Motortocht in Thailand

2-4-2008

Hoi allemaal , en sorry voor diegenen die we nog niet gebeld hebben voor hun verjaardag , maar we waren erg druk.
We zijn weer erg verwend bij Ria en André , en daar was Guido van de Vascodagamarally op visite , die een rondje Thailand van 2600 km heeft gefietst en het vreselijk naar zijn zin heeft gehad.
Hij is 69 jaar en dat is toch wel erg kranig , we mogen de spullen die hij heeft achtergelaten bij André en Ria (overgewicht) gebruiken met onze a.s. motortrip.
We zijn inderdaad uit het water gegaan met de boot en hebben het hoekje wat van het roer is gebroken opengezet en gespoeld met zoet water en open laten staan zodat het kan drogen .
We gaan naar Penang en nemen Ria en André mee , want Peter van de Odulphus is jarig en dat vieren wij !!
Peter en Carla hebben gelijk 4 slaapplaatsen voor ons gereed , hartstikke gezellig.
Wij hebben allemaal bepakking bij ons , want de trip begint hier.
De volgende dag moeten we in de middag de trein hebben en we gaan met Jits en Ellen met de ferry naar Butterworth , wij worden uitgezwaaid door Carla en Peter .
Helaas de trein was nog niet aangekomen vanuit Bangkok en kon dus ook niet vertrekken , we ruilden de tickets voor de volgende dag en als we weer op Penang aankomen fluiten we vanaf de ferry naar Carla en Peter en die snapten er niets van, wat deden we er lang over om weg te komen(dachten ze ) , maar we hadden weer gelijk een bedje en eten en gezelligheid , alles was er weer , geweldig hoor.
De volgende dag lukte het wel en we hadden een gitaarspeler bij ons zitten die zichzelf en de gitaar heel erg geweldig vond , maar het was oergezellig en daar ging het ons om.
Later liep de trein helemaal vol ,maar dan ook helemaal , dat kwam omdat de vorige dag de trein niet gereden had , ze zaten zelfs bij ons op schoot , omdat ze er anders uren moesten staan .
Leo moest plassen en omdat het zo druk was konden we geen toilet vinden , hij moest niet een beetje ,maar ontzettend ,(hij was alle scenario’s aan het verzinnen om te wateren , met grote pret en leedvermaak van ons) , dus toen de trein even stil stond ,is hij over de hoofden van de mensen eruit gegaan en buiten heeft hij ongeveer 5 minuten staan wateren , hij was ontzettend opgelucht , want zolang heeft hij het nog nooit opgehouden.
Het overdosis mensen ging er voor de grens uit , dus dat was een opluchting , nu hadden we onze plek weer voor onszelf.
De bedden werden al heel erg vroeg uitgeklapt , dus we werden geacht vroeg op bed te liggen.
We kregen het advies van Bert (blanke Afrikaan die ook in Nederland gewerkt heeft)om naar een buurt te gaan waar heel veel toeristen waren , waar we natuurlijk op protesteerden ,maar als ze verder vertellen horen we dat het toch wel heel speciaal is om daar te wezen , dus wij daar naar toe.
We zoeken een hotel of gasthuis om te overnachten die niet te duur is en bij Roofgarden kunnen we slapen voor 400 Bath , dat is zo’n 8 euro .
Voor Bangkok niet te duur ,maar voor Thailand wel .
We gaan de eerste dagen Bangkok verkennen en hebben ontzettend veel te zien , tempels , bloemenmarkten , fruitmarkten , Chinatown , mannetjes met gebitten (die ter plaatse gemaakt konden worden ) bloemkolen mooi gedecoreerd , allerlei offerandes die nooit mooi genoeg kunnen wezen.

De meisjes die gaan trouwen lopen om de tempel en bij iedere hoek legt ze de

bloemenketting weer neer en weer helemaal met de handjes samen buigen en bidden, en ik zag een groep meisjes met een lotusbloem in wijwater en over hun hoofd sprenkelen , net zoiets als bij ons het dopen.
Het geloof hier vinden wij wel zo’n enorme poppenkast , maar als je vanuit hun oogpunt (ons) christen zijn bekijk , is dat precies hetzelfde .
Net zo achterlijk met al die kleden , kleding , bekers , wijn en ceremonies.
Die monniken , waar het hier van stikt , die alleen maar aan het mediteren zijn en ze lopen mijlen op blote voeten .
