gezellig zo met elkaar !
De volgende morgen gaan we naar het strand om Peter zijn nieuwjaarsduik te doen.
Een leuke traditie die we makkelijk kunnen volbrengen , er zijn er in Nederland altijd zoveel die lopen te zeuren daarover ,alsof het zoiets bijzonders is !!!
Daarna gaan de Escapefamilie en wij naar Old Cochin om naar een speciale Keraladans te kijken ,het heet
Kathakali dansen , dat is een hoog ontwikkelde en dramatisch-expressieve dans , waarvan de naam verhaalspel betekent.
Het is voortgekomen uit een soort yoga.
De kleuren zijn symbolisch , de dans een pantomime over de Indische mythologie.
Zij kunnen delen van hun gezicht bewegen , waarvan wij niet wisten dat er een spier zat, en dat heeft dan allemaal een betekenis.
Jannie en ik gaan nog eens Ayarvedi massage nemen ,maar nu een ontspanningsmassage voor Jannie en ik heb me verstapt en pijn net naast mijn rug weer,dan staat mijn bekken niet goed.
Die oppervlaktes hier waar je jezelf op voort moet bewegen zijn verschrikkelijk, je kunt het geen stoep of straat noemen ,want ze doen de naam geen eer aan.
Je kunt niet naar iets anders dan de weg kijken , anders lig je op je giegel.
Marijke is nooit echt opgeknapt ,en 2 januari ontzettend ziek geworden en is uitgedroogd in het ziekenhuis terecht gekomen.
Nu is ze volledig uitgeput en kan echt niet mee , maar Jannie en Robert gaan wel met ons mee.
We gaan een rit maken naar de Nagarholes , met een privé chauffeur , want dan hebben we zoveel vrijheid.
Nou dat hebben we geweten ,we hebben van ’s morgens 9 tot ’s nachts 11 in de auto gezeten,met als enig vertier een platte band .
Nou ja , we moeten niet vergeten wat we onderweg allemaal zijn tegengekomen , en we hadden het heel gezellig met z’n viertjes , wat dat betreft hadden we niet te klagen.
We zijn in het donker nog door de jungle heen gereden en we zagen in de lichten van de auto meerdere roedels herten en kudde zwijnen , dus daar werden we ook al mee beloont.
Maar toen we daar aankwamen , ik expletief gevraagd had of we daar terecht konden en hij een paar keer vriendelijk met zijn hoofd ja schudde , bleek alles vol te zitten en moesten we nog naar Mysor rijden 1,5 uur lang.
Daar kwamen we in een hotelletje waar we teveel moesten betalen ,maar Allah .
Lianen waar Tarzan van smullen zou om bij Jannie te komen , maar voorlopig loopt hij weg.
Als we besluiten dan maar naar Mudumalai te gaan ,omdat de rest vol zit is dat weer een hele zit,maar weer hartstikke gezellig.
Eenmaal in een park is het helemaal geweldig , we kunnen gelijk aanschuiven en nemen een wandeling met gids, niet in het natuurpark
,maar vlak ernaast . dus daar vliegen de vogels ook wel heen.
Een spinnenhol , we wisten niet eens dat het bestond.
We hadden bamboehutten en dat was heel erg leuk , niets voor de monsoentijd natuurlijk ,maar voor nu was het hartstikke leuk.
allerlei apen en theevelden en prachtige natuur zien we , we willen telkens stoppen om foto’s te maken ,maar dat mocht niet meer ,want dan waren we te laat “thuis’ .
Marijke was nog helemaal niet zo lekker , maar ze vond het wel erg fijn dat Jannie en Robert er weer waren.
Als we aan boord komen zie ik dat Erna gebeld heeft , dus als ik terugbel krijg ik Katie aan de telefoon.
Oh , raar , nou ja ze is op visite .
Ik vraag naar Erna en die is een plaatsje zoeken , een plaatsje zoeken?
Nou ja, zeker voor de caravan , telefoon is niet zo goedkoop dus we houden het kort.
Ik was natuurlijk ontzettend benieuwd of Erna en Johan op de Malediven naar ons toe zouden komen.
Als ik ’s avonds denk dat ik eerst Bob even belt , omdat hij ook komt naar de Malediven en ik wil weten wanneer , i.v.m. met Erna en Johan dan kan ik als ik Erna bel , zeggen wanneer zij kunnen komen , zit hij op school.
Ik wil gelijk ophangen ,maar nee,dat moest ook niet,hij had mij wat verschrikkelijks te zeggen.
