Avonturen !!!!!

11-6 -2008

Sanne is jarig ! Gefeliciteerd joh en nog wel 21 jaar ook , dus eindelijk ben je echt een groot mens om rekening mee te houden .
Wij hebben heel veel te schrijven , want we hebben weer veel meegemaakt.


Thomas en Fanny hebben in de tussentijd allebei een andere baan in de buurt van Vlaardingen .
Thomas in zijn nieuwe studierichting , ????????? vraag hem maar om de uitleg , want anders zeg ik weer gewoon : Opzoeker .
Fanny is weer juf en nog wel op een montesori school , waar zij haar papiertje voor heeft gehaald.
Ze hebben hun huis verkocht op papier ,maar nog niet het geld in de zak (figuurlijk ) , en hebben een antikraakpand in de Petuniastraat 4c 3135EC in Vlaardingen .
Aangezien er weer wat is met mijn hotmail , kan ik op dit moment niet de postcode vinden.(nu weer wel)
Het is allemaal in het kort , maar zo is het niet precies gegaan , wel vlug , maar ook wel spannend en vermoeiend , natuurlijk , maar zo voorspoedig , helemaal geweldig !
Asli voelt haarzelf helemaal goed en groeit gestaag naar voren , ook dat gaat helemaal goed !
Het is heerlijk dat ik kan bellen , zonder dat het te duur is , alleen komen de tijden niet zo uit .
Ben hier telkens om 1 uur ‘s nachts op om te bellen , dus wallen onder mijn ogen !!!!!!
Na Rebakmarina (luxe zwembad , waar stoel en badlakens voor ons klaarliggen) gaan we naar Royal Langkawi Yacht Club (vies zwembadje), daar straalt het geld vanaf.
Hij is ook best aan de prijs , maar we moeten er zijn om de monteur te laten komen voor de koelkast en gelijk voor de airconditioner en de watermaker, want die zijn allen niet goed.
Rebak is een eilandje van het eiland en niet zo makkelijk bereikbaar , vandaar.
In principe was de koelkast niet kapot ,maar we hadden de zoutwaterpomp aan laten staan , op dat moment geeft dat ook niets , maar toen we langer weg waren en het water in de leiding verdampt was , ging de pomp om water vragen en dat kost heel veel elektriciteit en dat samen met de koelkast konden de zonnepanenelen niet bolwerken .
Dus daarom was alles ermee gestopt.
Voordat wij dit begrepen ,was Leo al met het gas van de koelkast in de weer gegaan en klopte dit alles niet meer .
Als alles weer klaar is gaan we naar de mangrove , eindelijk met de boot weer eens op pad , en mooi daar !!! helemaal geweldig .
Leo neemt het verniswerk gelijk ter hand , en dat is heel hard nodig ,want dat zouden we al in Turkije aanpakken .
Ria en André liggen daar ook met de Pantharei en hebben daar een vaste plaats .
We gaan met de dinky (bijboot) de mangrove verkennen , we gaan met het bootje door een grot , waar allemaal vleermuizen wonen en zwaluwen nestelen .
We cirkelen door het hele gebied en zien mooie ijsvogels en kites ( te vergelijken met de rode wouw) en natuurlijk verdwalen we !!!!
Het wordt al schemerig en de spanning stijgt ten top , want hoe te overnachten met zijn vieren in dat kleine bootje , hoe moeten we overleven zonder water !:)
We hadden gelukkig een paraplu bij ons en die hielden we onderste boven om de regen op te vangen en het slaapprobleem schoven we maar wat voor ons uit.:)
We goten al het water wat we vingen in een tupperwair bakje , waar voorheen ook ons water in had gezeten en dat stelde ons wel gerust .:)
We gingen weer door de grot ,maar die was nu angstaanjagend , de vleermuizen schoten rakelings langs onze hoofden.:)
De varanen (lijken op krokodillen ) glijden langs onze dinky en kijken ons met hun kleine kraaloogjes geniepig aan.:)
Het water was gestegen en we moeten dus gebogen de grot onderdoor .:)
Vlak voordat het donker werd hoorden wij een motorgeronk , waar wij snel op af zijn gegaan en god zij dank , wisten deze lokale mensen ons uit te duiden hoe we terug moesten komen .
We waren achteraf heel dicht bij de boot , hoe je in de nesten kunt komen , door niet alert te zijn .
De generator stopt ermee en we moeten weer naar de haven voor een onderdeel te bestellen of laten maken (zou in holland niet denkbaar meer zijn)
We hopen het in orde te krijgen voordat Erik en Angelique en Kyra komen ,die komen voor een weekje aan boord en daar kijken we wel erg naar uit ,
Derek bestelt het , en hier op Langkawi probeert een monteur het na te maken.
Verder kunnen we even niets doen , dus we gaan weer varen en zwemmen en naar een andere rivierarm van de mangrove in en zien daar de houtskoolbranders en gaan achteraan voor anker .
We hebben jullie de foto’s al gestuurd van de apen en varanen en de bruin gevleugelde ijsvogel , daar kon ik niet op wachten om die aan iedereen te laten zien.
Jongens , het was net of we midden in de dierentuin woonden ,heel bijzonder !
Gelijkertijd hadden we telefooncontact met Fanny en Thomas , dus die zaten heel gespannen mee te luisteren hoe wij de dieren zaten te spotten en we legden gelijk uit hoe ze eruit zagen.
We gingen op oma Wil’s verjaardag (als ze nog geleefd had , dan ) even naar het vliegveld om Kyra , Angelique en Erik op te halen en naar hun hotel te begeleiden.
Gezellig met elkaar uit eten en al die Maleisische mensen zijn gek op Kyra , met dat blanke huidje en blonde haren blauwe ogen.
Dus of ze maar met hun op de foto wilt , nou dat gaat gauw vervelen, maar ik sta verstelt dat ze het toch elke keer weer doet .
Ze willen ook allemaal aanraken en tillen enzo , walgelijk vind ze dat , dus ze laat wel merken dat ze haar grenzen heeft.
ErAnKy gaan eerst het eiland nog verkennen ,voordat ze bij ons aan boord komen.
Hartstikke gezellig , alleen moet de generator nog in elkaar gezet worden , maar we varen alvast een stukje naar Talaga bay , omdat we daar de generator dan wel in elkaar zetten .
Als we onderweg zijn gaat het waaien en gieten en zien we Angelique zeeziek worden en Erik witjes , en Kyra kijkt angstig naar haar ouders , waarvan ze merkt dat er iets loos is .
Haar ingebouwde alarm gilt op wegrennen , maar dat doe je niet als je ouders beroerd zijn , hè !
Dus de schat blijft zitten en houdt haar ogen op pa en ma gericht.
Angelique had steeds rekening gehouden , dat Kyra zeeziek zou worden , maar zijzelf en Erik was ze even vergeten.
Het hoosde heel verschrikkelijk , dus alles kleddernat , hier was niets tegenop gewassen.
Toen we aan het anker lagen , gingen Leo en Erik het onderdeel van de generator erop zetten , tenminste als het zou passen , morgen even terug naar de maker hiervan,
Als we onze voorpunt uit de ankerbaai steken ziet het er lekker uit,maar na een 10 minuten gaat het weer waaien en regenen , zelfde ritueel als de dag ervoor .
We gaan naar Rebak , zodat de meisjes naar het zwembad kunnen en de jongens naar het dorp met de speedboot ferry om dat onderdeel te laten veranderen.
Leuk hoor met die kleine meid en Angelique in het zwembad !

