We scharrelen in Nederland Thailand en Maleisie

6 december 2008

Zo , we zijn al weer weg uit Nederland en onderweg naar de boot.
We zijn 10 uur geleden geland op Bangkok , waar de paspoort controle nog heel erg lang duurde maar de blokkades van de demonstranten opgeheven zijn.
De democratisch gekozen regeringsleider , blijkt niet zo democratisch gekozen te zijn , dus nu moet hij overnieuw gekozen worden en de regering zelf schijnt wel goed gekozen te zijn ???
Nu we hier zijn krijgen we allemaal smsjes dat we 6 uur van te voren op het vliegveld aanwezig moeten zijn , dat hebben wij niet hoeven doen dus (mazzel) !

Nu ga ik even van het begin beginnen en dat was Leo’s verjaardag , hartstikke gezellig gevierd bij het asia restaurant.
Niet dat er maar enige sfeer in dit restaurant te verwachten is , maar we hadden zoveel gezellige visite dat het vanzelf gezellig was.

Hans en Loek waren er niet , want die hebben hun Markoen verkocht en moeten hem laten keuren , of er echt niets aan mankeert .
We zijn allemaal diep onder de indruk , want zij wonen al heel lang op dit schip en hebben hem helemaal naar eigen smaak en handigheidjes ingericht .
Allemaal kleine foefjes een heerlijke luie stoel voor beide binnen en , nou laten we het zo zeggen ,hij is helemaal af en dat gebeurd normaal nooit bij een boot.
Allemaal zijn we zo bang voor hun dat het allemaal tegen gaat vallen , om over te stappen naar een catamaran.
Anderzijds zijn we hartstikke blij voor hun ,omdat het gelukt is om de boot te verkopen voor een goede prijs.
Nu gaan ze eerst even in een appartement wonen om de tijd te nemen een catamaran naar hun zin te vinden.

Eeltje en Marijke hebben vanuit Nederland een door mij bestelde camera meegenomen .
Leo had dat cadeautje helemaal niet verwacht en was helemaal beduusd ervan.
Ik ben er ontzettend lang mee bezig geweest om het te bestellen , het moest stiekem op het internet gebeuren en dan moet je eerst uitvinden wat het verschil is aan de ogenschijnlijk dezelfde camera , maar die net een ander lettertje erbij heeft staan dan Jits zijn camera (want ik wilde zo’n zelfde bestellen)
Dan gaan bestellen en dan moet je bij de meeste bedrijven eerst lid worden , wat ik niet wilde , maar uiteindelijk bij ebay toch geworden ben .
Voordat je lid bent , moet je weer eerst allerlei gegevens doorgeven , wat natuurlijk niet meevalt op zo’n klein bootje waar je op elkaars lip zit.
Stiekem een paspoort pakken en gegevens van de bank etc.etc.
Steeds aan de computer zijn , wat op zichzelf al een drama is , want dat kassie is wel een ernstige verslaving van mij en Leo heeft in mijn computertijd geen aandacht van mij !
Waar ik dus wel achter ben is dat de meest sites gebruikonvriendelijk zijn en ik heb uiteindelijk bij een Nederlandse site besteld die het voor mij mogelijk maakte om te bestellen.

De baby wordt gedraaid , want hij ligt in een stuitligging.
Het is een pijnlijk gebeuren ,maar Asli hield haarzelf flink en de baby ??Ja dat weten we niet .
Ramon blijft gelukkig liggen , zoals hij gedraaid was.

We gaan de bimini verder naaien , wat een ramp ,maar het lukt .
De kussens laten we naaien en dat viel heel erg tegen, kosste niet veel ,maar dan heb je ook niet veel.
Leo wil de dynamo nog even schoon laten maken , voordat we aan de grote trip gaan beginnen ,voor de zekerheid.
De generator stopt er weer mee ,Leo is er helemaal doorheen .
Het blijkt dat na wat speurwerk is gebleken , dat de dynamo van de hoofdmotor het helemaal niet goed doet.
Nou ,toen was hij het helemaal zat.
Gelukkig waren Jits en Ellen er om een beetje op te vijzelen , want hij zag het even helemaal niet meer zitten.
Jits neemt de dynamo onder zijn hoede en de asjes en Ellen wilde voor ons kijken als ze op Penang zijn of er daar soms een combi hete-lucht/magnetron/gril-oven is
Hier op Langkawi zijn ze niet te vinden.