Dan komt het hoge woord eruit ,Johan is overleden !!!!
Ik ben helemaal sprakeloos en sta een beetje te stotteren tegen Bob en Leo hoort wel dat ik stamel ,maar gelooft het ook niet.
Dit is te verschrikkelijk voor woorden.
Jeetje hoe kan dat nou,zo’n jonge gezonde vent , die eindelijk zo ver is dat hij van het leven gaat genieten.
Niet dat hij het nooit naar zijn zin had ,maar het zat Erna en Johan nooit zo erg mee.
Nu hebben zij hun kassen en grond goed verkocht en kunnen lekker in hun huisje blijven wonen , en die zijn ze ook gelijk aan het opknappen en dan zomaar dood ???
Het is heel , heel verschrikkelijk erg , nog maar 50 jaar en dan zomaar uitstappen.
Ik ben gelijk gaan zoeken naar een reisje,maar wij hebben een hele slechte verbinding en dat gaat ontzettend traag en de internetcafé’s zijn gesloten ,want het is al dinsdagavond.Als blijkt dat ondanks het nachtwerk ,wij nooit op tijd in Nederland kunnen zijn , ga ik maar aan een foto van Johan werken en een gedicht erbij.
Wij kunnen niet huilen ,we zijn lamgeslagen .
Hoeveel kan een mens dragen ?
Het is jullie niet gegeven.
Om zonder al die stress te gaan leven,
Waarom moest het zo gaan, je hebt nog nooit iemand wat aangedaan.
Altijd met een hoop zorgen , het zat jullie niet mee.
Hoe je ook je best deed
Net nu er een licht ging schijnen aan de horizon ,
Die jou helemaal verlichten kon,
Je straalde van oor tot oor ,
Man ,wat waren we blij dat je er zo gelukkig uitzag,
Een praatje , daar hadden we geen tijd voor.
Dat komt dan wel ,,,,,,,,later ……een andere dag.
Waarom mag die dag nooit meer komen ,
En voor al die andere dromen.
Naar de Malediven komen om te duiken ,
Om de zee weer te ruiken ,
Anemonen te zien ontluiken,
Haaien en roggen , koraalvissen , dat moet je allemaal missen.
Palmen en stranden , dat had je allemaal voor handen.
Wij zijn zo bang boos en verdrietig tegelijk ,
omdat de een niet voor de ander wijkt.
Boos zit Verdrietig en Bang in het haar
En als ze na veel sjimpen , een beetje in elkaar krimpen ,
hopen we dat Geluk zich er weer in mengt ,en wat Vrede brengt.
Johannetje jij zal nu wel Johan worden genoemd,
omdat je naar grote Johan werd vernoemd,
Je hebt met Erna en Roald een goede band .
Gelukkig want :
Jullie krijgen een moeilijke tijd , en dan kun je het verdriet bij de ander kwijt.
Johan volg onze horizon en zeeën maar ,
en kijk maar waar de Scharrel vaart.
Leo en Liesbeth Koetsenruyter India
Ik bel Erna nog en die kan het natuurlijk ook helemaal niet bevatten.
Gelukkig heeft ze haar familie en vrienden die haar en Roald en Johannetje en Johan’s moeder heel erg steunen.
Johannetje en Roald kunnen zich storten op de muziek bij de dienst en Lenie verzorgt de dienst , grotendeels en zo zal iedereen wel wat hebben gedaan,om het een waardig en mooie begrafenis te maken.
We zijn nog van alles aan het proberen om het voor onszelf te verwerken ,maar dat is echt niet fijn als je dan in den vreemde zit.
Erna vertelt dat we de dienst kunnen downloaden, maar wat ik dagenlang ook probeer , het lukt niet.
Van Hannes zagen we het nog een beetje aankomen,.want we wisten dat hij heel erg ziek was en we waren al bezig een reisje zo te regelen dat we langs konden en hem nog even zien.
Dat heeft niet meer mogen lukken ,maar we waren wel op de crematie en dat was toch wel fijn.
We hadden van Anke de freediver gekregen , die Hannes op een tweedehandsmarkt op internet had gekocht , waarvan hij nog steeds niet in de gelegenheid was geweest om hem uit te proberen.
Leo en hij hadden het er telkens over als ze elkaar spraken , dus daarom vond Anke dat wij hem mee moesten
Nemen.
We hebben een hoop trammelant gehad ,om dit aan boord te krijgen , omdat het zo zwaar is en een hoop overgewicht gaf en daarom andere tickets ,maar nu hebben we er dan toch plezier van en als wij het niet zijn dan de andere boten.
