verslag 10 feb. tot 3 maart 2007

U zou toch eerst bellen?????nou laat hem nu dan maar snel repareren,maar wel klaar zijn op de 26e januari.
Ja,ja, dat gingen ze doen , maar toch nog niet klaar natuurlijk.
Ik haast gesmeekt of het dan de maandag klaar kon zijn,maar daar durfde ze niets van te zeggen ,of dat dit ging lukken.
Komen Marijke en ik langs maandagavond zonder filmtas en bonnetje ,want ik had er niet op gerekend , nee zeg is het klaar.
Dus toen gingen we nog wat harder ertegen aan met voorraden inslaan en geld wisselen en weer was Leo met de radio bezig , en nog mocht al zijn werk voor het ontvangst niet baten wel voor het zenden, dat was enorm vooruit gegaan ,zei Hans .
Leo het vlak van de boot nog schoon gekrabd ,maar voordat hij klaar was kwam hij als een springveer uit het water en ging gauw op het zwemplateau staan ,broek naar beneden en douche erop.
Hij werd door alle beestjes gebeten die onder de boot vandaan kwamen en ook dus zat er een op zijn eikel , dus dat was niet zo leuk , de limit !!!! dat moest er snel af.
Marijke kwam net aanvaren met haar dinky en zei nog: hohoho Leo ik kom er net aan,maar jammer voor Marijke , daar trok hij zich niets van aan.
Ellen Carla en ik zijn met een Engels stel , die Jits nog van 15 jaar geleden kenden , naar het Kathakali dansen geweest.
Leo en ik waren er al met de familie Kuperus geweest ,maar ik wilde er nog wel een keer heen.
Ben erg blij dat ik dat gedaan hebt ,want we werden ergens anders naar binnen geloodst en ik had het er niet zo op , want van die andere wist ik dat het goed was , en hiervan moesten we nog maar zien.
De entree was duurder en het verven rommeliger en het knippen werd niet op de planken gedaan , dus ik dacht al ,oh jee , dat is een fiasco ,maar de verrassing was dat er veel meer te bieden was, en als je het andere niet gezien had , weet je ook niet dat het veel beter kan en kregen we nu veel meer waar ,niet voor ons geld , want het was een stuk duurder.
We kregen Kalaripayat de krijgskunst van Kerala te zien en Natya Shastra , een dans welke is geschreven 200 voor Christus en 200 erna , dus ze hebben er blijkbaar 400 jaar over gedaan ???
Het is een dans waarbij ze hun lichaam heel effectief gebruiken als een medium of communicatie hun emoties en gevoelens te uiten.
En dus hadden we het heel gezellig met elkaar en hebben heel veel gelopen om heen en terug te komen, wat weer heel erg goed voor ons was.
Ik heb prachtig gefilmd , en Carla heeft wat foto’s genomen , zuinig natuurlijk ,want wat kost dat allemaal wel niet , zo’n digitale foto.
Uiteindelijk gingen we , Jits en Ellen hadden we de avond ervoor gezoend en afscheid genomen en maar zwaaien naar elkaar, totdat we niet meer te zien waren.
Jits en Ellen hadden een toeter en een fluitje , waar ze blij mee waren dat ze zichzelf daar een beetje op uit konden leven om hun gevoelens tot uiting te brengen.
Leo was weer ziek en had dus oorpijn , niet zo’n goede start .
Marijke en Peter en ik gingen uitklaren en dat was feitelijk zo gebeurd (3 uur),maar we waren allemaal nog wat aan het klussen en dus zouden we de volgende dag pas vertrekken.
Nou dat was een heerlijke trip , we hebben zelfs nog lekker kunnen zeilen in de middag.
Voor anker lagen we wel te rollen ,maar voor de rest was het een best plekje , Leo zijn oorpijn wordt erger i.p.v.minder.
De volgende morgen weer een lekkere zeildag , waarvan Leo niet veel merkt , want die ligt merendeel in bed.
We komen in een haven min of meer , het is een uitholling in de kust , en daarvoor hebben de mensen een pier gelegd , dus we liggen voor het dorp met wel duizend kano’s en prachtig strand ,maar ook basaltblokken , rustig zonder rollen voor anker.
Iedere 5 minuten komen er van die Indiërs langs en hangen aan onze boot , proberen toestemming te krijgen om in de boot te komen en te neuzen of te bedelen voor sigaretten of bier.
Helaas roken we niet en voor tijdelijk drinken we ook niet en we zeggen erbij dat het ontzettend slecht is .
Ze spreken heel summier engels , dus een echt gesprek kun je niet voeren , en dan is er niet veel aan , als je heel de dag van die lui aan je boot hebt hangen , die hun kano tegen jouw boot aan rammen , telkens weer.en als je dan helemaal niet lekker bent word je er helemaal gek van.
De volgende morgen om 7 uur staat er een aan de boot te gillen , Leo geeft een brul : dattie op moet sodemieteren , ze verstaan Hollands , echt waar , hij ging gelijk !!!!!
We hadden ook honderd kraaien die van de ene naar de andere boot gingen , en die slopen onze apparatuur .
Ik zit in de kuip als ik plots een knal hoor en een plons kort erna.
De windmolen heeft een kraai geraakt en zijn nek gebroken , Leo ligt in bed en springt in de dinky , grijpt de kraai en hangt de vogel op .
Als schrikbeeld voor de andere kraaien , en inderdaad , voor een uurtje helpt het.
Maar dan ,komen ze op lijkschouwing en is onze boot vol met kraaien .
Peter heeft een vogelverschrikker later opgehangen en dat helpt best , dus escape en wij ook , maar onze is niet zo goed , want die kraaien trekken zich er niets van aan.
Leo heeft het excuus dat hij ziek is.
Fanny is jarig ,’s morgens horen we de vissers zing-roepen omdat ze hun netten aan het binnenhalen zijn.
Wij als een speer ernaar toe , Marijke en Eeltje gehaald en Carla en Peter blijven op hun boot.
We leggen de dinky op het strand en het is erg druk met mannen daar , allemaal om te vissen , of te skeiten , want dat doen ze allemaal gewoon naast ons op het strand .
Stinken naar de stront daar ,niet te geloven .
En opletten , we deden daar de kakkietrap , heel bekende Amsterdamse dans ,maar volgens ons is hij hier uitgevonden.
De mannen moeten heel veel kracht gebruiken om het net binnen te halen , want ze zijn wel 600 meter lang , dus dan kun je wel nagaan.
Allemaal hele kleine visjes vangen ze ermee en garnalen en meer van dat kleine spul.
Ruzie maken met elkaar over de vangst, was zeker niet goed afgesproken.
Ik ga terug naar de boten en laat Carla en Peter even naar de kant gaan en erna drinken we koffie.
Als ik op de boot kom kijk ik even om een berichtje naar Fanny en Thomas te sturen , en even kijken of ze vrij heeft genomen op haar verjaardag .
Nou,hartstikke leuk ,ze zijn allebei ziek en ik kan heel de dag zowat msnnen met ze .
Zij in bed met hun laptop en ik op de boot , totdat er , natuurlijk bij Peter en Carla , een grote vissersboot met van die grote zwarte banden langszij kwam ,die politie aan boord hadden .
Peter gilde dat ze op moesten rotten , want hij had net zijn boot weer glanzend ,na zovele keren bezoek van zwarte banden Indiërs .
Hij zegt ik kom wel naar jullie toe , dus dat deed hij en Leo en ik wilden Peter er niet alleen voor laten opdraaien en gingen naar de boot toe.
Ik had wat papieren bij me ,maar liet ze in de dinky , want Peter had ook niets bij zich.
Eerst zou Peter het woord doen ,want dat leek het handigst ,maar gaandeweg nam ik het over,omdat het gevoel er was dat ze makkelijker naar mij luisterden,zonder dat ze macho moesten wezen.
Ouderen vrouwen hebben ze meer respect voor,denk ik.
In ieder geval moest ik die papieren uit de dinky halen en (wat wij al wisten) zagen zij, dat we Indië al uit hadden moeten wezen.
Wij waren langer blijven liggen ,omdat we de boten beter schoon wilden maken op het vlak,omdat dit vaak een mijl snelheid scheelt en dat is op zo’n afstand heel veel brandstof en tijd.
Aangezien Leo nu niet onderwater kon en gewoon ziek was, wilden we ook niet weg ,want dat is onverantwoord om alleen 4 dagen en nachten te moeten varen.
Nou dus toen ze de stempel zagen van 5 februari zei hij gelijk: problems .
Wij de situatie uitgelegd dat we niet wegwilden voordat Leo aan de beterende hand was , en toen hadden ze het erover dat ze al zoveel problemen hadden gehad met jachten .
Ik zei: nou dat geloof ik mooi niet,jullie spelen een spelletje met ons.
Toen stonden ze weer serieus met elkaar in hun eigen taal te kletsen en ik hoorde ze over explosieven.
Ik kijk de man die dat zei quasi streng aan en sla hem speels (naderhand zou Yvette het wulps noemen)met mijn papieren van de ene op de andere wang en zeg , dat ik echt van mening ben dat ze ons in de maling nemen.
Ik zei dat ik vond als een crimineel opgepakt te worden door ze en dat ze niet gastvrij zijn ,dat vonden ze niet leuk en in de tussentijd die andere vent maar bellen ,net zolang tot ze blijkbaar iemand hebben gevonden , die zei dat we mochten blijven ,maar wel naar de dokter .
Nou we moesten ons paspoort halen en ik zei bij voorbaat dat we het niet in gingen leveren .
Ze mochten erin kijken ze mochten ze meenemen ,maar dan gingen wij mee.
Uiteindelijk voeren we weer weg en werden we naar de boten gevaren ,maar die piloot was natuurlijk niet zo’n dinky aan zijn vissersboot gewend en geeft me daar gas , dat ging niet goed.
Dus ik fluit keihard naar de kapitein en zeg dat hij rustig moet varen .
Moest je die smoelen zien van die mannen allemaal.
Nou ,nou , dat was wat, een vrouw die fluit en nog orders geeft ook maar hij luisterde wel en daar ging het om.
We vragen hoe duur het is om naar de dokter te gaan ,want we hebben haast geen roepies meer .
Die hebben we opgemaakt natuurlijk ,omdat we het land uitgaan.
Nou ze brachten ons en lieten ons niets betalen.
Volgens de dokter heeft Leo in zijn oor gepeurd en is daar de ellende mee begonnen.
Hij krijgt oordruppels en 3 verschillende pillen en het zijn erg aardige artsen die goed engels spreken en 1 kon er zelfs Duits
We vonden het wel lullig , dat die dokter een soort gedwongen werd om vriendelijk ons een gratis behandeling en medicijnen te geven..
Maar tegenover de politie konden we ook weer niet ondankbaar zijn , dat zij dat geregeld hadden.
We moesten wel beloven tegen iedereen te zeggen dat we zo vriendelijk ontvangen waren en dat we zelfs de behandeling en alles vrij hadden gehad.
Nee, dat schrijven we naar de vascodagamarally.nl , want dan komen die volgend jaar met 30 schepen langs !!
Toen we terug op het strand werden gebracht , hadden wij de marifoon bij ons en riepen Peter op , die hadden ons nog lang niet verwacht ,maar kwam ons snel halen en Marijke heeft aangeboden macaroni voor alle 6 te koken, wat een verrassing en gezellig!
Peter heeft het vlak schoongemaakt bij ons , heel erg fijn .
Hopelijk heeft dat positieve werking met onze trip .
Nu kwam de politie vandaag weer ,omdat hij vergeten was in onze paspoort te kijken ,naar het visum.
Hij kwam alleen bij ons aan boord en ik liet mijn visum zien en toen vertelde ik tot wanneer de ander visum hadden en toen is hij weer weg gegaan.
Hij was wel angstig , dat zag ik aan zijn blik , ik zei dat we geen problemen zouden geven.
Hopelijk is hij er een beetje gerust op.
Leo is nog helemaal niet vooruit gegaan , wat wel een domper is ,maar hopelijk is hij morgen wel opgeknapt , beter zal nog niet maar ietsie opgeknapt zou wel fijn zijn.