Met al dit werk uit handen gegeven zijn we naar Nederland gegaan , via Penang want daar wilde Leo eerst weer langs de kno arts , omdat de poliepen weer terug zijn.
Weer zo’n kuurtje gekregen en met John Kek en Derk en Lee Mea uit eten geweest .
Daarvandaan met de nachttrein naar Bangkok , waar we 17 uur over doen en daar zijn we naar roofgarden gasthouse gegaan .
We struinen Bangkok nog even door en we kopen een bamboosaxofoon voor mijn a.s. verjaardag , de volgende avond nemen we een busje naar het vliegveld om naar Holland te vliegen.
Ik had mijn bergschoenen meegenomen voor in Nederland , maar er lagen alleen nog maar kruimels in mijn tas .
An me zole !!! was niets meer van over.
Gauw nog namaak birkenstocks voor 1.90 euro gekocht , want in mijn teenslippers passen geen sokken en barvoets lijkt me ook wat overdreven.
Ik heb in de camper nog een paar schoenen , dus dacht ik nog meer reserve,helaas vielen die ook uit elkaar , terwijl ze nog als nieuw uitzien ????
Als we in Nederland op slippers aankomen , horen we dat we in Marja haar flatje mogen , want ze woont al zowat bij Jaap en zij gaan samen in Leidschendam wonen .
Wendy gaat met Anouk-Joy op haarzelf wonen en kan veel van de spulletjes van Marja overnemen.
We gaan met Ton en Jose naar hun nieuw aangeschafte boot kijken , een geweldig schip !!!darna even langs Kathleen en Jelle.
Ik word al snel ziek in Nederland en blijf uit de buurt van Bob Asli , Firuz en Nizam , ivm de baby.
Ik heb de ziekte van Thomas overgenomen en zij hebben dus hun anti-stoffen opgebouwd.
We zijn met z’n allen naargeestig op zoek voor een huis voor Bob en Asli , en voor Fanny en Thomas hadden we wat meer tijd ,maar ook daar waren we voor aan het kijken.
Bob en Asli hebben een pand gevonden die ze graag hebben willen , en daar wordt onderhandelt.
Fanny en Thomas wonen in een ad hoc pand , dat zijn panden die moeten worden gesloopt ,maar om te voorkomen dat mensen de woningen gaan kraken en er niet meer uitgezet kunnen worden, worden ze goedkoop verhuurd onder voorwaarde dat ze binnen 2 weken eruit gezet kunnen worden.
Aangezien hun huizen pas in juni juli aan de beurt zijn , hebben ze tijd om te kijken naar een koopwoning , wanneer hun werkcontracten in orde zijn , om een hypotheek te krijgen
Asli krijgt in deze tijd haar officiële verblijfsvergunning voor 3 jaar , dus dat was weer reden voor een viering.
Helaas met de recessie moest Asli haar vader naar Turkije en Ramon heeft zich nog niet aangekondigd , dus dat is sneu.
De politie belt Bob dat er ingebroken is in de camper, dus raam moet gemaakt en alles ligt door de hele camper heen , ze hebben gekeken wat er in de kluis zat, dat weten wij zelf nu nog steeds niet, want wij hadden hem nog niet open gekregen , zonder slopen dan.
Een paar dagen later krijgt Asli toch wel krampen , en ze vindt dat Ramon niet zoveel leven meer geeft .
Bij de kraamzorg vinden ze dan dat ze maar naar het ziekenhuis moet , hup met de 2 ma’s in haar kielzog naar het ziekenhuis en daar blijkt dat ze maar gelijk moet blijven , want de weeën zijn niet hevig ,maar de kleine heeft het toch wel wat benauwd.
Bob komt en blijft bij Asli, en ik breng Firuz naar huis (zeemanstraat), waar we afwachten tot Bob zegt dat we maar moeten komen .
De rest hebben jullie hierboven al gelezen , en we zijn geweldig in de wolken !!!
Wel vervelend voor Asli , maar die zit er niet zo erg mee , ze is al blij dat Ramon ongeschonden ter wereld is gekomen.
Iedereen is in de gloria !!!.
Jammer genoeg ,maar wel te verwachten wordt Ramon geel en moet hij onder de blauwe lamp , maar het geeft geen echte problemen.
De 5e dag mogen ze uit het ziekenhuis en ik lig weer geveld door een hoestvirus in bed .
Aangezien ik hevige buikspierpijn hebt , durf ik niet naar Asli en Ramon toe te gaan ivm met aansteken Asli , want als ze ook op haar buik zo moet hoesten en dat op de keizersneewond , zou wel zielig zijn.
De dokter kon me er ook niet even wat voor geven , omdat het een virus was en dan schijnt geen anti-biotica te helpen.
Uiteindelijk is iedereen een beetje of erger ziek , alleen Ramon rolt overal doorheen , gelukkig wel.
Fanny en Thomas hebben de mogelijkheid om bij Cor en Irma in huis te komen zolang als ze nog geen huis hebben ,maar na een paar dagen hebben ze een woning gevonden en met enorm veel medewerking van makelaar , werkgevers , oude eigenaar en bank , kunnen ze hun nieuwe huis in een paar dagen tijd dus betrekken .











De woning was schoon en klaar voor ingebruikname , dus gelukkig , dat was geregeld.
De verhuizing is snel verwezenlijkt dank zij Marlies en Wouter en ons vieren, daarbij was Rachel er ook nog even bij en hielp in een korte tijd heel intensief.
De antikraakflat is op tijd geledigd !!!
We verkopen de laatste week nog even het pand van de Driesprong , want ze wilden het heel graag kopen.



Als we nog een paar keer tussendoor bij onze Ramon kijken , ziet hij er zalig uit en hij groeit goed.
Ik zou hem haast doodknuffelen , zo’n lekker klein mannetje is het.
We moeten weg , anders komt de boot nooit in Nederland of Middellandse zee , al valt het afscheid zwaar.
Leo laat zichzelf op de borst tatoeeren !!! Een LeLie (romantisch , he?) met een draak (Chinees sterrenbeeld van mij )op zijn hart , lief he!
We worden in Penang hartelijk ontvangen door Hans en Loek en Jits en Ellen , wat heel erg fijn was.
Eerst gaan we met de hele bubs ook met John Kekeni en Derk en Lee mae uit eten en dan slapen we bij Hans en Loek in hun flatje en de volgende dag als Leo weer bij het ziekenhuis is geweest (conclusie zonder poliepen) hebben Jits en Ellen een heerlijk en gezellig eetavondje georganiseerd op de steiger , met nog meer Nederlanders en met Juwin.
Helemaal te gek en dan gaan we weer bij Hans en Loek slapen en ontbijten en worden we opgehaald door Derek en Lee Mae om ons naar de ferry te brengen naar Langkawi , alwaar we opgehaald worden door Diny en Jaap .
Wat wij net vernomen hadden is hun boot de Crimson tide haast helemaal verbrand in de tijd dat wij weg waren.
Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg , wat een trieste bedoening en de verzekering doet natuurlijk moeilijk.
Zij brengen ons naar Hole in the Wall , waar onze Scharrel ligt.
De bedoeling is dat de restant van de Crimson tide onze plaats inneemt.
We eten gezellig met elkaar en dan varen wij met de Scharrel naar de ankerplaats , terwijl ik hem schimmelvrij maak.
Marijke en Eeltje roepen ons gelijk op , omdat ze ons welkom heten en Carla en Peter staan te zwaaien als we aankomen en komen een biertje drinken .
‘s Avonds gaan we naar de pasar malam en dan ploffen we in bed.
Ik ben klaarwakker en voel me niet zo goed ,en Leo slaapt de hele nacht lekker door.
De volgende avond hebben we een gezellig avondje bij André en Ria en dat was ook weer geweldig , alleen werd ik zieker en zieker .
Die nacht heb ik overdreven veel koorts en de volgende dag heb ik een injectie om de koorts te verlagen te pakken.
Het duurt lang voordat ik opknap , maar ja, dat is logisch , na zo’n aanslag op mijn lichaam.
Leo is bezig , samen met Ian aan de dynamo , generator en een klokje waarvan we nu de derde inbouwen , omdat ze nieuw kapot zijn.
De was moet nog gedaan , de boot is nog niet gezogen enz. enz.
Dit heb ik nu klaar en dat was ook weer een groot karwei.
Allemaal fijne feestdagen !!!!!!!!!!!!!