Ons onderwaterschip groeit ontzettend aan met dit warme en zoete water en willen we voortgang blijven houden dan moeten we dat eraf halen.
Hans en Loek zijn inmiddels vertrokken naar de Malediven en proberen ons met wereldontvanger te bereiken.
Wij blijven gelijk op de hoogte van welke eilandjes we beter niet aan kunnen doen , omdat daar geen goede ankergrond is of te diep e.d.
Old Cochin met zijn prachtige begroeide bomen ,Nederlandse invloeden en Chinese netten .
De slangenbezweerder , Indische Koopvaardij ,gezellig met Jits en Ellen door het stadje gestruind.
Kapelletjes in de meest zoete kleuren en een bruiloft , waarbij het bruidspaar altijd op het podium zit en eet en heel de dag in de picture zijn.
De deftige vrouwen met hun blote buiken , zoals je kunt zien.
Als je een bovenarm laat zien of een blote enkel , zijn ze van slag ,maar die dikke blubberbuiken komen bij veel vrouwen bloot , en dat is heel normaal.
Een kaarsenmakerij en een blik op een klein stukje van een winkel die helemaal vol staat met zulke kettingen en armbanden enz.zoals wij een supermarkt hebben met meerder etages , hebben zij winkels met goud of namaak dat weet ik niet.
Wat een mens kan veranderen als ze met roken stoppen hè!
Rare bekken en gekke trekjes krijgen ze dan .
Zou het ooit nog eens goed komen ?? het vervolg hoort u later.
Jits heeft weer een grandioos idee, we gaan met de dinky’s de backwaters op , want dat is toch wel erg mooi .
We moeten wel een bescherming voor de zon hebben , dus Leo flanst even wat in elkaar en dat werkte geweldig.
Helaas verlies ik tijdens dit reisje onze net nieuwe camera , en het is gelijk desastreus ,omdat ik het in die modderpoel gooi en het stroomt nog ook,dus ik ben hem echt gelijk kwijt.
Nu hebben we nog de onderwaterbox over ,waar niet 1 andere camera in past en we kunnen met geen mogelijkheid weer zo’n zelfde camera kopen.
Hier in India weten ze niet eens wat een onderwaterbox is , dus dat is helemaal hopeloos.
Hopelijk komen Bob en Asli en kunnen die een nieuwe meenemen, want op de Malediven en geen onderwaterfoto’s is wel erg zonde .
Dennis komt ook waarschijnlijk en die wil het ook meenemen ,maar hoe sneller hoe beter.
En na de dinky tocht nog even nabeppen bij de Odulphus ,met eten van de Silent Wish.
Leo en ik gaan een therapie doen die in Kerala ontstaan is en al heel bekend in Europa ook , Ayurvedic.
We gaan 10 dagen lang naar een kliniek ervan en worden daar gemasseerd of krijgen oliebaden ,klysma’s en eten .Ook allerlei kruiden die heel erg goed zijn , Leo vind dat hij er erg van op knapt , want zijn rug was nog steeds niet helemaal over en nu wel.
Het is een hele fijne kuur,maar we nemen er niet genoeg tijd en rust voor.
De masseurs(seuses) glijden met z’n 2en van je tenen naar je handen , en terug.
Het gaat heel stevig ,maar effectief.
Ik had alleen maar last van mijn heup en dat is nog steeds zo.
We gaan bijna met zijn allen (zonder Lo,) naar een heilige ceremonie met olifanten , wij kunnen ons niet voorstellen dat ze zo onder de indruk kunnen zijn van olifanten,maar ze worden hier met Ganesh (Hindoegod)geassocieerd .
Waar wij wel van onder de indruk waren , was de grote pielemuis van de plassende olifant.
we gingen met het openbaar vervoer en op de terugweg bleek dat de mannen achter moesten en de vrouwen voor.
Dat vonden wij natuurlijk meteen belachelijk,maar later kwamen we erachter dat het wel degelijk een reden had.
De bussen zijn hier zo vol ,dat de mannen tegen de vrouwen aan gedrukt staan en dat geeft in India problemen , moet zeggen zo dicht op elkaar zou bij ons ook problemen geven ,denk ik.
We gaan weer later met Hans en Loek en Marijke en Eeltje naar een olifantentrainigskamp.
De anderen zijn naar Sri-Lanka , omdat hun visum verloopt en dus in een ander land verlengt moeten worden.
Hier moeten de olifanten met hun poten naar achter gaan staan.