Wij zijn van mening dat ze beter iets nuttigs kunnen gaan doen , maar ze worden hier verafgood , en daar hoeven ze niets voor te doen.
We gaan met een ferry over de rivier , die brengt ons overal van Tonduri naar de bloemenmarkt voor 20 baht dat is dus 40 eurocent,we zien onderweg hoe de mensen in de meest op instorten gevaarlijke bouwseltjes op palen wonen .
En de ,meest moderne flats torenen hoog boven alles uit.
De schepen voor de toeristen van het sherringtonhotel zijn wel Thai gebouwd , maar erg luxe en schoon in vergelijking met de gewone ferry’s .
De manier waarop die mannen varen is belachelijk en ongehoord ruw , met niet enig respect voor varen , wal of schip , nee zelfs niet de passagiers , want je moet klaar staan om op en af te springen en dat gaat echt heel ruw en vlug .
Als je in de boot zit wordt jij en je eventuele bezittingen kledder , als het zo uitkomt , want daar kunnen ze allemaal niet op letten.
Daarbij zitten (staan)de boten meestal stampvol.
De stuurman reageert op fluitsignalen van de man op het achterdek , dus 1 keer fluiten achteruitslaan enz.enz.
We zijn nog naar de sloepen wezen kijken die Rama de 5e (Rama de 9e is nu aan het bewind) nog gebruikt heeft , voor het vechten in de oorlogen ,maar ook voor statiebezoeken en voor transport.
Helemaal geweldig met al dat goud wat er blinkt en ze zijn uit 1 boom gemaakt en er was er 1 bij van 50 meter lang..
De weg naar het sloepenmuseum gaat via steegjes en stinkende slootjes , heel erg leuk .
De weinige toeristen die daar komen worden er met een boot gebracht , dus we waren echt in een achterbuurtje.
Er zijn overal stalletjes die allemaal boeddha medaillonnetjes verkopen , dit zijn hele unieke items , want ze staan iedere medaillon met een loep te bekijken en ze verschillen enorm van prijs .
Daarbij kun je nog een hanger kopen , waar je de boeddha dan indoet .
We kopen er verscheidene , maar heel erg goedkoop natuurlijk , want voor ons is het meer de lol , omdat iedereen dat hier heeft.
Leo krijgt bij de aankoop een gratis boeddha en hij zoekt zichzelf scheel ,om daar weer een passende ketting bij te kopen.
Na een paar dagen gaan we met de slaapbus (haast niet in te slapen) naar Chiang Mai , voor we hier zijn stopt de bus (kapot)ermee en moeten we overstappen in jeeps, aldaar huren we een motor .
We hebben een Amerikaanse bij ons ,die alleen op stap is en ook wel wil scooteren , maar het wel erg eng vind en aan ons wat steun wil hebben.
Ze gaat de eerste dag , wanneer we Chiang Mai rondom met motor gaan bekijken , met ons mee.
Moeilijk voor ons , want Leo moest ook wennen aan dat schakelen met die motor en ik stuur niet echt mee , nee eerder tegen en dan moesten we nog Jane in de gaten houden ook.
Jane durfde al snel niet verder in de stad (erg druk , links rijden en de weg niet weten ) en wilde eigenlijk al weer terug , maar toen heb ik hem tot uit de stad gereden (dat durf ik dan wel weer ) en toen heeft ze het wel gered, tot aan de terugweg in de stad ,daar reed ik hem weer naar binnen.
We zijn daar weer naar een tempel gereden en naar een waterval , die niet veel voorstelde , maar toch wel erg leuk om gedaan te hebben.
We waren bij de Mongs ,een bergvolk die ook in de traditionele kleding liepen ,en daar vond Leo zijn ketting en ik mijn tasjes voor de wand (?)
Om te wennen aan de grote trip was het wel erg goed.
Hans en Loek zijn met de Markoen naar Krabi gevaren , hebben daar hun boot aan een dubbel anker gelegd en hebben het vliegtuig genomen naar Chiang Mai , alwaar ze Loek haar broer en zijn vrouw ontmoetten .
’s Avonds ontmoeten we elkaar bij de poortwal van Chiang Mai en gaan gezamenlijk eten , omdat we zo erg moe zijn is Leo al een beetje aangeschoten en luidruchtig , maar gezellig , van 2 biertjes.