Ramon is geboren !!

13-11-2008

Om te beginnen met het laatst gebeurde , Ramon is gisteren 12-11-2008 geboren !!!
Het is een heerlijke knul , met een lekker bekkie , en we zijn helemaal verliefd !!!
Hij weegt 3880 gram en is 52 cm lang , allemaal en alles is goed met hem en met Asli .
Het is wel een keizersnee geworden , omdat Ramon het benauwd had , maar dat is allemaal subliem gegaan.
Asli heeft nu wel een snee , maar ze is erg tevree.
Hier is het midden in de nacht , nu ik hier schrijf , het enthousiasme houd me uit de slaap , maar ik hou het kort , want morgen vroeg weer op .
Eerst wat ruimen en dan naar Ramon en Asli , opa en oma bezoektijd.
Gisteren hebben Fanny e Thomas ook te horen gekregen dat ze met 2 weken hun huis uit moeten ,
Dat hadden we echt niet verwacht !! We denken dat door de recessie Waterweg Wonen hun plan tot slopen en bouwen voorlopig uitstellen en de flats weer gewoon gaan verhuren.
Bob en Asli zitten druk in onderhandeling met een huis en Fanny en Thomas zijn naargeestig op zoek.
De rest horen jullie nog ,maar dit wilde ik jullie alvast laten weten , want we hebben voor niemand anders tijd nu .
Doeidoei tot ziens of horens

Jachten in nood !

29-09-2008
Vandaag wilden we de bimini afmaken, maar omdat mijn naald telkens brak ,moest Loek erbij komen . Na een grootscheepse zoekactie bleek dat ik gewoon veel te wild was en probeerde te jakkeren met naaien ,maar omdat het zulke dik en sterk materiaal is ,moet ik dat met wat rust en met meer geduld doen . Hmhmhmh even kijken of ik dat op kan brengen. Leo zou ook spullen halen voor de generator en schuim voor de nieuwe kussens . Even samen met Jits een auto gehuurd en de steun van de generator weggebracht om het van rvs te laten maken. Jammer genoeg hadden 2 winkels geen schuimrubber en moeten we het dus nog even met hetzelfde materiaal doen . Als Leo en Loek weer weg zijn gaat het regenen en moet de tent dicht met het materiaal die ik moet vernaaien , dus dan maar even niet. Het plenst als Leo terug komt en ik heb dus niets gedaan , jammer dan. Na een tijdje zien we in de windstilte aan twee kanten diepzwarte wolken hangen (diep is om de spanning op te voeren) Leo zegt tegen mij : zo , als dat allebei hierheen komt kunnen we ons wel bergen. Nou u raad het al , beste lezers : 42 knopen wind beukte op onze schepen , hoge golven , waarbij de punt van ons schip in het water dook en weer fier omhoogkwam . Plotseling horen we over de marifoon een jattie (vrouw die op een boot woont , ze pikt niet hoor) zeggen dat de rode boot is losgeslagen . Wij keken al de tijd al naar buiten om iedereen om ons heen in de gaten te houden , of we zelf niet verlijerde en of anderen dat niet deden , maar zij lagen verder de baai in. Zij , ja , want er waren er 2 op drift geraakt en allebei zonder bemanning . De mensen van de rode boot hebben we op de socialising avond ( dat is met alle jatties bij elkaar wat drinken en wat eten , om het sociale contact te bevorderen) leren kennen en de andere boot hadden we niet in de gaten , maar dat was de Kellyarense , waar we in Thailand mee aan de babbel waren geweest (zie vorig hoofdstuk) en die nog maar net die morgen waren gearriveerd . Ik had op de marifoon gehoord dat ze bij Talagabay waren aan gekomen ,de avond ervoor. Op dat moment konden we geen van allen iets doen ,want we konden niet zonder gevaar in de dinky stappen , zo hoog waren de golven en de wind zou je zo omver blazen , dus we keken maar zo’n beetje hoe de schepen naar het strand en naar elkaar toe dobberden. Zo gauw als het mogelijk was ging Leo in de dinky en samen met Hans naar de schepen toe , in de tussentijd kwamen er steeds meer jatties om te helpen. Er was god zij dank laag water , want anders hadden de schepen door kunnen dobberen naar de stenen wal .Leo haalde het anker op en wat bleek er zat een autoband in het anker .
Intussen was er een engelsman gekomen en die zou even de autoband eraf trekken .
de autoband rekte en rekte en rekte en schoot uit het anker , tegen het hoofd van de engelsman en die ging met hoofd en band onder water.
Leo lag helemaal in de kreukels van het lachen , want het was een erg komisch gezicht .
Hij nam het anker in zijn bootje en bracht het samen met Hans naar een plaats meer in zee.
Ze waren net onderweg toen kwamen ze in het vissersgaren te zitten , gelukkig kwam Jits er net aan en die sleepte dus de dinky met bemanning naar de plaats waar het anker erin moest en weer terug.
Ze startte de motor van de Kellyrance , maar die zat zo diep in de blubber , die kon er op eigen kracht nog niet uit. De schepen lagen in de modder , maar voor de rest zag het er allemaal goed uit. Wachten op opkomend water en op de mensen die erin leven . De rode boot was al snel terug en hebben schade aan de achterkant , wat en hoe weten we niet precies en gissingen gaan we uit de weg. De Kellyrance wachtten wij op , want zij lagen in het verlengde van de Scharrel , tenminste toen hij nog op zijn plaats lag. Aangezien het donker was toen ze arriveerden , konden ze niet zien en vermoeden wat wij ze moesten vertellen. Jim laat nooit zijn schip alleen had Joyce gezegd toen wij haar vertelden dat wij de Scharrel aan anker hadden laten liggen in Kuah. Nu zag ze ons nog liggen en hun dochter en vriendin wilden Langkawi wel eens bekijken , dus dan neem je toch een ander besluit dan wanneer je samen bent. Ze hadden dus ook de grote pech , dat het anker een grote band van een auto had vastgepakt en dan grijpt hij natuurlijk niet zo goed meer in de grond. Helemaal hebben we nog niet gehoord hoe het is afgelopen , omdat ze zelf in het donker ook niet zo goed alles konden zien en het nu heel de dag al giet horen jullie de afloop later . Laten we afspreken alleen wanneer er schade is , geen nieuws goed nieuws .