De kinderen die hier komen kijken zijn ook gedrild , dat zien jullie wel.
Als we hier zijn wordt er een olifantje “ gedoopt “ en dat is ee hele ceremonie.
We krijgen allemaal wat te eten , laten wij het een hostie noemen en dat ziet er niet uit !!!!
Allemaal stukjes dadel met een soort manna en , wel het lijkt wel afval ,maar het smaakt lekker.
We krijgen in een “restaurant” eten op bananenbladeren.
Goed te doen en redelijk schoon allemaal.
Hans en Loek gaan hierna terug naar de boot ,maar Eeltje en Marijke en wij gaan naar een natuurgebied waar veel vogels te zien moeten zijn.
Als we daar aankomen worden we gelijk op de nek gezeten door een mevrouw die wilt dat we bij haar in huis komen.
We willen dat niet , omdat er een mogelijkheid is om in het park te overnachten in een toren.
Dan heeft ze het over eten , en dan hebben we ineens in de gaten dat we dat niet bij ons hebben , dus gaan we toch maar met haar mee.
Achteraf zijn we er heel blij mee,want haar zoon (advocate) is ook vogelliefhebber en geeft ons ‘s morgens een toer en wijst ons de plekjes waar de vogels zijn.
De racketbird , de flamed woodpecker , de zwarte specht met witte buik , en de kikkerbekvogels .
De zwarte specht is zeldzaam en de kikkerbekvogels zijn bijzonder zeldzaam, ze slapen overdag en gaan net als uilen met schemer op insecten jagen , overdag zitten ze doodstil.
Heel de dag varen de ronde rieten manden met een rij langs onze boten om vis te gaan vangen.
Zij gebruiken de “bootjes” ook als tent , deze mensen worden ook door de lokale bevolking niet verstaan ,omdat het waterzigeuners zijn en een eigen volk en taal hebben.
We lopen elke dag langs een marktje en een standplaats voor toektoeks en moeder Theresa.
Fijn dat Peet het gefotografeerd heeft ,want als je elke dag ergens komt vind je het niet interessant meer om te fotograferen en dat is het toch zeker wel.
Marco zat bij me in een restaurant en ik inviteerde hem om op de boot te komen kijken wat hij heel erg leuk vond.
Een gezellige gozer , die al heel lang over de wereld toerde.
Lies even buurten bij Ellen , en Leo met elektrisch bezig !!!! wat hem redelijk afgaat.
Ik bel Erna even om te feliciteren met haar verjaardag en dat was een beetje laat ,maar beter laat dan nooit.
Ze heeft ons op hun lijstje gezet om naar ons toe te komen , en ja,de Malediven was wel erg aantrekkelijk.
Ze zou het er met Johan over hebben.
Kerstman bij het zigeunervolk , prachtig vonden ze het .
Wie het meeste ,dat weten we niet.
Op eerste kerstdag gaan we een backwatertochtje maken .
Zonder Marijke en Eeltje , want die gingen Jannie en Robert van het vliegveld halen , terwijl Marijke ziek was.
Hé , er groeien potten in de boom !
Nee hoor, ze snijden de takken open en daar laten ze het sap in de potten lopen,dan krijg je net zoiets als kokosmelk ,maar het is net even wat frisser, wel lekker.
Mooie libel en hebben we toch een witte kerst ?nou dat is van de latexfabriek die erachter ligt .
Dat maken ze van schelpen , eerst eten ze het leeg en dan staan die vrouwen de schelpen allemaal te wassen in het water.
Hier maken ze van kokosnoten touw ,zoals bij ons in Vlaardingen van sisal .
Ze slapen echt overal , dit is nog comfortabel
We hebben de tweede kerstdag een gezellig feestje aan boord van de Escape , waar Marijke nog helemaal niet lekker is ,maar het toch niet af wil blazen.
De helft zit aan de irish coffee , en het is wel erg gezellig ,moet ik zeggen.
2007
Bij Carla en Peter aan boord vieren we oud en nieuw , weer heel erg gezellig zo met elkaar !
De volgende morgen gaan we naar het strand om Peter zijn nieuwjaarsduik te doen.
Een leuke traditie die we makkelijk kunnen volbrengen , er zijn er in Nederland altijd zoveel die lopen te zeuren daarover ,alsof het zoiets bijzonders is !!!
Daarna gaan de Escapefamilie en wij naar Old Cochin om naar een speciale Keraladans te kijken ,het heet
Kathakali dansen , dat is een hoog ontwikkelde en dramatisch-expressieve dans , waarvan de naam verhaalspel betekent.