10_02_2007 zaterdag
Zo eindelijk vertrokken uit India
.Het is 7.30 uur een beetje wind en de stroom zit ook mee ,maar de motor moet helaas wel bij.De draden van de windmeter aan elkaar gedraaid,maar het wil niet lukken,ik denk dat er ook schade in de klok is ,Lies probeert het met de boeken erbij ,maar helaas.Dat is vooral lastig vannacht,je weet niet waar de wind vandaan komt !We varen heerlijk 5-6 knoop,en zien grote Dolfijnen vliegende vissen,en op de Odulphus wordt een gouddorade gevangen,eet smakelijk.In de nacht zakt de wind weg en de stroom komt tegen ,nu gaan we maar 3.5 kn .Lies wekt mij om5.30 uur,mijn wacht begint,ik voel me prima heb lekker geslapen,en de oorpijn is duidelijk minder,alleen ben ik zo doof !!!Het wordt licht ,het is een beetje bewolkt,er loopt een lange deining,op vlak water,het lijkt wel of het olieachtig is zo rustig beweegt het .Ik maak een boterham,de Escape roept over de marifoon ,Leo kom buiten kijken 20 _30 dolfijnen begroeten mij ,hele grote 2,5 m zie er bij met echt zo n lange Flipper neus.Zo ik vang de vis maaltijd voor vanavond een gold dorade ,een heerlijke vis,en wat zie ik daar een slang van 1,5m heel
verrassend.Het water is zo helder,je ziet de Dolfijnen wel 10 meter onder door het water speren.


11_02_2007 Zondag:

Zo het is nu 8 uur ‘s avonds,heel de dag wind tegen ,een beetje slingeren,en pms 4kn snelheid,schiet niet op .We moeten nog 75 mijl,met deze snelheid morgen om Pm 4 uur de Malediven ben benieuwd.vandaag een beetje met het vistuig bezig maar het is niet wild.Ik hou de wacht tot 2 uur,en maak lies wakker,ik heb niets te melden,en ga lekker slapen.

