02-09-2008 We gaan hard aan de slag om de spullen te bestellen en herstellen die nodig zijn , voor als we weer aan de grote trip naar Nederland ( of zover we komen )gaan beginnen. Het lijkt alsof we veel tijd hebben ,maar dat is mooi niet zo ,Fanny en Thomas komen over 2 weken en als zij weer naar Nederland gaan , hebben we nog 7 weken voor wij naar Nederland gaan en dan als we terugkomen , is het bijna zover dat we aan de trip beginnen. Nog niet direct de oversteek ,maar wel naar Thailand en misschien de Andaman eilanden. We gaan als we de boot in Hole in the Wall gelegd hebben naar Kuala Lumpur , waar Ligia (Costaricaanse ) en Mycel (Deens) ons ontvangen ! We kennen hun van Marmaris , waar zij hun boot hebben verkocht en nu werk in Maleisië hebben. Nou ! wat die allemaal gelijk klaarstaan voor ons , dat is echt niet te geloven . Een opgemaakt bed en we worden door Kuala Lumpur geleid en naar de tempel met Ligia (Mycel moet werken ) . Ligia heeft allerlei suggesties wat we kunnen gaan doen met Fanny en Thomas , maar uiteindelijk na alles aangehoord te hebben , denken we toch dat ons eigen program het leukste is voor ze. Enerzijds niet leuk ,omdat wij het al gedaan hebben , maar anderzijds weten wij dan precies wat het leukste is. Als we ze zien aankomen bij het vliegveld stromen de emoties door ons heen, het is al heel erg lang geleden dat we ze zagen. We gaan eerst naar het china2 hotel in de Petalingstreet in Chinatown, waar wij al een kamer en voor hun al gereserveerd hebben. We gaan even over de markt en eten en drinken wat , maar dan is het tijd om naar bed te gaan. (oh jee, we worden nu nagekeken of alle details kloppen ) We bekijken Kuala Lumpur , stappen in een bus welke zich hop in hop out noemt (of was het hop up-hop out ?? ) 
Naar een paleis , waar de paardenwachters gewisseld werden , een museum , het vogelpark ,de vlindertuin , de Petronas Twin-towers en naar de Menaratoren . We hebben het hartstikke gezellig en kletsen wat af tijdens het kijken van de vogels . 
Leo en ik hebben de canon fotocamera laten maken , we brachten hem bij de canon en daar sjoemelde een mannetje zwart bij en die deed de klus voor de helft van het geld. Dat betekende natuurlijk wel, dat we haast een hele dag hebben zitten wachten in het hotel , omdat hij niet kwam. Hij zei : mijn moeder heeft een hersenbloeding gehad !!! zonder blikken of blozen en alsof ze een griepje had. We geloven hem natuurlijk niet , maar na de camera gecontroleerd te hebben en hij het inderdaad NIET deed , ging hij op zijn gemak in het hotel de camera weer uit elkaar halen en weer in elkaar en toen deed hij het weer. Je krijgt de beroerte (hihi , zie boven) als je illegaal bezig bent , maar dan moet je zulke slechte praktijken maar niet uitvoeren. We zijn geen van vieren stadsmensen en gaan al snel met de bus naar Penang . In Chinatown hebben ze offerandes gespaard voor de goden en feesten , hebben een zangeres en daarna steken ze alles in de fik ( de zangeres niet hoor ), De stomste dingen , een herenpak van papier en allemaal kadootjes waar niets in zit en een hele buts klerezooi en eten. Ze zeggen dat het eten niet weggegooid word , maar aan de armen worden uitgedeeld. 
Fanny koopt een bel , die de Indiers voor in de tempel gebruiken , maar zij wilt hem voor haar klas gebruiken. Daar huren we scooters en gaan eerst naar het ziekenhuis , waar Leo een afspraak heeft en Fanny gelijk naar haar losse blaas laat kijken.( annelies van de pies ) Leo moet bloed laten prikken ,maar dat kan alleen op ma t/m do dus een andere keer , Fanny moet een echo laten maken , alles is goed met een anti-bioticakuur. We kopen er koffie , niet omdat we trek hebben ,maar man wat een kunstwerken !! 