Er is helaas voor de eigenaar wel een motorboot gezonken bij bobo’s place .
2 grote buitenboordmotoren naar de kelder.
Hij lag met zijn kont in de wind aan lage wal en schepte op die manier allemaal water op en zo in zijn boot , die dat na verloop van tijd niet meer kon houden en naar beneden ging.
Heel triest , en hij is waarschijnlijk te laat om er ook maar wat aan te redden.
Dit bootje lag aan de steiger en dan kijken wij er niet naar , niet dat we iets hadden kunnen doen ,maar toch !!!!!!!!!

Seven Wells - Judithja en Uhrgamma

20-9-2008
Morgen is pa een jaar terug overleden en zijn we 32 jaar getrouwd.
Het lijkt nog maar kort terug , en tevens zooooooo lang geleden.


We gaan met Ellen en Jits even naar de Seven Wells , een hele klim ,maar de moeite waard.
Jits blijft beneden , drinkt een cola en filmt gelijkertijd de apen.
Terwijl hij daar mee bezig is komt er een aapje rechts van hem , jat zijn cola en rent weg !!!
Jits erachteraan en scheldend gierend van de lach , maar die kon hij niet bijbenen .
Toen wij naar beneden kwamen zagen we een hele groep aapjes uit een flesje cola lebberen . Lache , waar !!!


Leo kreeg ineens in zijn hoofd om stof te gaan halen voor de bimini (zonnescherm , waar de radar doorheen gevallen was en die we nu gelijk zonder hoge hoed willen maken) in Thailand en bekleding voor de bank , die al na 1 jaar uit elkaar begon te vallen en nu al helemaal uit elkaar ligt.
Dus we kopen tickets voor de ferry (veerpont ) naar Satun in Thailand , gaan daar in een taxi en sjezen 8 uur in een bus met prachtige gekleurde gegolfde gordijntjes .
Uiteindelijk arriveren we in Phuket om 8 uur , huren daar een auto en gaan met 3 jonge Duitsers op sleeptouw naar de Patong beach.zij studeren in Wenen en feitelijk weten we niet eens of ze Duits of Oostenrijkers zijn ,maar ze roken wel een beetje , na 3 maanden vakantie.
Goed dat Leo niet zo ’n goede neus heeft , want daar houd hij niet van !!
Wij hebben daar een hotel en de jongens het avontuur.
Maar ook wij gaan daar totaal uitgeput nog stappen , want we zijn er nu eenmaal.
Het is een heerlijke sfeer daar , moeilijk uit te leggen voor iemand die helemaal niet houd van hoererij en dergelijke , maar ze zijn allemaal vriendelijk en lachen en ze hebben humor , echt gezellig.
We hebben een bijzonder gezellig hotel ,maar hij was ook wel duur 14 euro , dat is eigenlijk boven ons budget.
De volgende morgen naar Rolly Tasker een zeilmakerij in een prachtige hal met veel ruimte om al hun zeilen te naaien.
Als we na 3 uur weer naar buiten gaan vermaken we ons nog op het eiland , kijken even wat we in December eventueel beter in Thailand kunnen inslaan of eerder in Maleisië en komen de Kellyrance met hun dochter Kelly tegen .
We zorgen dat we nu eten ,van te voren , en ook spullen in huis hebben voor de terugreis in de bus.
Om 8 uur moeten we in de bus zitten , dus met alle rollen stof en ( eindelijk ) nieuwe meerlijnen , ritsen en garen enz. enz.
We denken dat de rit weer 8 uur gaat duren en dat we om 4 uur in Satun zouden zijn , maar terwijl Leo op de toilet zit in de bus ( wat wij niet weten ), ik lig te slapen en gewekt werd door de stewardess is Leo nergens te vinden , hij kon niet ver zijn ,maar waar ???
Uiteindelijk was hij lekker gaan wandelen na het drukken , want de bus stond stil , dus dat kon wel even.
Het was ook pas kwart over 2 ,maar we waren erg slaperig en we hadden geen zin om voor dat ‘’even’’ een hotel te nemen.
Dus we nemen een taxi , maar geen gewone , want die waren er niet .
Nee , nee , we nemen een brommertaxi , allebei eentje .
Onderweg een bakkie koffie en als je zag hoe we reden ,met al die handel.
Lachen !!!!!!!!!!!!!!!
Leo moest van de "taxichauffeur"perse alles in de breedte houden , dus we waren nog breder dan een auto.
De chauffeur vergat dat ook wel een keer ,maar dat liep gelukkig goed af.