Hij koopt zelfs 2 hoedjes van de vrouwen van de Karen bergvolk , die lopen overal in grote getalen te leuren met allerlei zaken.
Het was erg leuk om ze te ontmoeten , gezellig , zo met elkaar.
De volgende dag gaan we op weg en de kaarten kloppen niet zo erg goed , want er zijn veel meer wegen dan er op de kaart staan , dus daarom hebben we een heel end rond gereden , ook door natuurgebied de Khun Tan Doi , en niet veel verder gekomen.
We stoppen bij heel veel tempeltjes en beelden?????? en alle auto’s gelijk toeteren en wij zwaaien naar die mensen , tot we zien dat ze ook gelijk buigen en sommige zelfs handen van het stuur en tegen elkaar onder hun neus bij het buigen.
Het was dus niet , wat wij wel gewoon zijn , voor ons ,maar voor de tempeltjes.
’s Nachts slapen we in Chae Hom , in een soort garagebox met een bed en douche en toilet , voor 400 bath , ze melkt ons gelijk uit , om dat er nergens anders een gelegenheid om te slapen is , dondersteen.
We gaan in het dorp wat eten , en we worden gelijk geholpen door de groentevrouw , de enige die een beetje engels spreekt .
Hartstikke gezellig en we zien hoe de dametjes hapjes maken die in een deegje samengevouwen worden.
Ze vertelt dat zij geen last hadden van de tsunami , maar evenzogoed wateroverlast gehad hebben van de rivier , die buiten de oevers trad.
Ze wilde even een beetje zielig doen , er was een oude vrouw bij omgekomen en een zwangere vrouw.
De volgende dag zijn we nog maar net onderweg , als Jits en Ellen een platte band hebben .
Ze willen perse niet dat we bij hun gingen lijden en wilden alleen terug en dan konden wij naar natuurgebied Hoe Son , waar ook een waterval en hotspring was.
Nou jongens , wat een mooi gebied .
Na de waterval gingen de andere mensen niet verder en hadden we het rijk alleen !
Het is een adembenemende schoonheid , zo’n oerwoud met bamboe ,bananenplanten , lianen en lizzards , vlinders , libellen (wat in het engels dragonfly’s heet , wat wij weer geen toepasselijke naam voor zoiets moois vinden) en slangen.
Gelukkig had Bob me net verteld , hoe je moet lopen in een bos waar slangen zijn , want dat was best van belang daar.
Je moet nooit over een boomstam heen stappen , want dan pakken ze je van achter in je hiel .
Als we uit het bos komen gaan we eten daar , heel primitief allemaal .
Alleen een jong meisje van een ander tentje verstond wat engels en kwam dus helpen , waar we met onze gebaren niet uit kwamen.
Als we uit het park gaan wil Leo niet naar de geplande route, maar terug en kijken of we Jits en Ellen tegen komen.
Niet dus ,maar wij komen wel nog bij mensen die een bankstel hebben van wat eens een enorme boom moet zijn geweest , en we kunnen weer van alles krijgen .
Als wij al in Phayao zijn , blijken Ellen en Jits nog onderweg te zijn en zonder benzine , maar naar hun zin , want de problemen worden voor hun opgelost .
Allemaal heel erg lief , er werd direct benzine voor ze gehaald en ze kregen onderweg nog een neutje .
Wij vragen de weg aan een engelse man met een Thaise , ze helpen ons en vertellen waar we voor 400 bath heel luxe kunnen slapen.(hotel heeft geen klandizie , vandaar heel goedkoop.)
We worden weer uitgenodigd natuurlijk , ze wonen in Phan en hebben in Chiang Mai een studentenhuis.
Ik word door Bob opgebeld , we hebben elkaar met Asli’s verjaardag niet kunnen bereiken , omdat we in een gebied waren die geen ontvangst had.
wel even heel gezellig , hij belde met de computer en het kostte hun maar 1 eurocent per minuut.
Jits en Ellen zouden bij ons komen , maar toen Jits een hotel voor 150 bath kon nemen , kozen ze daar voor.
Wij hebben in de tussen tijd een krakkemikkige verbinding met het internet.
We kunnen na 2 uur net de berichten lezen en ik geef het op om verder nog te schrijven.
Vandaar dat de jarige in die tijd geen sms of email hebben ontvangen.
De volgende dag ,als we met Jits en Ellen rijden zien we nog meer interessantigheden , want ten eerste zien ze gewoon veel en snel en met 4 paar ogen is het sowieso meer rendement.