Dan gaan we het eiland verkennen , over een begraafplaats waar de koeien tussen grazen en wat er nog meer tussen staat , met van die rare helmen op.
Waterval , natuurgebied , waar Thomas een varaan ziet , super groot . De lengte wordt over gediscussieerd , Leo en Fanny zeggen meer dan 3 mtr en Thomas en Liesbeth over 2 a 2,5 mtr. 
We hebben een mooie wandeling , waarbij we niet wisten of we wel door konden , want dat sluipweggetje hadden ze afgezet met lint. DAT HADDEN ZE NIET MOETEN DOEN !!!!!! Want dan wordt het nog veel interessanter , natuurlijk . ThoFa zien een spin die er wel heel erg raar uitziet en om hem op de foto te krijgen valt niet mee , maar het lukt ze. We gaan naar een tuin , die mooi aangelegd is en erg relaxed was. Thomas probeert de Maleisische bal uit , en dat viel niet mee .
Het is een rotanbal , en veert niet zo erg mee , natuurlijk. Die gasten die ermee aan het voetballen waren , die waren ontzettend goed . We gaan naar de slangentempel , daar moeten allemaal slangen in de tempel liggen , maar hij werd verbouwd , dus het was een beetje anders. We gaan naar Kek Lok Si , een mooie tempel en op een berg. Na een paar dagen gaan we met ferry naar de vaste wal en daar met de bus naar Alor Setar , daar een taxi naar Kuala Kedah en daar met de ferry naar Langkawi. Daar nemen we een taxi naar Hole in the Wall en wilden de bootjes mannen 40 ringit hebben voor een stukje varen van 5 minuten , AFLEGGERIJ ! Iedereen was het erover eens dat we dan maar 2 uur zouden wachten , maar niet gingen betalen . Echt gemakkelijk voelden ze zich niet , toen we al tijd voor hun neus aan het wachten waren. Eindelijk naar de boot , uit eten ging ook niet meer , dus even wat in elkaar geflanst. Het is al donker , dus pas de volgende dag zien Thomas en Fanny hoe mooi het in de mangrove is. We gaan alleen al gelijk weer weg , want Leo wil even de stuurautomaat halen en in bouwen , samen met Ian ( een techneut ) , zodat we makkelijk naar Lipe ( Thailand ) kunnen varen. ’s Avonds is er een bootjesmensenavond , waar iedereen wat te eten meeneemt en natuurlijk te drinken. ThoFa en ik gaan naar de kabelbaan de berg op ,zien mooie roofvogels gaan een wandeling maken en we zien een rare worm . Daar laten ThoFa ook washanden maken , een soort beeldje van hun samengesmolten handen , heel erg leuk.De volgende dag gaan we eerst naar Rebak en de dag daarna naar Lipe ( Thailand ) , we zijn 5 uur onderweg en gaan snorkelen zodra we aankomen en een plekje hebben gevonden. Allemaal helemaal in pak , want we zijn wel bunzig geworden voor de jellyboxfish ( kwallen ) na Eriks aanvaring daarmee. We zien een golf , welke geen watergolf bleek te zijn , maar allemaal kleine visjes die opgejaagd werden en boven water uitkwamen.
We bezoeken Lipe en ThoFa vinden de sfeer hier ook gelijk heel anders dan Maleisië , veel vrolijker. Soms zelfs te , want er waren stomdronken mensen bij , maar wel gezellig We gaan na een fikse bui weg van Lipe en varen weer naar Rebak, waar Jits en Ellen zijn aangekomen uit Nederland. Even gezellig en met elkaar even gegeten op de Scharrel , we hebben de bakplaat erbij gehaald. De volgende dag naar de Maagdeneilanden , met het meer , waar de legende verteld dat , wanneer je drinkt van het water , je er vruchtbaar van wordt. Het is er erg mooi ,maar ontzettend toeristisch .