De volgende dag weer , want toen gingen ze hem plaatsen .
We hadden het wel lekker ,maar we wilden ook graag naar die andere eilanden om te snorkelen.
Als we naar Talaga bay varen de dag erna weer , je gelooft het niet , stopt de motor er mee.
Hoe is het mogelijk !!! met de dinky slepen we de boot naar binnen naar het benzinestation.
De meisjes gaan weer op stap om de jongens te laten werken aan de motor .
We lopen daar wat te struinen en Kyra wil nu in al het water zwemmen , dus we lopen door het water naar de “winkeltjes”, er valt niets te beleven.







Als we terug komen zijn ze nog niet zover ,maar ze weten wel dat het de Indiase kwaliteit slang is geweest , die is opgelost en al het opgeloste “vuil”zat in de diesel en daar stopte de motor van .
Dat was achteraf ook de reden met Bob en Asli , toen de motor stopte.
De volgende morgen varen we naar buiten en van alle kanten kwam de storm op ons af , dus we maakten even een stop in Rebak , totdat het weer wat beter werd .
We dachten naar de maagdeneiland te gaan ,maar ook dat ging niet door vanwege het weer.
Toen gingen we maar naar de andere kant van het eiland varen, want dat lag luw.
Kyra kwam bij mij zitten en toen ze vroeg waar pappa en mamma waren zei ik : pappa en mamma zijn (? , toen wist ik het nog) getrouwd en geven elkaar even een kusje ,met z’n tweetjes op de voorpunt.
Dan raakt ze vol van emoties en piept zacht huilend : ik wil ook getrouwen met pappa en mamma , dus dat samenzijn was dan voor korte duur , ze voelde haarzelf buiten gesloten , kom er maar gauw bij dan hoor !
Als we gaan zwemmen , voordat we de rivier opgaan , waar het niet lekker is om een duik te nemen ,is dat echt heerlijk , met z’n vieren lekker om de boot en aan het trappetje hangen .
Kyra stapt er uit en springt er weer in bij Erik in zijn armen en soms op zijn hoofd.
Ze klimt er weer uit en is bij Angelique die foto’s maakt en filmt en daarna zou ook zij in het water komen , totdat Erik met grote ogen aan mij vraagt : wat is dat ???
Ik denk dat hij een geintje maakt ,maar die grote ogen klopte daar niet bij .
Dan springt hij uit het water op het zwemplateau en klappert van de pijn met zijn handen om zijn been .
Eerste ding wat ik denk is , een haai ? maar geen bloed ?
Ik stop mijn hoofd in het water en zie helemaal niets , Leo komt later ook en ziet ook niets , Angelique vanaf de boot zag ook niets , maar Erik voelde het des te beter.
Hij had eerst een plastic zak gevoeld en toen werd het een kokosmat en toen zaten ze met messen in zijn been te rammen en te draaien en hij mompelde maar steeds : AHRGH , Gelukkig was Kyra er net uit , ahrgh , jeetje wat als Kyra er door getroffen was. Ahrgh Gelukkig was Kyra er net uit , ahrgh jeetje wat als Kyra er door getroffen was. Ahrgh Gelukkig was Kyra er net uit , ahgrh jeetje wat als Kyra er door getroffen was.

Ik ging er snel uit en Leo spoot Eriks benen met water , de conclusie was een kwal ,maar welke kon zo’n pijn doen ???
En wat konden de verdere gevolgen zijn ?
Leo en ik dachten gelijk eraan om ammoniak erop te doen , want dat werkt heel erg goed tegen de meeste beten ,helaas ,dat was op.
Erik wist dat er gevaarlijke kwallen bij konden zijn ,maar zei ik : Nee die zijn hier niet , en dat dacht ik ook ,maar ik wilde ook niet dat er paniek kwam , want we konden daar niet meer doen ,dan de middelen die we hadden te gebruiken.
De pijn leek het meeste op die van een Portugees oorlogschip ,maar die hadden we moeten zien zwemmen , want die drijven op het water.
Erik wilde er het liefste niet aankomen en alleen met Angelique zijn , maar ik moest toch weten wat er gebeurde , om eventueel actie te ondernemen , dus ik liep maar vervelend heen en weer en tegen Kyra : die domme pappa , stoot hij zichzelf aan het trappetje , hij moet toch uitkijken .