Als we bij de ferry-hal aankomen is het helemaal verlaten en het blijkt dat de ferry niet om 8 uur vertrekt ,maar pas om 10 uur .
Jeetje hadden we nu maar een hotel genomen , we werden in de hal opgevreten door de muggen en er stonden allemaal plastic stoelen waar echt niet op te slapen viel.
Leo had de oplossing , wat als we de stof die we gekocht hebben op het gras leggen en daar een bedje maken .
We lagen zalig en wat anti-mug op onze benen en we slapen heerlijk , tot 6 uur want dan staan de honden om ons heen te blaffen .
Vreemde mensen op hun terrein .
Als we dan net weer slapen komen er 2 brommers aan met Nederlandse meiden achterop .
Ze hebben bij Thaise mensen geslapen en hebben de zoon vastgeplakt zitten.
Hij is totaal verliefd op Urgamma (weet niet hoe te schrijven , maar het klinkt als oergamma ) . zij is een stevige Hollandse en dat is waar hij helemaal gek van is.
Hij heeft een langzaam rondje door het hele dorp gemaakt met Uhrgamma achterop , alsof hij de olympische spelen gewonnen heeft.
Het is echt heel erg komisch om te zien hoe belangrijk hij zichzelf vind , omdat hij Nederlandse meisjes in zijn huis heeft gehad.
Hij blijft haar volgen en laat iedereen zien dat hij erg familiair is met haar en Judithja.
Zij waren zijn trofeeën en hij loopt als een haan om Urgamma heen .
De meiden komen ook even op visite op ons kleedje en we drinken koffie en eten wat bruin brood met pindakaas .
Als we de ferry opgaan ( met de lover in ons kielzog ) is er zo’n beetje besloten dat de meisjes met ons meegaan naar de Scharrel .
De televisie werd even hard en weer zacht gezet , om aan Urgamma te laten zien dat hij daar allemaal aan mag komen.
We hebben het hartstikke gezellig en net als bij Fanny ,moesten de girls met iedereen op de foto , toen we buiten op de ferry stonden.
Er was een groep middelbaren en ze hadden het over election en een plaatsnaam en we moesten maar langskomen als we in de buurt waren , maar echt verstaan deden we het niet.
Nou het was hartstikke gezellig en we hadden weer eens wat anders te praten dan bootjes , motoren , generators en dergelijke.
’s Avonds gingen we uit eten met Loek en Hans , want ze waren 39 jaar getrouwd en Jits en Ellen , want die gaan ons bijna verlaten .
Dat zou wel eens kunnen betekenen dat we ze een hele tijd niet meer zien , misschien wel een paar jaar of zo.
Heel raar idee , we hebben zolang met elkaar opgetrokken , het is gewoon een grote familie geworden .
Judithja en Urgamma slapen in de kuip , want ze vonden het wel wat hebben om buiten te slapen.
De volgende dag gaan ze na het ontbijt en koffie naar de jetty om te kijken voor een trip naar Lipe.
Wanneer ze terug komen hebben ze een presentje meegenomen voor ons , hartstikke leuk .
Ze hebben een hotelletje en gaan daar heen om daar een speedboot te regelen naar Lipe.
Leo gaat ’s middags de bimini uit elkaar tornen , alvast een beginnetje maken.
Hopelijk wordt het wat !!!!
In de morgen hoost het en het waait heel erg , dus of er een bootje vaart is nog de vraag

En zo ziet het er nu weer uit bij ons .
Gebleken is ,door Henk van Lucy ( Australisch-Nederlands echtpaar die onze vrienden geworden zijn in Maleisië ) dat de generator kapot is , opgetakeld moet worden en dan maar kijken of het een hele dure klus wordt of een klein onderdeel.
Gelijkertijd wordt er genaaid , maar alleen maar aan de bimini ,de ervaren echtparen weten wel wat dit met zich meebrengt. !!!