Het is voortgekomen uit een soort yoga.
De kleuren zijn symbolisch , de dans een pantomime over de Indische mythologie.
Zij kunnen delen van hun gezicht bewegen , waarvan wij niet wisten dat er een spier zat, en dat heeft dan allemaal een betekenis.
Jannie en ik gaan nog eens Ayarvedi massage nemen ,maar nu een ontspanningsmassage voor Jannie en ik heb me verstapt en pijn net naast mijn rug weer,dan staat mijn bekken niet goed.
Die oppervlaktes hier waar je jezelf op voort moet bewegen zijn verschrikkelijk, je kunt het geen stoep of straat noemen ,want ze doen de naam geen eer aan.
Je kunt niet naar iets anders dan de weg kijken , anders lig je op je giegel.
Marijke is nooit echt opgeknapt ,en 2 januari ontzettend ziek geworden en is uitgedroogd in het ziekenhuis terecht gekomen.
Nu is ze volledig uitgeput en kan echt niet mee , maar Jannie en Robert gaan wel met ons mee.
We gaan een rit maken naar de Nagarholes , met een privé chauffeur , want dan hebben we zoveel vrijheid.
Nou dat hebben we geweten ,we hebben van ’s morgens 9 tot ’s nachts 11 in de auto gezeten,met als enig vertier een platte band .
Nou ja , we moeten niet vergeten wat we onderweg allemaal zijn tegengekomen , en we hadden het heel gezellig met z’n viertjes , wat dat betreft hadden we niet te klagen.
We zijn in het donker nog door de jungle heen gereden en we zagen in de lichten van de auto meerdere roedels herten en kudde zwijnen , dus daar werden we ook al mee beloont.
Maar toen we daar aankwamen , ik expletief gevraagd had of we daar terecht konden en hij een paar keer vriendelijk met zijn hoofd ja schudde , bleek alles vol te zitten en moesten we nog naar Mysor rijden 1,5 uur lang.
Daar kwamen we in een hotelletje waar we teveel moesten betalen ,maar Allah .
Lianen waar Tarzan van smullen zou om bij Jannie te komen , maar voorlopig loopt hij weg.
Als we besluiten dan maar naar Mudumalai te gaan ,omdat de rest vol zit is dat weer een hele zit,maar weer hartstikke gezellig.
Eenmaal in een park is het helemaal geweldig , we kunnen gelijk aanschuiven en nemen een wandeling met gids, niet in het natuurpark
,maar vlak ernaast . dus daar vliegen de vogels ook wel heen.
Een spinnenhol , we wisten niet eens dat het bestond.
We hadden bamboehutten en dat was heel erg leuk , niets voor de monsoentijd natuurlijk ,maar voor nu was het hartstikke leuk.
allerlei apen en theevelden en prachtige natuur zien we , we willen telkens stoppen om foto’s te maken ,maar dat mocht niet meer ,want dan waren we te laat “thuis’ .
Marijke was nog helemaal niet zo lekker , maar ze vond het wel erg fijn dat Jannie en Robert er weer waren.
Als we aan boord komen zie ik dat Erna gebeld heeft , dus als ik terugbel krijg ik Katie aan de telefoon.
Oh , raar , nou ja ze is op visite .
Ik vraag naar Erna en die is een plaatsje zoeken , een plaatsje zoeken?
Nou ja, zeker voor de caravan , telefoon is niet zo goedkoop dus we houden het kort.
Ik was natuurlijk ontzettend benieuwd of Erna en Johan op de Malediven naar ons toe zouden komen.
Als ik ’s avonds denk dat ik eerst Bob even belt , omdat hij ook komt naar de Malediven en ik wil weten wanneer , i.v.m. met Erna en Johan dan kan ik als ik Erna bel , zeggen wanneer zij kunnen komen , zit hij op school.
Ik wil gelijk ophangen ,maar nee,dat moest ook niet,hij had mij wat verschrikkelijks te zeggen.
Dan komt het hoge woord eruit ,Johan is overleden !!!!
Ik ben helemaal sprakeloos en sta een beetje te stotteren tegen Bob en Leo hoort wel dat ik stamel ,maar gelooft het ook niet.
Dit is te verschrikkelijk voor woorden.
Jeetje hoe kan dat nou,zo’n jonge gezonde vent , die eindelijk zo ver is dat hij van het leven gaat genieten.
Niet dat hij het nooit naar zijn zin had ,maar het zat Erna en Johan nooit zo erg mee.