We gaan voor anker en zien dolfijnen , prachtige vogels , avondrood , otters enz.enz. We varen naar Hole in the Wall en parkeren de boot daar aan de lijnen , wat weer niet mee viel , omdat de lijnen weer kapot gevaren zijn. We maken een dinkytocht door de mangrove en dat is helemaal geweldig. Alle krabbetjes en vogels gaan op de foto , ook de Scharrel is een mooi object.
Gezellig etentje bij het visrestaurant , waar we gelijk afspreken morgen opgehaald te worden , om naar de wal te gaan. We hebben in de tussentijd alle moeite gedaan een auto te huren ,maar dat viel weer niet mee , met dan wel dan geen telefoonverbinding. Uiteindelijk is het gelukt en ze komen met de auto naar Kuala Kedah , waar wij met een veerpont naar toe gaan. Maar eerst , op de vaste wal , gaan we even naar André en Ria , Ria heeft een gebroken botje in haar voet. En ThoFa kijken hun ogen uit , ………………..naar de hondjes en de poezen !!!! Ze vinden de optrekjes helemaal geweldig ,maar de honden en poezen zijn nog leuker.
De haven van Kuala Kedah stinkt enorm , want daar liggen ook de vissersboten.
Mooie auto ( Pronton , Maleisisch merk ) en alles netjes geregeld , de geldoverdracht maakt het meisje een beetje giechelig , want zoveel geld in 1 keer heeft ze nog niet vaak gezien. We vinden een hotel op de grens van Sungai Putanie , het is er “schoon”en een tv , dus heel fijn voor de jongetjes.
’s Morgens denken we een lekker gekookt eitje te krijgen ,maar zij koken hun eieren niet. Ze leggen ze gewoon in kokend water en laten het dan staan , als wij dan 2 minuten zeggen heb je snot. ThoFa dacht handig te zijn en zei: nee wij willen het 5 minuten gekookt . En wat kregen zij , ook snot , maar met iets meer klontjes. Grote griezels , moeten we dat eten ?? en dan nog wel gretig ieder 2 besteld ?? sterkte , hoor !!!!
Zoals de bloemetjes en de bijtjes , het liefdesspel van libelles
We zien, dat wanneer we 40 kilometer links gaan ,we een warmwaterbron te zien konden krijgen . Hm , Interessant ! even 80 km om , moet kunnen. Onderweg staan ze de rampetampers te verkopen in een heel leuk en redelijk net dorpje . Tenminste de huizen zijn allemaal heel erg netjes , de straten zijn wel vies , natuurlijk. We worden overal uitgenodigd , we gaan echter maar buiten de stad zitten om de rampetampers op te eten . Dat willen we ,maar ook daar komen ze gelijk naar buiten en we moeten hun ramutans erbij nemen . Cocosnotensap drinken en het vlees eten . Ze willen nooit dat we weg gaan , en we gaan met cocossap en extra ramutans en al een volle buik met een hele volle vuilniszak met ramutans van onszelf weer op weg.
De warmwaterbron is omgetoverd tot een zwembad en dat is al heel wat jaren geleden gebeurd . We gaan naar Belum en daar zijn ze allemaal blij verrast dat we er weer zijn , en nog wel met onze vrienden !!! Leo zijn vriend ziet ons telkens niet , en ik denk net dat hij ons niet wil zien als ThoFa helemaal gierend van het lach aan de tafel komen zitten en vertellen dat mister One ( misschien niet goed geschreven ) kennis heeft gemaakt met hun . Ze vertelden aan hem dat ze hier waren met hun ouders en dat die al eerder hier waren geweest , na enige uitleg ging er ineens een licht bij hem branden , en riep : Oh , Leo !!! you are the daughter of Leo , with his beautiful torso !!! Dan begon hij uit te wijden , welk een geweldige foto’s ik had gemaakt en liet er gelijk een zien , die hij in zijn telefoon had gezet. Ook vertelde hij dat hij niet langer in Belum bleef werken , hij had een ander aanbod gehad. Maar die adoratie naar Leo toe konden ook zij , duidelijk merken. We maken een fantastische bootreis en gaan dan ook de jungle in , jammer genoeg is de rafflesiabloem uitgebloeid.