Fanny en Thomas

02-09-2008 We gaan hard aan de slag om de spullen te bestellen en herstellen die nodig zijn , voor als we weer aan de grote trip naar Nederland ( of zover we komen )gaan beginnen. Het lijkt alsof we veel tijd hebben ,maar dat is mooi niet zo ,Fanny en Thomas komen over 2 weken en als zij weer naar Nederland gaan , hebben we nog 7 weken voor wij naar Nederland gaan en dan als we terugkomen , is het bijna zover dat we aan de trip beginnen. Nog niet direct de oversteek ,maar wel naar Thailand en misschien de Andaman eilanden. We gaan als we de boot in Hole in the Wall gelegd hebben naar Kuala Lumpur , waar Ligia (Costaricaanse ) en Mycel (Deens) ons ontvangen ! We kennen hun van Marmaris , waar zij hun boot hebben verkocht en nu werk in Maleisië hebben. Nou ! wat die allemaal gelijk klaarstaan voor ons , dat is echt niet te geloven . Een opgemaakt bed en we worden door Kuala Lumpur geleid en naar de tempel met Ligia (Mycel moet werken ) . Ligia heeft allerlei suggesties wat we kunnen gaan doen met Fanny en Thomas , maar uiteindelijk na alles aangehoord te hebben , denken we toch dat ons eigen program het leukste is voor ze. Enerzijds niet leuk ,omdat wij het al gedaan hebben , maar anderzijds weten wij dan precies wat het leukste is. Als we ze zien aankomen bij het vliegveld stromen de emoties door ons heen, het is al heel erg lang geleden dat we ze zagen. We gaan eerst naar het china2 hotel in de Petalingstreet in Chinatown, waar wij al een kamer en voor hun al gereserveerd hebben. We gaan even over de markt en eten en drinken wat , maar dan is het tijd om naar bed te gaan. (oh jee, we worden nu nagekeken of alle details kloppen ) We bekijken Kuala Lumpur , stappen in een bus welke zich hop in hop out noemt (of was het hop up-hop out ?? ) Naar een paleis , waar de paardenwachters gewisseld werden , een museum , het vogelpark ,de vlindertuin , de Petronas Twin-towers en naar de Menaratoren . We hebben het hartstikke gezellig en kletsen wat af tijdens het kijken van de vogels . Leo en ik hebben de canon fotocamera laten maken , we brachten hem bij de canon en daar sjoemelde een mannetje zwart bij en die deed de klus voor de helft van het geld. Dat betekende natuurlijk wel, dat we haast een hele dag hebben zitten wachten in het hotel , omdat hij niet kwam. Hij zei : mijn moeder heeft een hersenbloeding gehad !!! zonder blikken of blozen en alsof ze een griepje had. We geloven hem natuurlijk niet , maar na de camera gecontroleerd te hebben en hij het inderdaad NIET deed , ging hij op zijn gemak in het hotel de camera weer uit elkaar halen en weer in elkaar en toen deed hij het weer. Je krijgt de beroerte (hihi , zie boven) als je illegaal bezig bent , maar dan moet je zulke slechte praktijken maar niet uitvoeren. We zijn geen van vieren stadsmensen en gaan al snel met de bus naar Penang . In Chinatown hebben ze offerandes gespaard voor de goden en feesten , hebben een zangeres en daarna steken ze alles in de fik ( de zangeres niet hoor ), De stomste dingen , een herenpak van papier en allemaal kadootjes waar niets in zit en een hele buts klerezooi en eten. Ze zeggen dat het eten niet weggegooid word , maar aan de armen worden uitgedeeld. Fanny koopt een bel , die de Indiers voor in de tempel gebruiken , maar zij wilt hem voor haar klas gebruiken. Daar huren we scooters en gaan eerst naar het ziekenhuis , waar Leo een afspraak heeft en Fanny gelijk naar haar losse blaas laat kijken.( annelies van de pies ) Leo moet bloed laten prikken ,maar dat kan alleen op ma t/m do dus een andere keer , Fanny moet een echo laten maken , alles is goed met een anti-bioticakuur. We kopen er koffie , niet omdat we trek hebben ,maar man wat een kunstwerken !! Dan gaan we het eiland verkennen , over een begraafplaats waar de koeien tussen grazen en wat er nog meer tussen staat , met van die rare helmen op. Waterval , natuurgebied , waar Thomas een varaan ziet , super groot . De lengte wordt over gediscussieerd , Leo en Fanny zeggen meer dan 3 mtr en Thomas en Liesbeth over 2 a 2,5 mtr.
We hebben een mooie wandeling , waarbij we niet wisten of we wel door konden , want dat sluipweggetje hadden ze afgezet met lint. DAT HADDEN ZE NIET MOETEN DOEN !!!!!! Want dan wordt het nog veel interessanter , natuurlijk . ThoFa zien een spin die er wel heel erg raar uitziet en om hem op de foto te krijgen valt niet mee , maar het lukt ze. We gaan naar een tuin , die mooi aangelegd is en erg relaxed was. Thomas probeert de Maleisische bal uit , en dat viel niet mee .Het is een rotanbal , en veert niet zo erg mee , natuurlijk. Die gasten die ermee aan het voetballen waren , die waren ontzettend goed . We gaan naar de slangentempel , daar moeten allemaal slangen in de tempel liggen , maar hij werd verbouwd , dus het was een beetje anders. We gaan naar Kek Lok Si , een mooie tempel en op een berg. Na een paar dagen gaan we met ferry naar de vaste wal en daar met de bus naar Alor Setar , daar een taxi naar Kuala Kedah en daar met de ferry naar Langkawi. Daar nemen we een taxi naar Hole in the Wall en wilden de bootjes mannen 40 ringit hebben voor een stukje varen van 5 minuten , AFLEGGERIJ ! Iedereen was het erover eens dat we dan maar 2 uur zouden wachten , maar niet gingen betalen . Echt gemakkelijk voelden ze zich niet , toen we al tijd voor hun neus aan het wachten waren. Eindelijk naar de boot , uit eten ging ook niet meer , dus even wat in elkaar geflanst. Het is al donker , dus pas de volgende dag zien Thomas en Fanny hoe mooi het in de mangrove is. We gaan alleen al gelijk weer weg , want Leo wil even de stuurautomaat halen en in bouwen , samen met Ian ( een techneut ) , zodat we makkelijk naar Lipe ( Thailand ) kunnen varen. ’s Avonds is er een bootjesmensenavond , waar iedereen wat te eten meeneemt en natuurlijk te drinken. ThoFa en ik gaan naar de kabelbaan de berg op ,zien mooie roofvogels gaan een wandeling maken en we zien een rare worm . Daar laten ThoFa ook washanden maken , een soort beeldje van hun samengesmolten handen , heel erg leuk.
De volgende dag gaan we eerst naar Rebak en de dag daarna naar Lipe ( Thailand ) , we zijn 5 uur onderweg en gaan snorkelen zodra we aankomen en een plekje hebben gevonden. Allemaal helemaal in pak , want we zijn wel bunzig geworden voor de jellyboxfish ( kwallen ) na Eriks aanvaring daarmee. We zien een golf , welke geen watergolf bleek te zijn , maar allemaal kleine visjes die opgejaagd werden en boven water uitkwamen.








We bezoeken Lipe en ThoFa vinden de sfeer hier ook gelijk heel anders dan Maleisië , veel vrolijker. Soms zelfs te , want er waren stomdronken mensen bij , maar wel gezellig We gaan na een fikse bui weg van Lipe en varen weer naar Rebak, waar Jits en Ellen zijn aangekomen uit Nederland. Even gezellig en met elkaar even gegeten op de Scharrel , we hebben de bakplaat erbij gehaald. De volgende dag naar de Maagdeneilanden , met het meer , waar de legende verteld dat , wanneer je drinkt van het water , je er vruchtbaar van wordt. Het is er erg mooi ,maar ontzettend toeristisch .