Nu hebben zij hun kassen en grond goed verkocht en kunnen lekker in hun huisje blijven wonen , en die zijn ze ook gelijk aan het opknappen en dan zomaar dood ???
Het is heel , heel verschrikkelijk erg , nog maar 50 jaar en dan zomaar uitstappen.
Ik ben gelijk gaan zoeken naar een reisje,maar wij hebben een hele slechte verbinding en dat gaat ontzettend traag en de internetcafé’s zijn gesloten ,want het is al dinsdagavond.Als blijkt dat ondanks het nachtwerk ,wij nooit op tijd in Nederland kunnen zijn , ga ik maar aan een foto van Johan werken en een gedicht erbij.
Wij kunnen niet huilen ,we zijn lamgeslagen .
Hoeveel kan een mens dragen ?
Het is jullie niet gegeven.
Om zonder al die stress te gaan leven,
Waarom moest het zo gaan, je hebt nog nooit iemand wat aangedaan.
Altijd met een hoop zorgen , het zat jullie niet mee.
Hoe je ook je best deed
Net nu er een licht ging schijnen aan de horizon ,
Die jou helemaal verlichten kon,
Je straalde van oor tot oor ,
Man ,wat waren we blij dat je er zo gelukkig uitzag,
Een praatje , daar hadden we geen tijd voor.
Dat komt dan wel ,,,,,,,,later ……een andere dag.
Waarom mag die dag nooit meer komen ,
En voor al die andere dromen.
Naar de Malediven komen om te duiken ,
Om de zee weer te ruiken ,
Anemonen te zien ontluiken,
Haaien en roggen , koraalvissen , dat moet je allemaal missen.
Palmen en stranden , dat had je allemaal voor handen.
Wij zijn zo bang boos en verdrietig tegelijk ,
omdat de een niet voor de ander wijkt.
Boos zit Verdrietig en Bang in het haar
En als ze na veel sjimpen , een beetje in elkaar krimpen ,
hopen we dat Geluk zich er weer in mengt ,en wat Vrede brengt.
Johannetje jij zal nu wel Johan worden genoemd,
omdat je naar grote Johan werd vernoemd,
Je hebt met Erna en Roald een goede band .
Gelukkig want :
Jullie krijgen een moeilijke tijd , en dan kun je het verdriet bij de ander kwijt.
Johan volg onze horizon en zeeën maar ,
en kijk maar waar de Scharrel vaart.
Leo en Liesbeth Koetsenruyter India
Ik bel Erna nog en die kan het natuurlijk ook helemaal niet bevatten.
Gelukkig heeft ze haar familie en vrienden die haar en Roald en Johannetje en Johan’s moeder heel erg steunen.
Johannetje en Roald kunnen zich storten op de muziek bij de dienst en Lenie verzorgt de dienst , grotendeels en zo zal iedereen wel wat hebben gedaan,om het een waardig en mooie begrafenis te maken.
We zijn nog van alles aan het proberen om het voor onszelf te verwerken ,maar dat is echt niet fijn als je dan in den vreemde zit.
Erna vertelt dat we de dienst kunnen downloaden, maar wat ik dagenlang ook probeer , het lukt niet.
Van Hannes zagen we het nog een beetje aankomen,.want we wisten dat hij heel erg ziek was en we waren al bezig een reisje zo te regelen dat we langs konden en hem nog even zien.
Dat heeft niet meer mogen lukken ,maar we waren wel op de crematie en dat was toch wel fijn.
We hadden van Anke de freediver gekregen , die Hannes op een tweedehandsmarkt op internet had gekocht , waarvan hij nog steeds niet in de gelegenheid was geweest om hem uit te proberen.
Leo en hij hadden het er telkens over als ze elkaar spraken , dus daarom vond Anke dat wij hem mee moesten
Nemen.
We hebben een hoop trammelant gehad ,om dit aan boord te krijgen , omdat het zo zwaar is en een hoop overgewicht gaf en daarom andere tickets ,maar nu hebben we er dan toch plezier van en als wij het niet zijn dan de andere boten.
Ons onderwaterschip groeit ontzettend aan met dit warme en zoete water en willen we voortgang blijven houden dan moeten we dat eraf halen.
Hans en Loek zijn inmiddels vertrokken naar de Malediven en proberen ons met wereldontvanger te bereiken.
Wij blijven gelijk op de hoogte van welke eilandjes we beter niet aan kunnen doen , omdat daar geen goede ankergrond is of te diep e.d.