12 02 2007 maandag

6 uur op ik wil de zonsopgang niet missen ,en meestal vang je dan ook vis. De wind is van achter maar te zwak.Ik heb flink pijn in mijn oor,doe er druppels in en ga weer een paar uur pitten.De wind trekt iets aan,en ik zet 2 mijl onder mijn koerslijn, dat komt goed uit nu kan ik aan de wind de laatste 9 mijl,en gaan direct 6 kn.Land in zicht ,roept peter over de marifoon,en even later zien we de witte stranden van wel 5 eilanden,wij moeten naar Uligami, gaan daar voor anker ,het is 2uur,eten lekker brood met eiersalade,en dan komen ze al om ons in te klaren.
Met 5 man sterk keurig in uniform , maar heel vriendelijk ,vullen we alles in 4voud in x5 is 20 formulieren,betekent een half uur.In India een hele dag! Lies gaat lekker snorkelen ,ik doe druppels in mijn oor en ga maar weer slapen.Verdorie ben je in een van de mooiste duik plekken van de wereld…….Lies heeft genoten ik maak thee ,we gaan gezellig in de kuip zitten,beetje praten en lezen.
Na het eten schijnen we met een groot licht in het water en daar komen allemaal prachtige sepia’s op af met hele mooie kleuren en heel speciale vangtechniek ,prachtig om te zien.

Lies:
De tentakels omhoog en dan schieten ze als een torpedo op hun prooi af , het is een magnifiek schouwspel.
Als het vijanden van ons geweest waren had ik 7 kleuren stront gescheten met zo’n engerd.
We zien ook allemaal lila-blauwe vissen , hartstikke mooi.

Dinsdag 13-02-2007

We hebben de beurt om koffie te drinken en we zijn eindelijk om 8.30 uur uitgeslapen en Leo heeft hierbij een klokje rond gedaan , bij mij scheelde het maar een uurtje .
Na de koffie was het alweer 12.30uur ging Leo bij Marijke en Eeltje helpen bij de motor, want daar viel de oliedruk weg en ze verloren olie .
Dus die alarmen die ze in Cochin in hebben laten bouwen heeft hun motor waarschijnlijk gered.
Leo heeft een bijpass gemaakt , zal ik maar zeggen.
Ik ben lekker gaan snorkelen nadat de was en brood e.d. geregeld waren.
Prachtig !!! wat een mooie vissen bestaan er toch .
Ik heb 2 boeken over vissen ,maar bij lange na niet alles staat er in.
Dus ik kan niet alles een naam geven ,maar ze staan in mijn geheugen als een foto,als Dennis het fototoestel meebrengt wordt het echt feest.
Sowieso omdat hij komt , daar kijken we best naar uit, leuk om iemand anders mee te kunnen laten genieten.
Leo , Ja het blijft gokken maar 7liter olie bijvullen is een beetje veel.Het is een dubbele olie koeler,ook voor de keerkoppeling,daar verliezen ze geen olie ,dus voor de andere kant een omleiding gemaakt ,en maar afwachten.Als de motor draait geeft hij aardig wat rook,maar wit grijs en dat is volgens mij een of twee lekkende verstuivers,die zijn wel allemaal na gekeken ,maar misschien op zijn Indisch.Ik weet het ook niet ,wie het wel weet ,dat hij mij het vertellen !!Om 4uur een klein tukje want de druppels moeten in het oor,word om 7 uur weer wakker ? Ik denk van de lucht,Lies heeft gebakken aardappels heerlijke kool salade met zoete gember er door, en ossen haas biefstuk met mee gebakken uienringen mmmmmmmm! Ja we zijn wel heel blij met de vriezer ! Alles moet je nu bij je hebben ,want kopen kan je hier niets..

Woensdag_14 –02-2007.

Uit bed en gelijk de radio er weer uit ,om de kabels op een 100 % storing vrije manier weer aan te sluiten .Ze zitten nu samen met andere kabels in een pijp,als we gaan zenden ,en stuurautomaat staat aan ,veranderen we van koers.Vlug gezegd maar er moeten wel kastjes gedemonteerd worden gaten geboord enz.het zenden en ontvangen gaat goed ,maar als je een tijdje bezig ben gaat hij storen en kan je ze niet meer verstaan.ik denk dat er dan iets te warm word in de radio,als we dat nou ook gevonden hebben ,doet hij het misschien perfect ,het zenden is nu volgens Hans het beste van iedereen.
Lies ligt na de koffie die we elke dag gezamenlijk doen al weer in het water om van de onderwaterwereld te genieten.
Het is heel mooi ,jammer dat het koraal zo dood is.
Om 6 uur zijn we uitgenodigd op een zelfbouw catamaran Pm 15m in het vierkant.
Lies bakt pannenkoeken en iedereen neemt zo wat mee.Een flesje wijn als cadeautje ,er is er een jarig.Toen ze in Rusland al die raketten gingen ontmantelen ,heeft die man voor 400 dollar een halve raket van titanium gekocht,en die hangt met twee drijvers in het water,zooitje RvS pijpen er om dan heb je een platform planken er op en je kan staan ,twee masten staalkabels,en zeilen ,klaar is de Rus !!Het zijn zeer vriendelijke mensen,met een conservatorium opleiding .Er komt een hele elektronische muziek installatie te voorschijn,een speelt accordeon ,een gitaar ,een dwarsfluit,de gitariste is ook zangeres ,het klonk heel mooi,en apart al die Russische songs.Ze hadden op het voordek een vuurruif dus kampvuur er in, en dan uitlaten branden, en op het houtskool barbecuen.

Donderdag 15-02-2007.

Weer een heerlijke dag,we gaan met de rubber boot naar de kant,en verkennen het dorp .Er wonen hier 450 mensen,alles is keurig en opgeruimd,een hele verademing na India .We lopen van een palmbos ( waar het vuil dus verscholen lag)naar het mangrovebos.
Dan zijn we aan de andere kant van het eiland ,en zien de prachtige blauwe oceaan.
Het is bloedheet 35 gr,op het strand zien we veel mooie schelpen,maar ze zijn haast allemaal bewoond ,met heremiet kreeftjes,dus die laten we liggen.We komen Eeltje en Marijke tegen ,die zitten prins heerlijk op stoelen ,de zittingen zijn gemaakt van netten met een maas van 10 cm,zit niet eens verkeerd. Eeltje heeft een kokosnoot gevonden,daar zit een schil omheen ,dat lijkt wel touw vezel ,en 3cm dik .Daar heb je een mes voor nodig en die heb ik!
gulzig drinken we de kokos melk ,ook het vlees was lekker,dat verbaasden ons ,dit was 1cm dik meestal is het maar een velletje met een wee smaakje.
Aan boord gekomen,zie ik vissers met een lange hengel ,ver in gooien en snel inhalen.Daar moet ik meer van weten en vaar er heen,ze halen zo snel in dat de kunstvis over het water ketst maar ze vangen wel .Ze zwaaien naar mij ik ga er naar toe maak een praatje ,zeggen gedag maar geven mij eerst 3 flinke vissen .
Als ik die schoon maak op het zwemplateau ,zwemmen er wel 30 grote vissen onder mij ,ik gooi wat afval,en hup ze klappen er op ,je zou ze zo kunnen vangen.Maar ja ik heb vis genoeg.
Vanavond hebben we een lokale barbecue .
Die viel een beetje tegen,het was van dat Indiase eten met koude vis.Maar we hebben gezongen ,ook de Russen ,Duitsers ,Amerikanen ,gezellig.
Hier hoorden wij van de 18 jarige onderwijzer van het eiland , dat zij het koraal dood maken door er iets overheen te gooien en ze het dan als bouwmateriaal gebruiken.
Volgens de Maladivese wet verboden ,maar het gebeurd toch nog gewoon.
We moeten naar de punt van het eiland,dus zodra Lies tijd hebt , gaat ze daarheen.
In het donker terug is andere praat met die rubber boot,het is heel ondiep ,en veel koraal ,als je daar tegen vaart is de schroef van je BB motor wel naar de knoppen , en drijf je de oceaan op, daar vinden ze je nooit meer terug.
Dus bij elkaar blijven ,en even afmelden via de marifoon.