We gaan voor anker en zien dolfijnen , prachtige vogels , avondrood , otters enz.enz. We varen naar Hole in the Wall en parkeren de boot daar aan de lijnen , wat weer niet mee viel , omdat de lijnen weer kapot gevaren zijn. We maken een dinkytocht door de mangrove en dat is helemaal geweldig. Alle krabbetjes en vogels gaan op de foto , ook de Scharrel is een mooi object.










Gezellig etentje bij het visrestaurant , waar we gelijk afspreken morgen opgehaald te worden , om naar de wal te gaan. We hebben in de tussentijd alle moeite gedaan een auto te huren ,maar dat viel weer niet mee , met dan wel dan geen telefoonverbinding. Uiteindelijk is het gelukt en ze komen met de auto naar Kuala Kedah , waar wij met een veerpont naar toe gaan. Maar eerst , op de vaste wal , gaan we even naar André en Ria , Ria heeft een gebroken botje in haar voet. En ThoFa kijken hun ogen uit , ………………..naar de hondjes en de poezen !!!! Ze vinden de optrekjes helemaal geweldig ,maar de honden en poezen zijn nog leuker.


De haven van Kuala Kedah stinkt enorm , want daar liggen ook de vissersboten.


Mooie auto ( Pronton , Maleisisch merk ) en alles netjes geregeld , de geldoverdracht maakt het meisje een beetje giechelig , want zoveel geld in 1 keer heeft ze nog niet vaak gezien. We vinden een hotel op de grens van Sungai Putanie , het is er “schoon”en een tv , dus heel fijn voor de jongetjes.

’s Morgens denken we een lekker gekookt eitje te krijgen ,maar zij koken hun eieren niet. Ze leggen ze gewoon in kokend water en laten het dan staan , als wij dan 2 minuten zeggen heb je snot. ThoFa dacht handig te zijn en zei: nee wij willen het 5 minuten gekookt . En wat kregen zij , ook snot , maar met iets meer klontjes. Grote griezels , moeten we dat eten ?? en dan nog wel gretig ieder 2 besteld ?? sterkte , hoor !!!!

Zoals de bloemetjes en de bijtjes , het liefdesspel van libelles



We zien, dat wanneer we 40 kilometer links gaan ,we een warmwaterbron te zien konden krijgen . Hm , Interessant ! even 80 km om , moet kunnen. Onderweg staan ze de rampetampers te verkopen in een heel leuk en redelijk net dorpje . Tenminste de huizen zijn allemaal heel erg netjes , de straten zijn wel vies , natuurlijk. We worden overal uitgenodigd , we gaan echter maar buiten de stad zitten om de rampetampers op te eten . Dat willen we ,maar ook daar komen ze gelijk naar buiten en we moeten hun ramutans erbij nemen . Cocosnotensap drinken en het vlees eten . Ze willen nooit dat we weg gaan , en we gaan met cocossap en extra ramutans en al een volle buik met een hele volle vuilniszak met ramutans van onszelf weer op weg.


De warmwaterbron is omgetoverd tot een zwembad en dat is al heel wat jaren geleden gebeurd . We gaan naar Belum en daar zijn ze allemaal blij verrast dat we er weer zijn , en nog wel met onze vrienden !!! Leo zijn vriend ziet ons telkens niet , en ik denk net dat hij ons niet wil zien als ThoFa helemaal gierend van het lach aan de tafel komen zitten en vertellen dat mister One ( misschien niet goed geschreven ) kennis heeft gemaakt met hun . Ze vertelden aan hem dat ze hier waren met hun ouders en dat die al eerder hier waren geweest , na enige uitleg ging er ineens een licht bij hem branden , en riep : Oh , Leo !!! you are the daughter of Leo , with his beautiful torso !!! Dan begon hij uit te wijden , welk een geweldige foto’s ik had gemaakt en liet er gelijk een zien , die hij in zijn telefoon had gezet. Ook vertelde hij dat hij niet langer in Belum bleef werken , hij had een ander aanbod gehad. Maar die adoratie naar Leo toe konden ook zij , duidelijk merken. We maken een fantastische bootreis en gaan dan ook de jungle in , jammer genoeg is de rafflesiabloem uitgebloeid.





Wel hebben we allemaal wat van de bloedzuigers meegekregen , toch wel even wennen van die engerds aan je benen. We gaan naar de Orang Asli en die stinkers zijn gelijk met grote sprongen omhoog gegaan met hun prijs van de armbanden en ringen en ze zijn nog maar half zo breed. Ze hebben groot gelijk , want de mensen vinden het nog spotgoedkoop , dus wie doe je er dan kwaad mee. Wij kopen het wel voor dezelfde prijs natuurlijk . De natuur is hier niet natuurlijk , omdat het een stuwmeer is ,maar wat een pracht.!!!

Wat een luxe hier , al zie je aan de foto van ons appartement aan de buitenkant , de luxe niet af. Na 2 nachtjes slapen in dit dure resort gaan we weer verder , bij de uitgang komen we mister One tegen . Ohhhhh , Leoooooooooooo !!!! i heared from your daughter you are here . Hij verteld dat hij ergens anders gaat werken en weet je waar ????? In Rebak , nou breekt mijn klomp , wat een toevalligheid !!! Hij stelt voor om daar een wijntje te drinken , want hier mag dat niet .
Onderweg in Tanah Merah doen we boodschappen en bij de supermarkt staat er een man , in een soort telefoonhokje , met allemaal briefjes die om hem heen waaien en waar hij moet proberen om zoveel mogelijk lootjes te grijpen. Als je bij de supermarkt meer dan een bepaald bedrag had gekocht ,mocht je in het hok ,om te proberen zoveel mogelijk geld binnen te slepen . We eten wat aan de overkant en daar verkoopt de mevrouw pillen . Dubieuze pillen , waar moeten die voor dienen ?? We vragen waarvoor en ze giechelen al , voor meer energie , zeggen ze . Ik vraag of ze er high van worden , maar daar begrijpen ze helemaal niets van . Of het alleen voor mannen is , dan liggen ze in een deuk , maar ze begrijpen er geloof ik ook niets van . Ik moest het maar proberen , nou ik kijk wel linker uit. De weg naar Kuala Koh , de meer simpelere resort , met de opzet van een padvindersverblijf , is lang en mooi , tussen de palmenplantages heen. Ik was er zo van overtuigd dat er genoeg plaats was , maar het was nu overal stukken drukker dan toen wij op de motor hier waren.