Wel hebben we allemaal wat van de bloedzuigers meegekregen , toch wel even wennen van die engerds aan je benen. We gaan naar de Orang Asli en die stinkers zijn gelijk met grote sprongen omhoog gegaan met hun prijs van de armbanden en ringen en ze zijn nog maar half zo breed. Ze hebben groot gelijk , want de mensen vinden het nog spotgoedkoop , dus wie doe je er dan kwaad mee. Wij kopen het wel voor dezelfde prijs natuurlijk . De natuur is hier niet natuurlijk , omdat het een stuwmeer is ,maar wat een pracht.!!!
Wat een luxe hier , al zie je aan de foto van ons appartement aan de buitenkant , de luxe niet af. Na 2 nachtjes slapen in dit dure resort gaan we weer verder , bij de uitgang komen we mister One tegen . Ohhhhh , Leoooooooooooo !!!! i heared from your daughter you are here . Hij verteld dat hij ergens anders gaat werken en weet je waar ????? In Rebak , nou breekt mijn klomp , wat een toevalligheid !!! Hij stelt voor om daar een wijntje te drinken , want hier mag dat niet .
Onderweg in Tanah Merah doen we boodschappen en bij de supermarkt staat er een man , in een soort telefoonhokje , met allemaal briefjes die om hem heen waaien en waar hij moet proberen om zoveel mogelijk lootjes te grijpen. Als je bij de supermarkt meer dan een bepaald bedrag had gekocht ,mocht je in het hok ,om te proberen zoveel mogelijk geld binnen te slepen . We eten wat aan de overkant en daar verkoopt de mevrouw pillen . Dubieuze pillen , waar moeten die voor dienen ?? We vragen waarvoor en ze giechelen al , voor meer energie , zeggen ze . Ik vraag of ze er high van worden , maar daar begrijpen ze helemaal niets van . Of het alleen voor mannen is , dan liggen ze in een deuk , maar ze begrijpen er geloof ik ook niets van . Ik moest het maar proberen , nou ik kijk wel linker uit. De weg naar Kuala Koh , de meer simpelere resort , met de opzet van een padvindersverblijf , is lang en mooi , tussen de palmenplantages heen. Ik was er zo van overtuigd dat er genoeg plaats was , maar het was nu overal stukken drukker dan toen wij op de motor hier waren.
We hebben geluk , er waren nog 2 chalets vrij , wat een mazzel !! Fanny maakt prachtige foto’s van groene ( jawel Ellen ! g®oene ) vogels , die geen 2 tellen stil zitten , dus dat is heel erg moeilijk . We gaan over de canopywalk (waarom dat zo heet weten we niet ) en dat is zo mooi , helemaal geweldig. Dan een wandeling maken naar een uitkijkplaats in de jungle , onderweg weer allemaal opletten voor de bloedzuigers.
Het is een hut op palen met 8 slaapplaatsen en een vleermuis die er zijn plek heeft gevonden , er is een gleuf in de wand , waardoor je naar beneden de jungle inkijkt. De deur waardoor we naar binnen komen laten we open. We zien wel vogeltjes ,maar veel te ver weg om te fotograferen. We horen wel wat naderen en denken eerste instantie , dat er mensen aankomen. Dan horen we dichtbij achter bij de ingang iets of iemand komen , dus Leo en ik sluipen naar de deur en zien een ……………………………….BEER !!!!! We proBEREN ThoFa te alarmeren , maar die zijn met het fototoestel bezig , dus ik geef de camera aan Leo en loop naar hun toe . Ze raken wildenthousiast en staan op om ook te gaan kijken , maar iets klikte er tegen elkaar en sjjjjjjoets weg beer. Leo heeft jammer genoeg geen foto kunnen maken , want het toestel had ik steeds in handen gehad en de lens op manueel gezet , en dat wist Leo niet en dat wilde dus niet lukken. Zeer teleurgesteld dat ze hem niet hadden gezien gingen ThoFa weer zitten in de hoop nog wat te zien. In de hut was zelfs een toilet met opgevangen regenwater als spoelwater.