Ellen is op de bloemen en planten , en ik op de vogels en zo heeft iedereen wat.
Aan de ene kant van de weg zien we een prachtig huis en netjes verzorgd en aan de andere kant een bouwval , waar 3 mannen onder liggen te hangen.
Van een vrouwtje ,die een tankstation en een winkeltje runde ,moesten we een foto maken , zodat we een man voor haar konden regelen .
Iemand die haar taken een beetje konden ontlasten.
We komen door een dorp wat helemaal versiert is met reigers gemaakt van kokosnotenresten , en een soort lampions , zo hartstikke leuk zoals ze dat met elkaar allemaal gefreubeld hebben.
Dan zien we mannen in het water en die waren aan het vissen , de een was met zijn handen in de blubber aan het wroeten om de vissen op te jagen en de ander had een net , met elkaar waren ze uren in het water.
Als we op de plaatselijke markt gaan eten staat er een kraam met ventilatoren boven het eten , om de vliegen weg te houden , maar de venbladen zijn vervangen door plastic zakjes , zodat je je hoofd niet stoot en ze verkopen alleen maar gebakken insecten , wat zij een delicatesse vinden.
Leo vind dat hij er een moet proeven en werkt een sprinkhaan naar binnen, het smaakte alleen naar olie zei hij , maar zijn proevertje werkt niet zo goed .
Ze eten lever rauw en een hele grote made in een soort harde tennisbal , allemaal van die enge dingen, bah !!!!!!
We denken gewoon kip te eten daar , maar Ellen kreeg dat wat zij had gekozen niet weg , en echt op mijn gemak eten , nee , dat deed ik niet.
Jits en Ellen willen naar Chiang Rai en wij hebben geen zin in de stad , dus we rijden met elkaar op tot Phan en daar scheiden onze wegen zich .Wij gaan naar Chiang Khong , al moeten we zeggen viel de weg daar naartoe erg tegen . allemaal afgebrande velden en plat min of meer .
Wanneer we echter in Chiang Khong zijn is het helemaal geweldig .
De plaats ligt aan de Mekong rivier en ons hotelletje ook .
We hebben een terras en die kijkt over de Mekong uit ,de buren hebben een huis gebouwd , met een beplakte wand vol met bierflessen.(isolatie of interessant ? )
De hangjongeren liggen in het water en hebben de grootste pret en er staat een echtpaar water te gieten in bakken en dan weer een plank erop met zand , zodat het niet weg waait .
Wat er in zit ?????? taugé .
Als we ’s avonds gaan eten komt er een vrouwtje bij ons zitten die naaister is.
Ze vertelt dat ze uniformen naait en dat ze les geeft aan jonge meisjes.
Trune wil alles weten van ons , waar we vandaan komen hoe we heten , hebben we kinderen enz.enz.
Stiekem vraagt ze of wij wel eens boksen met elkaar .
Alleen met de mond zeg ik , maar ik begrijp dat zij nog wel eens op haar donder krijgt van haar man en dan nog wel met de vuist ook.
Ook wil ze weten of we wel eens samen douchen !!! nou ze kan hem krijgen van me , dus ik antwoord bevestigend , natuurlijk.
Later komt er een collega en nog een vriend en bieden ons wijn aan .
We hebben een heel gezellige avond , met heel veel gebarentaal.
Trune gaat op tijd naar huis en wordt gehaald door hun dochter , want ze blijft voor geen goud alleen .
Ze is erg bang voor geesten en draken en demonen , niet zo raar als je ziet hoe ze opgevoed worden met al dat geloof .
De volgende dag rijden we langs de Mekong naar het gouden driepunt , van Laos Birma en Thailand .
We zouden Jits en Ellen daar ontmoeten ,maar die waren er al veel eerder uit bed en hadden dit dus al gezien .
Wij hadden nog zoveel onderweg te zien , dat we daar een stuk later aankwamen .
We zijn naar een weverijtje geweest en ik kocht een jasje van linnen en van hun klederdracht.
Onderweg zagen we een longtail knetterhard gaan , de roerganger had dan ook een helm op .
Grappig de benzinepompjes die er zijn , allemaal gerund door huisvrouwen of de kruidenier.
Vis op stokjes , als een snack verkopen ze aan de weg , bij erg lieve mensen die ons weer heel lief ontvangen.