Vrijdag 16-02-2007.

De rubber boot is weer lek ,dus die gaat aan dek ,om te plakken .
De b.b. motor lekt een beetje benzine,kijk ik ook gelijk na , er lekt een pakking en die krijgen we van Eeltje .
Er is een dokter ( vr. ) op een van de schepen uit Australië ,en die kijkt naar mijn oor.De ontsteking is weg maar er is een zwelling in de buis van eug,ze geeft tabletjes,morgen zien we verder.
Lies doet het onderwaterschip kuisen ,maar later staat er te veel stroming om het hele vlak te doen.
Morgen weer verder .

Zaterdag 17-02-2007

De dinky is weer dicht , god zij dank , en de buitenboordmotor doet het weer zonder lekkage.
Na de koffie gaat Leo soldeerles geven en ik ga het onderwaterschip verder schoonmaken.
Als Leo terug komt ben ik klaar en gaan we eten en naar manta’s zoeken, want die zijn gesignaleerd.
Even gauw een hengeltje uit , hard varen en het kunstvisje op het water laten ketsen , en ja ,in No time had hij een hele mooie vis ,zielig joh.
Omdat we nog moesten gaan snorkelen en hij dan te warm zou worden, konden we hem niet houden voor consumptie en hij ging weer overboord.
Leo in de dinky met de onderwaterkijker en ik trek de dinky voort.
Al gauw is Leo dit zat en vertrekt met de dinky naar de boot , om dan weer gauw te gaan vissen.
Eerst zwem ik naar het strand , omdat daar zand is en daar zijn de manta’s meestal,maar nee , geen manta’s .
Wel 2 jonge meiden in kleding in het water , om aan mij direct te vragen of ik Chris van de Blizz uit Australië ken, ze zijn hopeloos verliefd op hem.
Ze staan in het water , heel de dag ,om naar de catamaran van de baas van Chris te kijken , en of ze een glimp zien van hem.
Grappige en mooie meiden , die volgens hun nu in Australië gaan studeren , wonen en op vakantie enz.allemaal in het kader van Chris.
Ik zie een schildpad en prachtige vissen en ook prachtig koraal ,maar allemaal vermengd met dood koraal.
Leo brengt een flesje wijn naar de dokter en zij komt even naar onze medicijnen kijken welke wij voor die gezwollen oren kan gebruiken .
Leo mag wel zwemmen ,maar hij moet kunnen blijven klaren , anders mag hij niet dieper.
We moeten even kopiëren , want de port-police wil weer 3 of 4 crewlisten , ze zijn een beetje iebie iebie , 5 als je arriveert en 3 als je weggaat.
En we willen gelijk de scheepspapieren kopiëren , want die houden ze zo bij zich en dat willen we voorkomen ,dus geven we een kopie.

18-02-2007

we gaan uitklaren en boodschappen halen aan de wal , na de koffie.
Dan nog lekker een daagje koetelen , we varen met de dinky naar een ander eiland om te snorkelen (de dokter zegt als je kunt klaren ,mag je snorkelen)en Leo kan onderweg eindelijk eens vissen .
Niets gevangen ,maar we zien een enge vis joh, getver .
Ik (Lies) zag hem en riep Leo , en die kwam doodgemoedereerd eens even kijken , waarom ik nu een hoop stampei maak.
Hij ziet hem eerst niet , want de vis heeft zich gecamoufleerd en dus dezelfde kleuren aangenomen als zijn omgeving ,maar als hij hem ziet schrikt zelfs Leo even . hum , klonk er onder water en hij deinsde even achteruit , dit had hij niet verwacht , want wij dachten dat zo’n vis meestal op de bodem en erg diep lag.
Volgens ons was het de hengelaar , maar hij had alleen geen hengel , dus dat is verwarrend.
De vis is erg lelijk en heeft meer bek dan wat anders.
Als we weer bij de boot komen , hijst Leo gelijk de dinky op , voor de trip morgen.