Dan tenten in de jungle !!!!!!!!!! heel erg spannend allemaal , want wat kan er allemaal aan je tentje kloppen ?? We gaan met Mark en nog een gids met een gemotoriseerde kano de stroom op , het is erg hoog water , want het heeft erg geregend en dat spoelt allemaal de rivier af . De tent opzetten viel niet mee , maar na een paar uur zijn we heel voldaan over ons werk en Leo gaat vissen met de gidsen. Er wordt gezwommen , behalve mijzelf niet ( ziet er vies uit , kan er niet doorheen kijken ) Lekker in hun nakie zijn ze aan het spartelen en over omgevallen bamboebomen lopen en vlotje varen , hartstikke leuk en gezellig. ’s Avonds gaat het regenen , maar dat stelde niet veel voor , alleen waren ze wezen wandelen en daar hebben ze weer bloedzuigers meegenomen op ons kampementkleedje.
’s Morgens zit er een grote slak op de tent , die vond het wel een lekker stukje stof om te glijden . De gidsen komen met hun gemotoriseerde kano en 2 kajaks erop langs varen , zij brengen ze verderop , waar wij in zullen stappen. Een heerlijke rit , lekker meegedreven worden met de stroom en af en toe opletten voor rotsen in het water.
Terug helemaal naar Kuala Lumpur in ons eigen china2 hotel , gaan Leo en ik de volgende dag naar Singapore om de ICOM radio open te laten zetten voor alle kanalen , en voor een nieuw visum van Maleisië . We zeggen ThoFa gedag en denken hun niet meer te zien , omdat de icom mensen zeggen dat de verbouwing 2 dagen gaat duren. We zijn blij dat het niet zo lang gaat duren , dat we elkaar niet zien , 7 weken komen we wel door. Als we in Singapore zijn , is het duur en het is een stad en daar zijn we niet zo gek op , dus we gaan na 1 nacht voor 60 Singaporedollar = 30 euro in een aggenebbis kamertje gauw weer terug naar Kuala Lumpur waar we Fanny en Thomas nog eens gedag zeggen. De volgende dag gaan we in Kuala Lumpur naar het laboratorium , waar Leo ook bloed kan laten prikken en laten opsturen voor onderzoek. Het is maar een klein stukje door de stad , maar zelfs als we voor het gebouw staan , kan niemand ons zeggen waar het is. We doen er dus ook 3 uur over om door de file en verkeerd gestuurd worden er te arriveren. ’s Avonds zijn we weer in Penang waar we Derek nog tegenkomen en even gedag zeggen , want nu zullen we hem wel nooit meer zien. Of hij moet naar ons in Holland komen , wat we afspreken , maar niet geloven dat het ooit zal gebeuren. Leo gaat ‘s morgens lekker naast de kaartjesverkoper van de ferry zitten die zijn haren rood gemaakt heeft (voor een koel hoofd , zeggen ze ) En dan zijn we weer op de boot terug na enkele uren reizen , heerlijk . We gaan gelijk anker op en naar Kuah , omdat we veel werk hebben . Peter heeft gelijk een tijd voor de pasar melam geregeld met Carla en Jits en Ellen , dus hartstikke leuk. Ria heeft te horen gekregen nog eens 3 weken met haar voet in het gips te moeten,omdat de breuk helemaal niet genezen is. De foto’s zijn gesorteerd en mijn verhaal is af , dat vind ik niet erg , want dat kost altijd wel een paar uur werk , nu nog met foto en al op de site , dat neemt ook veel tijd .