Een processie met een band en allerlei hotemetoten , huisvrouwen in dezelfde kledij , soldaten , schoolkinderen , en in een schilderij van Rama de 9e , waar dan weer 3 keer mee de tempel rond gelopen werd enz.enz.
Voor de kinderkamer van ons kleinkind (bijzaak dat het een kindje wordt van Bob en Aslı) hadden we wat stickers gekocht van Nemo enz. en die hebben we in Mae Sai opgestuurd.
Gelijkertijd krijgen ze gelijk al onze rommel mee die we gekocht hebben voor als we weer aan land leven ( terwijl hun ruimte zo beperkt is) , zielig hè .
We slapen in een hotel met een Nederlands sprekende Afrikaan , die een heel mooi jonge Thaise vrouw heeft en dit runnen van het hotel meer als zijn hobby ziet.
Als hij geen zin heeft kan je er niet eten , heeft hij wel zin , dan krijg je het lekkerste van het lekkerste.
We zitten ook aan een stroompje en we slapen in de bruidskamer ( hmhmh) met een terras.
Aan de andere kant kijk je tegen een berg waar kleine huisjes tegenaan gebouwd zijn , heel erg primitief .
’ s Avonds heeft hij geen zin en eten we in de stad en die is best nog erg groot , wat ons wel erg tegenvalt .
Weer allemaal markten enz. en daar hadden we net geen zin in , na die verwennerij van de nacht ervoor .
In het hotel geeft de Nederlands sprekende Afrikaan mij wat ceedees om de foto’s te branden , want we zijn al door de 3 gb heen.
Het was een beetje complex ,en het duurde erg lang , maar met behulp van de cartwridge van het internetcafé kon ik branden .
We hebben een route uitgestippeld die langs de grens van Birma gaat , door de bergen en niet toeristisch .

Meer dan geweldig was het , we moesten telkens door een grenspost van Birma en vice versa ,maar konden gelijk doorrijden.
De weg was zo steil bij nu en dan , dat ik af moest stappen , omdat we met 2 personen niet boven kwamen.

We zien Akka bergdorpen met hun bewoners , die zijn niet gewend aan bezoek , dus vinden het nog wel leuk .
Ze zwaaien heel erg enthousiast en lachen dat we zo aan het zwoegen zijn om boven te komen.
We komen een bloementuin tegen en gaan er even kijken , (Hier zien we nog een insect die eruit ziet als een blaadje , toch wel heel bijzonder ) ,dat is dan weer helemaal aangelegd , dus hier begint de toeristische toer weer.
Officieel zijn deze gebieden allemaal voor opiumteelt gebruikt geweest , en vaak nog wat we gehoord hebben , en zijn nu omgezet in bloementuinen.
We zien theeplantages , met een fabriek en een proefgelegenheid , dat proeven is net zoiets als een wijnproeverij .
Hier werken het bergvolk de Leesue , met doeken op hun hoofd gebonden .
Ze schenken de thee in een klein kopje en zetten er een smaller lang kopje overheen , dan moet je aan de condens in dat smalle kopje ruiken , welk een heerlijke thee je gaat drinken.
Dat is aan ons niet besteed , want Leo proeft sowieso niet veel en mijn proevertje niet getraind genoeg.
We zien een ressort welke zo’n mooie entree heeft , dat we een foto moeten maken en even genieten van de creativiteit die erin gelegd is.
En later iets wat met het geloof te maken heeft , want er hangt een enorme gong in het midden van het plein.
Later in de middag gaan we naar Chiang Rai , om Jits en Ellen weer te zien , wat natuurlijk hartstikke gezellig is .
Zij hebben ook ontzettend genoten daar in de omgeving en hebben ons een hoop te laten zien.
Dat is wel lekker als ze al een beetje rondgekeken hebben , dan weten ze alles al een beetje te vinden.
De volgende dag gaan wij weer een andere kant op , maar die hebben Ellen en Jits al gehad , dus ze besluiten om alvast naar Chiang Mai te gaan.
We gaan naar een waterval , waar we min of meer per ongeluk komen , waar Jits en Ellen ook geweest zijn , en gaan dan binnendoor naar een weg die we langs de Kok rivier hebben gezien op de kaart.
Nou , jongens hij begon als een prachtige weg , maar na een uurtje werd het wat minder en een uurtje later zaten we midden in de wildernis ,waar eigenlijk alleen maar te wandelen is , maar moooooooooooooooi !!!!!!!