Ik wilde niet dat ze nooit meer in de zee wilde of iets van die aard.
Ik heb hem 2 paracetamol gegeven en histaminetablet ,in het vissenboek schreven ze wel over de Australische kwal en dat je er in een paar minuten door gedood kan worden, dus gierende hartkleppen.(bevestiging)
In het homeopathische boek stond deppen met alcohol en smeren met callendula , zelf wisten we nog met knetterhete water kompressen deppen , maar Erik had geen zin in al die trucjes (begrijpelijk , we waren niet zeker genoeg)
Uiteindelijk heb ik wel met alcohol gedept , want dat stond in het grote boek , dus dat is goed.
Ik heb geprobeerd telefonisch contact te krijgen ,maar er was geen verbinding .
Angelique hield hem in de gaten (ze was erg sterk ,oplettend ,maar ook wel angstig )of hij niet wegzakte , want hij ging een soort proberen te ontspannen en dan af en toe een schokje van pijn tussendoor , dan weet je niet of hij ligt te slapen of ????
Na 20 minuten viel ,bij mij althans, de ergste spanning van dood weg , toen kreeg ik het gevoel van ok , het is erg pijnlijk en er kunnen kwalijke gevolgen zijn ,maar het grote gevaar is geweken.
In de tussentijd is Leo met Kyra op schoot naar Hole in the wall gevaren , want daar was de eerste hulp eventueel te verkrijgen.
Gelukkig kwam Erik bij en zei dat het inderdaad zeer deed ,maar dat het wel beter ging .
Hij had grote striemen op zijn been en de lokale vissers kwamen met stukjes prikketjes , we vermoeden dat hij die eroverheen moest rollen , maar daar had Erik geen zin in ( martelpraktijken houden ze erop na) , dan met een citroen , dat heeft hij wel een beetje gedaan.
Later hoorden we dat azijn het wondermiddel is , gewoon azijn !!! wat mijn moeder bij mij ook altijd deed met een kwallenbeet !! dat verwacht je toch niet ?? dom , dom, dat we dat niet wisten.
Later heeft hij nog calendula gesmeerd , en nog histaminetabletten en dat was het in Maleisië.
We zijn de mangroven ingegaan ,de grot in maar nu hebben we goed opgelet , om het grote andere avontuur niet te herhalen , want dat konden we er niet bij hebben.
Dat was heel mooi en erg gezellig met z’n vijven op een klutje .
Dan naar de rivierarm waar we de brilapen ,de varanen en de brownwinged kingfishers
gezien hadden , lekker ontspannen varanen, kingfishers en apen gespot .
op de terugweg naar de haven zien we gelukkig een hele grote school Indo-Pacific Humpbackdolfijnen , die maken de gekste bokkesprongen en dat doet wat met een mens ,Zij maken je blij en emotioneel
Maar dan is het (feest) weer over.
Wat we allemaal voor ogen hadden is niet gebeurd , tropisch eiland met witte stranden , snorkelen en de mooiste vissen zien , foto’s maken en lekker zwemmen in de zee en af en toe even in de zon , niet te lang anders verbranden we.
Gelukkig was het wel erg gezellig met elkaar ,ondanks alle pech die ze hadden , konden ze ons aardig verdragen.
We voelen onszelf gewoon thuis met hun erbij en zij ook wel , geloof ik.
En Kyra is zo’n leuke meid , dat maakt het ook nog eens extra mooi .
Alleen vonden we het zeer spijtig dat hun vakantie zo ( in het water viel ? ) met pech gevuld was.
Maar feitelijk was het geen pech , alleen maar een groot geluk , dat Erik het er redelijk vanaf heeft gebracht en dat het niet Kyra is die geraakt was door de tentakels van de Australische jellyboxfish , want dat was veel ernstiger afgelopen dan.
Erik is in Nederland naar het tropen ziekenhuis in Rotterdam geweest en naar de dokter ,maar hier heeft Henk australische nederlander :) een brief geschreven naar een Australische dokter die wist wat en hoe te behandelen , als je eigenlijk te laat bent voor azijn en dergelijke.
Antibiotica en zalf , behandelen als derdegraads brandwonden.
Het is nog steeds niet helemaal over , maar het gaat wel een stuk beter , godzijdank.