19-2-2007

we gaan al vroeg alles voorbereiden en zien allerlei vinnen in het water en Carla en Peter denken dat het een haai is.
Wij zien dat het wat anders is ,maar wat ??????????????
Zijn het haaien of parende dolfijnen ???? even wat suggesties , maar we zagen alleen die vinnen telkens maar , en we zouden weggaan , dus hup doorgaan.
Toen kwamen de vinnen naar ons toe zwemmen en zagen we dat het een manta was !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Nou, we werden echt even gek en Leo moest van mij filmen ,maar hij bracht er geen drol van terecht , want hij had het te druk met zelf kijken en gillen en schreeuwen hoe ik moest varen om de manta te volgen.
Op een gegeven moment zei ik ,neem jij het roer maar , dan film ik , en dat was een stuk beter .
Leo heeft als argument dat ik niet goed aanvoer , zodat hij de manta niet goed zag , door de zon e.d.
Smoesjes ,natuurlijk !!!
Ja , en dan moeten we toch door , want we kunnen niet steeds als een debiel achter die manta aan blijven varen.
We hadden te water moeten gaan enz. maar daar dachten we pas later aan.
Wat een beest , geweldig !!!!!!!!!!1
Dan gaan we op koers en gelijk de film bekijken ,natuurlijk !
Als we boven een rif aansturen en onder een eilandje , roept de Odulphus op dat zijn gps niet werkte , en kon Leo eindelijk eens met radar en onze gps aanwijzingen geven hoe zij moesten varen om het rif te ontwijken.
Leuke training , want al gauw was alles weer in orde en konden ze alles zelf weer lezen.
Het rif waar wij ons op gefocust hadden heeft Peter en Carla gecontroleerd en was niet goed bevonden.
Te sterke stroming en van 2 naar 25 meter in 1 meter breedte verschil,dus dat was niets om te ankeren.
Zij waren al vooruit en wij zwenkten gelijk uit naar een ander eiland ,maar dat was ook niets , dus dan maar naar Hans en Loeks ankerplek bij Naivaadhoo .
Hans had geschreven dat waar zij gelegen hadden ,maar ruimte was voor 1 boot en dat is niet genoeg , dus varen we waar Duitsers en Amerikanen over hadden geschreven en Hans ons schreef dat er staken waren,waar je tussen kon om dan op 10 meter diepte te komen.
Zij waren verkeerd ingelicht en terwijl de Odulphus op 10 meter ging liggen wilden wij proberen om tussen die staken te gaan.
Nou, dat ging dus niet en we kwamen vast te zitten.het zweet brak ons uit en we draaiden een rondje omdat we vast zaten en niet vrijwillig.
God zij dank kwamen we weer vrij en hebben we nu alleen een groef in de kiel van 4 mm diep.
Pffffffffffffffffffffff getver eng hoor.
We waren door de stroom opzij gezet en op een boomie (koraalrots die omhoog gegroeid is)gezet.
Nou , we liggen net en bij de Escape wilde het niet zo lukken , ze lagen te dicht bij de Odulphus en gingen er vlak langs .
Toen bleek dat het anker niet hield , waarschijnlijk omdat de bal die zij eraan hebben zitten in het anker vast zat ,maar dan een knal die bij hun door het schip siddert !!!!!
De lijn waar zij een bal aan hebben zitten en die ook aan de ankerketting vast zit , is in hun schroef gekomen.
Ze zijn volkomen stuur en ankerloos !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dit roepen Eeltje en Marijke op , en dus taterata the a-team in action , gezamenlijk stieren we naar de dinky en laten hem in een paar seconden te water , we hebben het record gebroken.
Leo speert naar de boeg van de Escape en pakt een lijn van Eeltje aan ,die ze in allerijl tevoorschijn hadden getoverd , en sleept ze van de zandbank en riffen vandaan.
Er staat een stroming van 4 knopen en dus vooruit naar de Scharrel gaat niet lukken.
Dit overziet Lies en ze start de motor , gaat het anker binnen halen wat ellenlang duurt , als je haast hebt en wil weg varen,maaaar Peter en Carla zijn ook niet roerloos blijven zitten en hebben hun dinky intussen ook te water gelaten en de derde man van het a-team komt aangesneld , zodat hij het roer kan nemen en actie kan nemen bij wat er ook gebeuren moet.
Als we bij de riffen naderende Escape zijn geeft Peter Lies aanwijzingen hoe de Escape te meren.
We varen bij aanwijzingen van Leo om en nemen de lijn van de boeg van de Escape over van Leo ,die klimt gelijk over in de Scharrel en hangt de dinky aan de zijkant.
Met wat hard maar duidelijk gegeven commando’s over en weer ,hangt de Escape al snel aan de Scharrel en slepen we hem naar de Odulphus.
Onderweg gaat Peter nog in zijn dinky en gaat via de sleeplijn naar de boeg van de Escape om de lijn van de ankerbal(die de problemen hebben veroorzaakt) door te snijden.
Nu kan de Escape op eigen anker overnachten en als de stroom wat minder is , dan gaan ze de lijn uit de schroef halen.
We eten biefstuk op de Scharrel met ieder hun inbreng van de maaltijd en het is gezellig.
Eeltje en Marijke hebben het wel gehad , want het was niet alleen dit gebeuren ,maar ook dat hun motor nog niet in orde is en allemaal olie verbruikt en geen blauwe rook of zo heeft en dat betekend , dat er waarschijnlijk echte problemen met de motor zijn , wel te verhelpen ,maar alleen met een hoop werk weer.
Zij slapen van de zorgen erg slecht .

20-2-2007

koffie drinken , maar tijdens het koffiedrinken gaat het gieten ,dus peet gaat alles sluiten op de Odulphus en komt ongerust terug, we hebben nog maar 2,25 meter en ik wil verkassen,want ik lig niet lekker zo.
Dat doen ze en als ze terug komen is de stroming weg en kunnen ze te water om het touw eruit te halen bij de Escape.
Fluitje van een cent en de mannen nemen gelijk nog een kijkje bij de motor , en worden niet veel meer wijzer dan ze waren.
Ik (lies)gaat snorkelen na de huishoudelijke klussen en het is er weer prachtig.
Toch is niemand echt gerust , want we liggen aan lage wal en de wind neemt toe en de boomies naderen meer en meer onze schroeven en kielen , dus we besluiten om te vertrekken naar Kulhudhuffushi een eiland met een heuse haven en havengeld natuurlijk.
Heerlijk gezeild allemaal , echt weer eens lekker , want dat was lang geleden.
Ingeklaard en eten en nu even verslag maken en koffie drinken en spelletje doen of lezen of filmpje kijken .




21-2-2007
we gaan met zijn allen aan de kant in het dorpje om koffie te drinken.
Alles netjes joh !! winkeltjes bij de vleet en allemaal moderne dingen erbij.
Ja gewoon eten is meer een probleem , wij zeuren altijd over groentes die vers moeten zijn, nou deze mensen hebben witte kool ,peen , bietjes en aardappelen en uien , dat is het.
En zo te zien zijn ze gezond , ze eten hier denk ik wel vlees want de meeste zijn islamieten , maar een slager hebben we niet gevonden.
We kopen een telefoonkaart van de Malediven en kunnen weer mailen en telefoneren.
We hebben 2 keer contact met Dennis , omdat we toch maar weer een radio bestellen zodat hij hem mee kan nemen , en bellen pa voor zijn verjaardag en dan is het telefoontegoed weer op,maar ja , ik kan nog wel smssen en mailen.
We waren van plan om in een restaurant te eten in het stadje,maar dat zag er toch niet zo geweldig uit allemaal , dus Peet maakte een heerlijke tonijnsalade en wij peen en ui en hoppa , eten op tafel.
Carla speelde nog gezellig op de harmonica , oergezellig.

22-2-2007

we varen naar Dholihiyadhoo en liggen daar heel erg mooi ,maar weer niet zo erg rustig .
de jongens die normaal aan het werk zijn om een ressort te bouwen zijn vrij en varen wat om ons heen ,maar waren toch te verlegen om contact te zoeken.
Wij gaan snorkelen en zien een ronde pijlstaartrog en prachtig koraal, anemoon en anemoonvisjes .
Midden in de nacht belt Fanny , ze heeft er geen erg in dat wij 4 uur later leven , ff vergeten.
Maar daardoor merkt Leo wel dat we niet goed liggen en laat Leo het anker wat vieren .
Dan liggen we weer goed , maar we tetteren over het dek en daar worden Marijke en Eeltje weer wakker van .
Aangezien die ook wat aan het anker moeten veranderen zijn ze niet echt boos.


23-2-2007

we gaan nog even snorkelen en besluiten maar 17 mijl te varen en dan moeten we ook niet zo vroeg weg, dus kalm aan .
maar als we aan het zeilen zijn is de geplande bestemming veel te hoog (de kant waar de wind vandaan komt)voor het zeilen en moeten we tegenwind gaan om daar te komen , dus we besluiten alsnog een grote stap te maken en dan naar Naifaru te gaan .
beetje krap in tijd , wanneer we ineens stroom tegen krijgen ,
maar gelukkig gaat het allemaal goed en arriveren 5 uur bij het eiland .
het was wel erg spannend om tussen de eilanden te varen , we gingen 7mijl en harder en we zagen zo gauw niet hoe we moesten varen en een dreigend gezonken schip stak helemaal met zijn boeg in lucht , dus dat maakte het wel spookachtig.
Maar ik ging op het dak en toen zag ik hoe we moesten varen , als een z moesten we varen , van de ene om de andere ondiepte.
Naifaru vonden we ook te rumoerig , dus we gingen naar een eiland Felivaru waar wij een goede haven hebben gezien.
We konden aan de wal liggen ,maar mijn god , wat gingen we tekeer.
Dat was ook helemaal niets ,maar ok , we hadden wat.
Heel het eiland liep uit ,wat bleek, het was een werkeiland.
Allemaal meiden en jongens uit Nepal , Pakistan , India , Sri-Lanka enz. om in de visfabriek te werken.
25% van de bevolking waren Maledivenezen en de 75% overal vandaan dus.
We worden gelijk uitgenodigd en staan net klaar om aan de wal te gaan , toen er een meneer kwam om te zeggen dat we niet aan de wal mochten en eigenlijk niet eens aanmeren op het eiland ook , maar als we morgenochtend vertrekken is het goed.
We drinken een bakkie bij ons en dan gaan we onszelf verder op de boot vermaken ,(duimen voor Fanny , die heeft een sollicitatie)nadat we hebben afgesproken om morgen een stukje terug te gaan , want daar is een resorteiland en dat lijkt ons nou wel eens leuk.
Misschien kunnen we weer eens uit eten of zo.