Geweldig , als je zo ver van de beschaving in de natuur , welke wel bebouwd is , bent en je min of meer de zekerheid hebt , dat de weg uit moet komen , daar waar je wezen wilt.!!
We moesten om jullie een idee te geven , over een bospaadje waar de regen de helft van de weg weggespoeld heeft en er soms gewoon een riviertje overheen loopt .
Dan de steiltes en dieptes naast ons , de hitte , het was heeeeeeeeeeeeeeeeeel bijzonder en extreem.
We zagen dorpen die helemaal wereldvreemd waren , de koeien onder de huizen hadden , de dorpelingen cicaden met zijn allen aan het vangen waren , voor een heerlijk maaltijd.
Je hebt minimaal een tas vol nodig ,om een aardig maaltje te hebben .
Als Leo in de rivier zwemt en ik toekijk en wij aan het motoren waren ,slaan de cicaden tegen ons aan, er waren er dus genoeg.
We zagen ook hoe ze een vlot van bamboe maakten , dat gebruiken ze zelf ook nog,maar het is meer voor de toeristen om te raften.
Hier is het Katholicisme ook doordrongen , want we zien hier een kerkje en hebben gelezen dat hier in deze omgeving veel hervorming is geweest.
We worden op den duur toch wel ongerust of hier ooit wel een eind komt aan deze weg , en of we genoeg benzine hebben , want het gaat wel erg lang duren .
Gelukkig komen we een man tegen en dat was op zich al een verademing , die ons vertelde dat het nog maar een klein eindje was naar de (beschaving).
We vonden het allemaal prachtig ,maar we hadden niet genoeg water , benzine en energie meer om nog echt veel langer door te gaan.
We komen uit bij de What Tai Ton , waar alle mensen aan het baden waren , voor de zegeningen ,maar ook voor verfrissing.
We zijn heel erg moe en we gaan naar Fang en zoeken een stekkie .
Het is een leuke plaats ,maar ik heb al een paar dagen een misselijk gevoel en nu had ik ook diaree , dus eerst eens gezorgd wat medicijnen te hebben en alleen maar rijst eten , en een beetje bijkomen van de reis.
Als we de volgende dag weer op weg zijn , zien we een bord naar een grot , dus wij er naar toe.
Geweldige markt was er , waar dus echt niet een toerist was , dansen als vogels , opgemaakt als prachtige soort boeddha’s .
De grot was gelijkertijd een tempel en er was groot feest.
We horen een kattengejank , vreselijk .
Als we dichterbij komen zien we een man op het podium en dat iedereen die erom heen zit ,ontzettend genieten .
Vlak ernaast zijn er nog een paar hun kattengezang aan het uiten , en deze mengeling door elkaar is niet te geloven ,verschrikkelijk .
Ze sloven zich ontzettend uit om het ons helemaal naar de zin te maken en giechelen allemaal heel nerveus als we hun alleen maar aankijken.
We kijken ook in de grot en die is voor een groot deel helemaal als tempel in gebruik en voor de monniken om te mediteren.
Ik loop achter een groep aan en kom in het gedeelte welke niet als tempel in gebruik is .
Ik denk gewoon naar de uitgang te gaan (vreemd Leo volgt me niet meer ? ) en het duurde lang voor ik bij het eind kwam die dood liep(hij was 900 meter diep), en dus helemaal terug moest .
We willen naar een natuurgebied , waar ik hoop allemaal vogels te zien , maar ik ben nog helemaal niet lekker , dus rustig aan.
Als we er zijn vinden we een geweldig mooi resortje , waar we een kamer krijgen zonder toilet of douche , want dat was buiten , maar de omgeving was geweldig.
Jammer alleen dat het natuurgebied ook in de fik was gezet , zodat je te hete zolen zou krijgen als je er gaat wandelen en de vogels weg waren ,natuurlijk.
We zagen de berg steeds voor ons branden en dat was een mooi gezicht ,maar wel erg .
Volgens de vrouw van het resort was het een boef die dat in de brand stak , omdat er dan paddestoelen op groeien , waar zij dan weer profijt van hebben .
We hoorden ook schieten ,maar onze bron vertelde dat het bamboe knalt als het in de brand staat en te warm wordt en dat het hieraan ook zijn naam ontleent.
De volgende dag is er weer zo’n grot met tempel en dan gaan we daar weer kijken , ook mooi maar met toeristen.