We hebben geluk , er waren nog 2 chalets vrij , wat een mazzel !! Fanny maakt prachtige foto’s van groene ( jawel Ellen ! g®oene ) vogels , die geen 2 tellen stil zitten , dus dat is heel erg moeilijk . We gaan over de canopywalk (waarom dat zo heet weten we niet ) en dat is zo mooi , helemaal geweldig. Dan een wandeling maken naar een uitkijkplaats in de jungle , onderweg weer allemaal opletten voor de bloedzuigers.



Het is een hut op palen met 8 slaapplaatsen en een vleermuis die er zijn plek heeft gevonden , er is een gleuf in de wand , waardoor je naar beneden de jungle inkijkt. De deur waardoor we naar binnen komen laten we open. We zien wel vogeltjes ,maar veel te ver weg om te fotograferen. We horen wel wat naderen en denken eerste instantie , dat er mensen aankomen. Dan horen we dichtbij achter bij de ingang iets of iemand komen , dus Leo en ik sluipen naar de deur en zien een ……………………………….BEER !!!!! We proBEREN ThoFa te alarmeren , maar die zijn met het fototoestel bezig , dus ik geef de camera aan Leo en loop naar hun toe . Ze raken wildenthousiast en staan op om ook te gaan kijken , maar iets klikte er tegen elkaar en sjjjjjjoets weg beer. Leo heeft jammer genoeg geen foto kunnen maken , want het toestel had ik steeds in handen gehad en de lens op manueel gezet , en dat wist Leo niet en dat wilde dus niet lukken. Zeer teleurgesteld dat ze hem niet hadden gezien gingen ThoFa weer zitten in de hoop nog wat te zien. In de hut was zelfs een toilet met opgevangen regenwater als spoelwater.



Dan tenten in de jungle !!!!!!!!!! heel erg spannend allemaal , want wat kan er allemaal aan je tentje kloppen ?? We gaan met Mark en nog een gids met een gemotoriseerde kano de stroom op , het is erg hoog water , want het heeft erg geregend en dat spoelt allemaal de rivier af . De tent opzetten viel niet mee , maar na een paar uur zijn we heel voldaan over ons werk en Leo gaat vissen met de gidsen. Er wordt gezwommen , behalve mijzelf niet ( ziet er vies uit , kan er niet doorheen kijken ) Lekker in hun nakie zijn ze aan het spartelen en over omgevallen bamboebomen lopen en vlotje varen , hartstikke leuk en gezellig. ’s Avonds gaat het regenen , maar dat stelde niet veel voor , alleen waren ze wezen wandelen en daar hebben ze weer bloedzuigers meegenomen op ons kampementkleedje.


’s Morgens zit er een grote slak op de tent , die vond het wel een lekker stukje stof om te glijden . De gidsen komen met hun gemotoriseerde kano en 2 kajaks erop langs varen , zij brengen ze verderop , waar wij in zullen stappen. Een heerlijke rit , lekker meegedreven worden met de stroom en af en toe opletten voor rotsen in het water.


Terug helemaal naar Kuala Lumpur in ons eigen china2 hotel , gaan Leo en ik de volgende dag naar Singapore om de ICOM radio open te laten zetten voor alle kanalen , en voor een nieuw visum van Maleisië . We zeggen ThoFa gedag en denken hun niet meer te zien , omdat de icom mensen zeggen dat de verbouwing 2 dagen gaat duren. We zijn blij dat het niet zo lang gaat duren , dat we elkaar niet zien , 7 weken komen we wel door. Als we in Singapore zijn , is het duur en het is een stad en daar zijn we niet zo gek op , dus we gaan na 1 nacht voor 60 Singaporedollar = 30 euro in een aggenebbis kamertje gauw weer terug naar Kuala Lumpur waar we Fanny en Thomas nog eens gedag zeggen. De volgende dag gaan we in Kuala Lumpur naar het laboratorium , waar Leo ook bloed kan laten prikken en laten opsturen voor onderzoek. Het is maar een klein stukje door de stad , maar zelfs als we voor het gebouw staan , kan niemand ons zeggen waar het is. We doen er dus ook 3 uur over om door de file en verkeerd gestuurd worden er te arriveren. ’s Avonds zijn we weer in Penang waar we Derek nog tegenkomen en even gedag zeggen , want nu zullen we hem wel nooit meer zien. Of hij moet naar ons in Holland komen , wat we afspreken , maar niet geloven dat het ooit zal gebeuren. Leo gaat ‘s morgens lekker naast de kaartjesverkoper van de ferry zitten die zijn haren rood gemaakt heeft (voor een koel hoofd , zeggen ze ) En dan zijn we weer op de boot terug na enkele uren reizen , heerlijk . We gaan gelijk anker op en naar Kuah , omdat we veel werk hebben . Peter heeft gelijk een tijd voor de pasar melam geregeld met Carla en Jits en Ellen , dus hartstikke leuk. Ria heeft te horen gekregen nog eens 3 weken met haar voet in het gips te moeten,omdat de breuk helemaal niet genezen is. De foto’s zijn gesorteerd en mijn verhaal is af , dat vind ik niet erg , want dat kost altijd wel een paar uur werk , nu nog met foto en al op de site , dat neemt ook veel tijd .