24-2-2007

we varen rustig op ons akkertje naar Kuredu .
het ziet er prachtig uit en er landen watervliegtuigen als taxi tussen de eilanden voor de gasten .
we leggen aan en hebben een heerlijke plek , we snorkelen en Leo werkt wat .
we zien een rog , een fantail-stingray , prachtig weer , en er zijn hier hele grote vissen en een groot variant.
We zien vogels boven het eiland en die zijn te mooi om waar te zijn,maar te ver om een foto van te maken.
Morgen gaan we de wal op hebben we afgesproken en dan neem ik mijn camera mee.
We hebben weer een onrustige nacht ,omdat er weer een buitje kwam en we werden in onze ankers gegooid , wat niet echt aangenaam was,maar alles nagekeken en toen lekker gaan slapen ,want we zagen dat we goed lagen.

25-2-2007

we gaan de kant op en we mogen wel op het eiland ,maar dan voor 20 dollar p.p.
nou , je begrijpt , dat doen we niet.
Dan blijven we wel op de boot en doen de klusjes die nog nodig waren.
De wieken van de windgenerator was helemaal in gruzelementen , en dat was niet zo mooi , want we krijgen lekker wat stroom , als hij goed draait.
Dan gaan we weer snorkelen en zien een rog van 1,25mtr. Zonder staart .
We weten niet of dat zo hoort of dat de staart geamputeerd is .
Weer de grote lobster gezien en de grote dikke lipvis , echt grote vissen allemaal.
In de avond kwam er een bootje langs om te zeggen dat we weg moesten ,maar zeggen we , we gaan morgenochtend 8 uur pas.

26-2-2007

we gaan inderdaad 8 uur weg , en we hebben een heerlijke tocht , heel erg rustig en niet zo lang , we waren in 3 uurtjes bij maafilafushi en gingen eerst voor anker ,omdat we de Odulphus wilden filmen , samen met zo’n bounty eiland.
Toen gingen we dichter bij de escape liggen en na een bakkie , kijken hoe het anker lag en vis vangen voor de avondmaal met elkaar .
Leo doet het met een harpoen en dat was heel simpel en vlot , want er was zoveel vis .
Leo ziet eerst 1 grote rog en naderhand komen er 5 grote op hem af , zo prachtig !!!!!!!!11
Ik zie een vis , die is zo lichtgevend roze , net als een merkstift en geel , zodat ik moest zeggen:oh, wat ben je mooi !!!
Het klonk natuurlijk niet onder water , meer iets als ohwahbehjemooi.heb het opgezocht en het was de Threadfin Basslet en die heb je in allerlei kleuren , de mijne was met een lichtgevende roze snoet en buik een gele rug en staart en een rode rugvin
’s Avonds met elkaar vis gegeten en gezellig een bakkie en even afgesproken , dat we de volgende dag 35 mijl gaan varen en dus op tijd uit bed moeten.

27-2-2007

nou we waren al vroeg wakker , en we gingen op tijd weg.
7 uur , wel vroeg maar heerlijk rustig.
Te rustig om de afstand binnen de tijd van donker worden te halen,maar we wachten het even af.
We zeilen steeds zo tussen de 3 en de 4 mijl,niet teveel ,maar we komen er wel op tijd dan.
Om 12uur of zo hebben we beet en warempel , het is een zeilvis van 2.65mtr !!!!
Prachtig ,maar de strijd valt tegen , hij is heel erg mak.
We takelen hem aan boord en fileren hem , in de vriezer en weer op koers komen, want we waren hoger (meer naar de wind toe) gaan zeilen ,om schaduw van de fok op het voordek te hebben om de vis te fileren.
We bewaren het zeil en natuurlijk de kop ,en Leo vergeet voor de zoveelste keer om de staart te bewaren.
Tegen 4 bereiken we het rif waar we in de midden zouden ankeren.
Het is heel erg groot , en in het rif varen we ook nog 4 mijl om vervolgens te besluiten om tussen de riffen door naar het kleine eilandje te gaan,maar we kwamen echt tussen de banken te zitten en dat was echt niet leuk meer.
Odulphus zat nog even vast , dus dat was helemaal gierende hartkleppen , maar ze waren ook gelijk weer los.
Uit de ellende gevaren en voor anker gegaan.
Daar wordt het plan om bij de Odulphus vis te roken omgegooid,omdat wij al lang en breed liggen en zij nog alles moeten opruimen.het is al 6 uur geweest en we hebben honger.
We besluiten om de vis even bij ons te bakken en te eten .
Marijke en Eeltje hadden geen geluk met ankeren , want hun anker wilde niet pakken.
Ze zijn zeker nog een uur in de weer ,de ankerketting sloeg helemaal van de rol af , en dan willen ze niet meer van boord ,omdat ze nu even helemaal geen vertrouwen meer hebben in het anker.
Maar ze liggen zo vast als een huis nu.
Dat hebben we wel in de gaten , en de wind is gaan liggen.
Ze willen morgen al vroeg naar male ,omdat ze allerlei spullen in huis willen halen , omdat Klaas en Sietske komen , gelijk als bij ons Dennis komt.
Ze moeten nog een hoop inkopen doen.
Wij zijn het zat en willen voorlopig even uitslapen morgen of in ieder geval niet vroeg op en 55 mijl , wat zij nu gaan doen.
28-2-2007

we horen Marijke en Eeltje eigenlijk niet vertrekken,maar worden toch op tijd wakker en beseffen , dat wanneer de winkels vrijdag dicht zijn,wij toch ook wat inkopen moeten doen voor we Dennis van het vliegveld kunnen halen en 2x 25 a 30 mijl is ook een aardig stukje varen.
Dus we vertrekken om iets voor tienen , en hebben een hoefijzervormige rif uitgezocht om te gaan ankeren,kijken of het wat is.
We hebben de motor bij , want we willen op tijd bij het hoefijzer zijn en er was later pas wat wind.
Om 3 uur kwamen we aan en de ingang was goed te zien en er was ook 1 obstruction in het midden van het “meer” ,maar als ik op de giek ga staan is het goed te zien.
We hebben een prachtige plek en het waait niet zo hard , dus nog lekker rustig ook.
We gaan gelijk snorkelen en er is prachtig koraal bij en Peter en Carla zagen haaien , en wij zagen ze niet.
Pech gehad, we kunnen niet alles hebben.
Peter en Carla verwennen ons met een heerlijk zeilvissalade en Carla speelt lekker relaxed op de accordeon.
Heerlijke avond.

