Jachten in nood !

29-09-2008
Vandaag wilden we de bimini afmaken, maar omdat mijn naald telkens brak ,moest Loek erbij komen . Na een grootscheepse zoekactie bleek dat ik gewoon veel te wild was en probeerde te jakkeren met naaien ,maar omdat het zulke dik en sterk materiaal is ,moet ik dat met wat rust en met meer geduld doen . Hmhmhmh even kijken of ik dat op kan brengen. Leo zou ook spullen halen voor de generator en schuim voor de nieuwe kussens . Even samen met Jits een auto gehuurd en de steun van de generator weggebracht om het van rvs te laten maken. Jammer genoeg hadden 2 winkels geen schuimrubber en moeten we het dus nog even met hetzelfde materiaal doen . Als Leo en Loek weer weg zijn gaat het regenen en moet de tent dicht met het materiaal die ik moet vernaaien , dus dan maar even niet. Het plenst als Leo terug komt en ik heb dus niets gedaan , jammer dan. Na een tijdje zien we in de windstilte aan twee kanten diepzwarte wolken hangen (diep is om de spanning op te voeren) Leo zegt tegen mij : zo , als dat allebei hierheen komt kunnen we ons wel bergen. Nou u raad het al , beste lezers : 42 knopen wind beukte op onze schepen , hoge golven , waarbij de punt van ons schip in het water dook en weer fier omhoogkwam . Plotseling horen we over de marifoon een jattie (vrouw die op een boot woont , ze pikt niet hoor) zeggen dat de rode boot is losgeslagen . Wij keken al de tijd al naar buiten om iedereen om ons heen in de gaten te houden , of we zelf niet verlijerde en of anderen dat niet deden , maar zij lagen verder de baai in. Zij , ja , want er waren er 2 op drift geraakt en allebei zonder bemanning . De mensen van de rode boot hebben we op de socialising avond ( dat is met alle jatties bij elkaar wat drinken en wat eten , om het sociale contact te bevorderen) leren kennen en de andere boot hadden we niet in de gaten , maar dat was de Kellyarense , waar we in Thailand mee aan de babbel waren geweest (zie vorig hoofdstuk) en die nog maar net die morgen waren gearriveerd . Ik had op de marifoon gehoord dat ze bij Talagabay waren aan gekomen ,de avond ervoor. Op dat moment konden we geen van allen iets doen ,want we konden niet zonder gevaar in de dinky stappen , zo hoog waren de golven en de wind zou je zo omver blazen , dus we keken maar zo’n beetje hoe de schepen naar het strand en naar elkaar toe dobberden. Zo gauw als het mogelijk was ging Leo in de dinky en samen met Hans naar de schepen toe , in de tussentijd kwamen er steeds meer jatties om te helpen. Er was god zij dank laag water , want anders hadden de schepen door kunnen dobberen naar de stenen wal .Leo haalde het anker op en wat bleek er zat een autoband in het anker .
Intussen was er een engelsman gekomen en die zou even de autoband eraf trekken .
de autoband rekte en rekte en rekte en schoot uit het anker , tegen het hoofd van de engelsman en die ging met hoofd en band onder water.
Leo lag helemaal in de kreukels van het lachen , want het was een erg komisch gezicht .
Hij nam het anker in zijn bootje en bracht het samen met Hans naar een plaats meer in zee.
Ze waren net onderweg toen kwamen ze in het vissersgaren te zitten , gelukkig kwam Jits er net aan en die sleepte dus de dinky met bemanning naar de plaats waar het anker erin moest en weer terug.
Ze startte de motor van de Kellyrance , maar die zat zo diep in de blubber , die kon er op eigen kracht nog niet uit. De schepen lagen in de modder , maar voor de rest zag het er allemaal goed uit. Wachten op opkomend water en op de mensen die erin leven . De rode boot was al snel terug en hebben schade aan de achterkant , wat en hoe weten we niet precies en gissingen gaan we uit de weg. De Kellyrance wachtten wij op , want zij lagen in het verlengde van de Scharrel , tenminste toen hij nog op zijn plaats lag. Aangezien het donker was toen ze arriveerden , konden ze niet zien en vermoeden wat wij ze moesten vertellen. Jim laat nooit zijn schip alleen had Joyce gezegd toen wij haar vertelden dat wij de Scharrel aan anker hadden laten liggen in Kuah. Nu zag ze ons nog liggen en hun dochter en vriendin wilden Langkawi wel eens bekijken , dus dan neem je toch een ander besluit dan wanneer je samen bent. Ze hadden dus ook de grote pech , dat het anker een grote band van een auto had vastgepakt en dan grijpt hij natuurlijk niet zo goed meer in de grond. Helemaal hebben we nog niet gehoord hoe het is afgelopen , omdat ze zelf in het donker ook niet zo goed alles konden zien en het nu heel de dag al giet horen jullie de afloop later . Laten we afspreken alleen wanneer er schade is , geen nieuws goed nieuws .


Er is helaas voor de eigenaar wel een motorboot gezonken bij bobo’s place .
2 grote buitenboordmotoren naar de kelder.
Hij lag met zijn kont in de wind aan lage wal en schepte op die manier allemaal water op en zo in zijn boot , die dat na verloop van tijd niet meer kon houden en naar beneden ging.
Heel triest , en hij is waarschijnlijk te laat om er ook maar wat aan te redden.
Dit bootje lag aan de steiger en dan kijken wij er niet naar , niet dat we iets hadden kunnen doen ,maar toch !!!!!!!!!