We zoeken de olifanten op en vinden het trainingskamp , we zoeken waar we kunnen raften , maar als we bij de rivier kijken is dat raften helemaal niet spectaculair , omdat het momenteel amper regent en er dus ook niet veel water stroomt , het lijkt meer op drijven , dus we besluiten er vanaf te zien.
We gaan naar Chiang Mai en zoeken ons hotelletje van de vorige keer ( Nice Place ) weer op , waar Jits en Ellen ook zijn.

We gaan rond Chiang Mai toeren de komende dagen , want we vinden het ook wel erg gezellig met Jits en Ellen samen .
We gaan naar de parasolfabriek en komen in een dorp waar groot bruiloftsfeest was,maar waar we erg laat aankwamen en dus niet te lang konden blijven .
De onbewaakte versierde auto’s hangen vol met geld.
Ze wilden gelijk dat we mee feesten , was ook erg aantrekkelijk , want het was erg gezellig.
Gelijk werd er met de fles gezwaaid om mee te drinken ,en wij dansen want er was een band ,maar dan kom je niet terug in Chiang Mai , dus toch maar doorgereden.
Nog een prachtig plekje tegengekomen , waar je ook kon slapen , gewoon in een hutje op de vloer, toch maar niet.
En we kwamen de girafvrouwen tegen , waar we uit principe niet naartoe zijn gegaan .
Schijnt dat de vrouwen deze traditie alleen nog handhaven voor de toeristen.
Volgende dag zien we een schooltje die een opvoering geeft , voor hunzelf .
Wij mogen ook even meekijken , hartstikke leuk.
Een buffel die heel lange lappen huid heeft hangen , erg indrukwekkend..
Tempels , bloementuinen bij heel lieve mensen die met kappen (kapsalon) stopte , om ons ter wille te zijn..
Mannetjes op een brommer met aanhang met de parasol open op de rijksweg , een resort als cowboy town , wel grappig ,maar zonde dat ze er een cowboy dorp van hebben gemaakt , want zonder die poespas is het gewoon zoals ze zelf hebben gewoond.
We kopen op Jits aanraden een lapje voor onze mond , want vorige keer heeft hij keelpijn opgelopen in de aircobus en trein , dus wij hebben nu ook een lapje aangeschaft.
’s Avonds rijden we weer met de bus en lapje naar Bangkok .
We gaan weer naar de Roofgarden , en er is nog plaats .
We zeggen dezelfde mooie kamers te willen als de vorige keer en ook voor 400 bath , krijgen we veel chiquere kamers , luxe hoor.
We struinen heel Bangkok weer door en zien weer veel markten en we krijgen weer veel indrukken te verwerken.
We gaan weer met de trein terug naar Penang , waar we een hotelletje en afscheid van Jits en Ellen nemen bij de chinees met de boom .
Fanny belt ons op om te zeggen dat zij ook een tijdelijke baan heeft in het onderwijs in Rotterdam en dat zij en Thomas van de week beginnen.
We zijn erg blij voor hun , want er is misschien een kans dat wanneer Fanny goed bevonden wordt zij volgend jaar ook een vaste baan daar kan krijgen .
Het huisprobleem is alleen een feit , maar daar komt ook wel weer een oplossing voor.
Als ik ’s morgens uit mijn hotelbed schiet , nog nooit zo snel uit bed gekomen ,omdat er een kakkerlak van 4 cm tussen mijn dijen kruipt , vlak bij mijn doosje , zijn we mooi op tijd om de ferry naar Langkawi te nemen .
We brengen de spullen naar de boot en gaan gelijk weer terug met de ferry naar Langkawi om boodschappen te halen.
We konden geen brommer huren , omdat hij zijn licentie heeft laten verlopen , dus met een taxi naar het zijde museum en boodschappen gehaald.
Als we op Rebak terug zijn klets ik even met Jaap en Marijke van de Alishan , en Leo doet in de tussentijd op de boot de grote verrassing dat de vriezer er mee gestopt is en we dikke vette vliegen erin hebben met allemaal larven , en een stank die niet te harden is.
Wanneer ik naar de boot loop , ruik ik van afstand dat er iets verschrikkelijk mis is , en dan heb ik de mazzel dat Leo het meeste al gedumpt heeft in een verre vuilnisvat.
De boot is weer gemaakt nu en we gaan als alles goed is morgen na een week werken weer in het water .