1-3-2007

we gaan weer redelijk op tijd op stap en kunnen het eerste stuk zeilen.
Leo besluit onder het atol , het laatste stuk af te snijden tussen de riffen door.
We komen aan om 2 uur en we gaan met de ferry van 3.30uur naar Male.
Even inkopen en weer terug naar de boot.
Want echt even neuzen met gewicht op onze schouder is niet leuk.
Marijke en Eeltje komen nog even aan en drinken koffie mee.


2-3-2007

even opruimen en tegen de avond naar Male .
hartstikke gezellige stad , met een markt en een visafslag , waar ze ook een zeilvis hadden liggen , die volgens hun 80 dollar waard was.
In een (soort)kantine wezen eten , heel goedkoop lekker en gezellig , geen vrouwen , want die eten niet in zulke gelegenheden
De verkopers hangen weer aan je armen en proberen je mee hun winkel in te krijgen , zeeeeeeeeeeeer volhardend.
Als we weer naar boord gaan , worden we bij de Odullie uitgenodigd.
Hartstikke gezellig !!!!!1

3-3-2007
vroeg uit bed en met de ferry naar Male ,om dan weer naar hetzelfde eiland terug te varen , omdat we niet toegestaan zijn met een taxi naar het vliegveld te gaan , dat is alleen voor de eilandbewoners.
En als we aankomen is het vliegtuig al geland en komt Dennis , Klaas en Sietske aangelopen .
We hebben onze namen van de boten op een briefje geschreven , zodat ze zich niet konden vergissen met wie ze mee moesten.
Dennis steekt natuurlijk boven iedereen uit en dat is makkelijk eruit pikken.
Nou ,hartstikke leuk hem te zien en met zo’n leuk vooruitzicht van 12 dagen vakantie met elkaar .
Als we een bakkie koffie kopen vertelt Dennis dat Julie en hij zwanger zijn !!!
Nou , dat is helemaal een verassing !!!!! we wisten wel dat ze er aan dachten om een baby te verwekken , dus dat is grandioos nieuws.
Eerst even alle pakjes die Dennis voor ons had meegenomen ( hij had voor zichzelf amper wat mee, maar voor ons was er een hutkoffer)uitgepakt.
En dat was een lading ,hij had 19 kilo overgewicht !!!!!!!!
Heeft het niet hoeven te betalen , omdat hij zo goed is in het afleiden en manipuleren van mensen.
We drinken bij de Escape even koffie en dan zodra we weer aan boord zijn gaan we snorkelen en daar ging er een wereld voor Dennis open.
En dit was nog maar het begin !!!!!!!!!!!!!
We kunnen foto’s maken onderwater , want Rob heeft telefonisch een 2e hands fototoestel voor ons gekocht(dezelfde die ik in het water heb laten vallen , en waar ik natuurlijk door zoon, dochter, schoonzoon en neven ontzettend mee gepest wordt en dat we zodoende hetzelfde onderwaterhuis kunnen gebruiken) ,welke Ton Vel heeft betaald en afgehaald en bij Trudy en Mar heeft gebracht , waar vervolgens Rob het op Opa zijn verjaardag heeft opgehaald en aan Dennis heeft gegeven om mee te nemen ,en ik heb het geld overgemaakt naar Ton !!!!!!!!!!!!
Je moet je werk wel weten te verdelen ,natuurlijk.
Dennis maakt prachtige foto’s , die van mij zijn nog waardeloos.
Ik ben niet vast van hand , drijft met mijn vet iets te hoog op het water en pakt iedere golf die er is ,dus te veel beweging in het toestel, kan niets zien in het venster omdat de zon erin schijnt en omdat mijn ogen van iets mindere kwaliteit zijn dan van Dennis ,maar op den duur went dat zelfs en maak ik af en toe ook een heldere foto.
Leo begint er helemaal niet aan ,omdat hij het helemaal niet ziet,maar ik denk ook omdat hij mij dit plezier gewoon gunt om zelf foto’s te maken , wat een schat ,hè.
We moeten ons inschrijven in Male en onze crewlijst nog veranderen en Dennis erbij schrijven (achteraf hadden we dat nooit moeten doen ,maar Allah)en bij de Escape moesten Sietske en Klaas erbij worden gezet.
We moesten een agent ,omdat we ons inschreven en we een stempel nodig hadden.
Voor de stempel zetten moesten we 100 dollar betalen per boot,maar Dennis heeft ons even uit de brand geholpen en tactvol gesproken en onderhandeld en toen hadden we een agent van 10 dollar per boot (corrupt???, wat bedoel je??)
Hartstikke blij waren we met hem !!! , dat waren we al ,want Julie verdenkt ons er al van dat we hem alleen als koerier lieten komen , uit eigenbelang .
Daar kunnen we inkomen dat ze die gedachten kreeg ,maar het was niet zo hoor , Den en Julie!
We zijn hier een groot deel van de dag mee bezig en nog boodschappen en dan kunnen we de volgende dag weg.
Eerst naar het Bananareef ( dachten we dan , we zaten er eentje naast) en inderdaad ,daar zagen we zwarttiphaaien vlakbij ons .
Ze zwommen doodgemoedereerd om ons heen ,maar Dennis en Leo zagen toch een moment van bedreiging en gingen er een beetje vandaan en loodsten mij mee , want ik was niet oplettend genoeg en zag het gevaar niet.
We zagen gelijk nog 2 grote roggen ,prachtige beesten en we hebben de mooiste foto’s ervan.
We gaan naar het coca cola eiland en de naam zegt het , er is een coca cola fabriekje op het eilandje .
Als we tussen de riffen naar binnen willen varen lijkt het eerst of we ons zo op een rif storten ,allemaal branding en superhoge golven (wordt voor surfers gebruikt ,voor hun hoge golven)maar als we wat verder varen krijgen we de doorgang te zien .
Wel met een hoop stroming ,want we gingen 5 knopen harder dan voor we in de stroming zaten , maar goed te zien dat we daar konden varen.
We worden de volgende avond bij de supermarktboys uitgenodigd om te eten , en daar in de tuin omringd door een hoge muur , staan ze te kijken hoe wij eten en Carla muziek maakt .
Ze brengen ons het eten en verwennen ons ,maar we hebben meer het idee dat we in een restaurant zitten , doordat ze zelf niet meedoen aan het gesprek en zich ook niet laten uitnodigen tot een gesprek .
Ze zeiden dat de volgende avond er een feest zou zijn in het dorp en of we daar ook bij wilden wezen , wij dubben en uiteindelijk hebben we besloten te blijven voor het feest , welke heel groots moest worden ,want er werd speciaal een heel podium gebouwd voor de band en dansjes.
We zijn ’s avonds gezellig bij de Odulphus want Peter is jarig en dat vieren wij !!!! en het feest dat om 9 uur zou beginnen met het podium die we vanaf de boot konden zien liggen kwam niet van de grond .
Dennis ,Sietske , Klaas ,Marijke en Carla gingen toch nog even kijken en concludeerden dat het feest was verhuisd naar het dorpshuis en was meer een oefening geworden voor morgen .
De televisie die zou komen kwam ook maar een dag later , de delegatie was wel geweest overdag .