We gaan weer verven en bekleden als we weer samen zijn , maar ook zingen met Ria d’r (Vlaardings )verjaardag en gezellig elke morgen met de Silent Wish leute.
De airconditioner is er weer mee gestopt , dus die moeten we ook weer eens na laten kijken , maar we hebben er net een pomp in gezet van 400 euro en zijn het wel even zat.
Toch maar een afspraak gemaakt en laten maken , omdat de oude pompen er telkens mee gestopt waren was de compressor helemaal kapot.
Wij gebruiken hem niet druk , maar een boot hoort in orde te zijn , nietwaar ?
Leo heeft weer een andere radio gekocht (2e hands ) en die moet weer geplaatst en getest worden , nou de spanning is gelijk weer te snijden op de Scharrel (traumatisch onderwerp ) , wanneer hij helemaal denkt het geweldige ontvangst en zend capaciteit te hebben bereikt en het eindelijk tijd is om het uit te proberen ,met Hans en Loek in Thailand , start hij de generator , om genoeg stroom te hebben …………………………….
En dan horen we telkens een vreemd gekraak bij de relais , die ratelen en Leo die het wil negeren , wil praten maar dan klapperen de relais en de generator lijkt te sterven.
Als Leo kijkt bij de knop van de generator , om hem om te zetten , kan hij door een paar gaten de vlammen zien branden !!!!!!!!!!!!!
We hebben brand !!! zegt hij en in no time heb ik het nieuwe kleed weg en het luik open en Leo de brandblusser in de hand.
Zodra het luik van de motor afging hebben we geen zicht en geen lucht meer , maar Leo doet een doek om zijn mond en spuit met stootjes de bluspoeder over de vlammen , wat een geluk dat hij altijd zo koelbloedig reageert .
5 tellen langzamer gereageerd en we hadden de boot niet meer kunnen redden, want dan konden we helemaal geen adem meer halen.
We krijgen gelijk hulp van Mike en Jits maar op dat moment was het niet nodig .
Koffie gedronken en naar de haven om te soppen , Ellen komt gelijk mee en later komt Australische nederlandse Loes :) ook helpen.
Leo gaat de volgende dag aan de slag en de daaropvolgende dag is alles weer gemaakt , zelfs de generator.