Wij zullen dit allemaal nooit begrijpen en daar moeten we ook maar geen moeite meer voor doen.
We hebben weer gesnorkeld , met erg veel stroming en prachtige dingen om te zien.
Dat zou je zelf mee moeten maken om te weten wat er dan door je heen gaat , zo’n aparte mooie wereld met rust en kleuren .
De volgende morgen als we door de stroming naar de volgende plaats zeilen ziet de Escape dolfijnen en wijst ze ons .
Wij gelijk er naar toe gevaren en het was een hele grote kudde !!!(Peter reageert altijd direct door ,school te zeggen , dat is altijd weer leuk en hij gunt ons dat plezier)
Dennis gaat helemaal uit zijn bol en filmt en de foto’s die ik maakte wilden helaas niet zo erg lukken,pas op het laatst.
Hartstikke leuk dat hij ze ziet , want het blijft altijd een emotionele beleving , en waarom weet niemand.
We komen ook nog bij een ressort door Zwitsers geleid en Dennis maakt een praatje en ja,hoor ,
we mogen daar eten en als we willen een wandeling maken over het eiland.(we worden haast overal weggestuurd en als onwelkom geheten, de gasten storen zich aan ons )
Heerlijk gegeten en erg gezellig was het en prachtig om te snorkelen.
We zeilen heerlijk naar een ander plekje en daar waren we achteraf weer niet welkom ,maar we weten dat ze ons niet weg mogen sturen zolang we 35 meter uit de kust zijn en dat zijn we , dus we gaan wanneer we willen.
Dennis gaat vissen ’s avonds en vangt een spade of batfish en we besluiten hem te fileren om te eten.
Carla en Peter waren bij ons en Klaas en Sietske gingen op de Escape ook vissen.
Toen we de spadefish gefileerd hadden en wat resten overboord kiepten zag Dennis ineens 10 grote haaien van 1 tot 2,5 meter rondom de boot cirkelen.
Peet had een rest van de batfish aan een touw en ja,hoor ze rukten het haast uit zijn handen .
Machtig vond hij (die helemaal niet van vissen houdt )het ,om zoveel geweld te beleven .
Dus gelijk werd er een haaientuig op een hengel gezet en werd er 1 gevangen en geconstateerd dat het zusterhaaien waren, een ongevaarlijke soort. Het was een hele commotie op de boten , zoveel sensatie !!!!!!!!!!!
De spanning over welke haaiensoort het zou zijn en of we hem nog wel veilig van de haak af zouden krijgen enz.enz.
Dennis heeft de haak uit zijn bek gehaald ( met gevaar van eigen leven )en we hebben hem weer laten zwemmen.
De volgende dag snorkelen we toch niet zo rustig als voorheen , zelfs niet als toen we de zwarttiphaaien om ons heen gezien hadden , we hadden nu zoveel geweld gezien , dat was erg indrukwekkend geweest.
Leo en Dennis hebben in de tussentijd ook telkens geprobeerd de ssb wereldradio te installeren ,maar het resultaat is bedroevend.
Eigenlijk hetzelfde als met de oude radio , dus er moet een fout in het schip zijn.
Leo is er helemaal depressief van, hij is er ook al zolang ( 2 jaar )mee bezig en niets schijnt het probleem op te lossen.
We zenden als de besten ,overal komen we glashelder binnen ,maar ontvangen (wat het eenvoudigst is ) doen we niet.
De tijd vliegt voorbij en dan moet Dennis , Sietske en Klaas alweer naar huis.
Eerst vervoer regelen om weer ‘s morgens heel vroeg naar het vliegveld te komen , weer van de crewlijst af en dat duurt weer zowat een hele dag ,maar ok het is gelukt.
Nog souvenirs kopen en dan een tukje en het spul wegbrengen en uitzwaaien .
Dennis had enkele verlangens voor deze trip op een rijtje gezet en eigenlijk 1 was er niet uitgekomen (niet de Manta gezien), de rest wel.
Zelf zei hij : maar anders heb ik niets meer om nog eens terug te komen , want dan heb ik alles al gezien.
Voor Dennis was het spannend of hij wel een plekje zou hebben , want hij vloog stand-by .
Dan is het wel erg goedkoop ,maar moet je wel afwachten of het wel gaat.
Julie had geïnformeerd omdat ze Dennis wel heel erg graag weer bij haar had en had te horen gekregen dat er geen plek was.
Dus zelfs Den was nu wel wat onrustig geworden hierover,maar hij kreeg het weer voor elkaar met zijn praatje.
In de tijd dat we wachten of hij wel mee mag , leren wij een ander Nederlands stel kennen ,waarvan de man Jaap bij Boskalis werkt.
Zij zwaaiden hun dochter uit , die ook even bij hun op visite was geweest.
Marjolein en Jaap heb ik even samen met hun dochter op de foto genomen en later hadden we een praatje.
Jaap is een bootliefhebber , en helaas voor hem Marjolein niet.
Leo heeft het gelijk over zijn ssb , die niet werkt en Jaap weet misschien wel een mannetje die er naar kan kijken.
We spreken af dat ze dan gelijk langs komen en dat was heel gezellig, maar kort omdat Jaap geen tijd heeft.
De ssb is er niets op vooruitgegaan.en Leo haalt hem van de plaats en zet hem op tafel en daar is het zowaar beter , dus er is iets met de opzet.
Hij gaat de connectie proberen van de pactor en merkt dat het kabeltje de verkeerde is ,bovendien kostte het kabeltje 55 euro
Woedend is hij !!!!!!!!!!!!!!!!!!Hartkloppingen en een waas voor zijn ogen en terecht , want als je toch alle gegevens opgeeft , verwacht je van een kenner toch wel dat het goed is.
En de vorige keer heeft hij het ook verkeerd meegegeven !!! de …
Toen hebben Hans en Leo zelf de aanpassing gemaakt ,maar nu is het gewoon te moeilijk om te maken, met een stuk snoer van 30 cm eraan , bang dat de lengte te duur zou worden.
De watermaker is kapot gegaan en er blijkt een pompje kapot te zijn .
Dat is wel garantie ,maar het moet eerst weer vanuit Amerika komen .
We vragen aan Jaap of het naar hem gestuurd mag worden samen met het andere kabeltje welke Dennis alweer geregeld heeft, en ook is dat geen probleem voor hem.
Geweldig zo’n man , die het eigenlijk hartstikke druk heeft en dit toch allemaal voor ons wil doen.
De dinky is weer lek en de generator kapot , dus Leo heeft zijn wekelijkse reparatie weer .
Het komt werkelijk telkens terug , dezelfde problemen .
We tanken water bij het waterbootje voor 200 roefia en dat is 12 euro , maar ok we zijn weer vol en kunnen vooruit.
We hebben wel veel was , want ik heb ook lekker vakantie gehouden met al dat gesnorkel en loop nu achter met mijn werk ,maar doe het rustig aan , want anders ben ik gelijk weer door mijn voorraad water heen.
We zien een manta bij het licht van de ferryopstapplaats een show weggeven , die daar achteraf elke avond een show geeft,maar dat hebben we niet geweten en die hebben de jongens dus gemist.
Pech ,maar het is wat Den zegt : er moet iets te wensen overblijven voor een volgende keer.