Week 1 en 2

Zondag 1-1-2006 Nieuwjaar

Om 11 uur verzamelen bij de mistral om nieuwjaarsreceptie te houden.
Leo gaat pakkie deftig , Lachen waar !!!!!!
Ze wisten niet wat ze zagen , zo mooi was hij ,mijn Adonis.
Weer gezellig ,allemaal bij elkaar.
We gaan om 2 uur een nieuwjaarsduik maken in onze witte Vasco shirtjes .
Of we zonder bovenstukje in de T-shirt willen gaan , maar er worden ook foto's gemaakt voor de site,dus mooi dat ik dat niet doe.
Het is weer heel leuk en lachen , Carla en Ria lopen met alleen shirt en dan wed natuurlijk , Leo is niet bij ze vandaan te slaan , kun je wel begrijpen natuurlijk.
De Duitsers hebben ijsmutsen op , grappig hoor.
John en Jolanda de jongste van de Vascodagamarally gaat niet te water ,maar zijn moeder is op visite en vertegenwoordigt hem , het water is absoluut niet koud ,wij hadden 24 graden op de meter.
We lopen op met Marijke en dat was kort maar gezellig ,ze vertelde dat haar ouders op visite komen en naar Hurgada komen , wat een verrassing.
's Avonds gaan we uit eten , waar jits met de hele bups gisteren naar toe is geweest.
Gezellig en lekker ,op de terugweg komen we eerst hans en loek tegen en naderhand Lies en Sjoerd ,waar we gezellig mee naar boord gingen en wat drinken en kleppen , het wordt veel te laat voor het mooie ,want morgen moeten we vroeg op.

Maandag 2-1-2006

De wekker loopt vroeg af en we gaan naar de bus ,met Jits en Ellen en Hans en Loek en John (van de Kekeni).
We hebben koffie gezet en lurken onderweg wat .
Hans en Loek stappen bij Masada uit en de rest gaat door naar Jeruzalem.
We gaan naar de klaagmuur en alle ingangen en hebben weer lekker gelachen en veel gezien.
Die klaagmuur is echt het meest absurde wat je jezelf maar voor kunt stellen. Dan staan die joden met die hoge hoedjes met die kop te schudden, net niet tegen die muur aan. En wat ze daar nou voor goeds mee doen… God zal er niet vrolijk van worden, stelletje malloten! Vrouwen en mannen hebben een apart gedeelte. Jits liep tussen de mannen bij de klaagmuur en had een petje op gekregen en met een plat gestreken smoel, liep hij daar rond alsof hij werkelijk geïnteresseerd was. Leo ging er ook bij lopen, maar die kon ik zo gauw niet vinden. Nog wat in een bazaar geshopt en op zoek naar de jeugdherberg gegaan. Daar hebben we onze spullen neer gezet en toen kregen we een smsje van Hans en Loek. Zij zijn naar ons toegekomen en toen zijn we de stad weer in gegaan op zoek naar een etensgelegenheid. Wat niet zo makkelijk was, want het mocht niet zo duur zijn, maar wel lekker en genoeg. We worden door de gastheer van het restaurant weer enorm verwend, omdat John uit Australië komt en daar is hij helemaal weg van. Hollanders zijn altijd wel welkom. We zijn nog borden van Coral en daar willen we de volgende dag even kijken voor nieuw servies. We hebben veel lol onderweg met ijsjes proeven en een muzikant, maar ja daar moet je bij zijn. Weer terug naar de jeugdherberg (nou ja, jeugd) en heerlijk geslapen!

Dinsdag 3-1

Jits, Ellen en John gaan naar Tel Aviv en Haifa en Hans, Loek en wij gaan nog even naar Coral. Daar kopen Hans en Loek 6 borden en wij waren niet geslaagd. Vanuit daar gingen we weer uit elkaar. Hans en Loek naar Jeruzalem en wij gingen naar het Holocaust museum. Dit was zeer indrukwekkend. Als je al die ellende ziet, alleen maar omdat iemand Jood, Zigeuner of homo is, dat is echt verschrikkelijk. Hierna gaan we weer naar het busstation en daar komen we Hans en Loek weer tegen. Daar nemen we de bus, terug naar de boot. Onderweg krijgen we een sms van Fanny en Thomas dat ze misschien wel langs zouden komen. Dat is wel heel erg spannend natuurlijk. We hopen er heel erg op dat dit gaat gebeuren. Maar we moeten nog het een en ander afwachten daarmee. Als we bij de bushalte zijn wandelen we terug naar de boot. Ik ben nog even vergeten dat we halverwege een stop deden en dat de bus toen haast zonder ons weg ging.

Woensdag 4-1

Gerard gebeld voor zijn verjaardag. Met Fanny in contact of Thomas vrij kon krijgen, dit wisten we eindelijk om een uur of 15.00. En ja hoor: ze komen! Ze komen 8 tot 15 januari, dus we moeten nog opschieten om op tijd in Hurghada te zijn waar hun vliegtuig landt. Morgen gauw vertrekken. Vandaag dus alles voorbereiden. We hebben nog gebeld naar Bob en Rob en Edith. Ik heb Sylvia nog geprobeerd te bellen in verband met onderzoek, maar helaas, geen gehoor. Cocky nog aan de telefoon gehad en die lag dubbel van het lachen van mijn robotstem en ik dus ook aan het lachen, want ik lach weer dubbel van haar lach.

Donderdag 5-1

's Morgens om 8 uur zou de brug draaien, helaas de man kwam pas om 8.15, 8.20 aan schijten. Dat wachten was minder leuk voor Lo, want die stond al heel de tijd op de hoek klaar om foto's te maken. Nu op naar de Israelian Port Police. Daar kwamen wij rond 9 uur aan. Ik heb de boot afgemeerd langs een ander groot schip, want ik zag of hoorde helemaal niemand. En ja hoor, we liggen goed en wel vast, horen gebrul en getoeter, terwijl alles normaal over de marifoon gaat. We konden weer los maken, 100 meter verderop langszij van een andere boot. Alles liep verder soepel, maar toch was het alweer een uur of 11, voordat alles geregeld was. Op naar Port Taba.
Rond 15.00 zijn we aangekomen in Port Taba. Onderweg horen we de Bleu Star. We nemen contact met hem op en ook hij komt naar Port Taba om in te klaren. De bekende drukdoenderij kwam weer op gang van de ambtenaartjes. We wilden in de haven overnachten. Eerst kon dat niet, toen weer wel. We moesten bij elkaar 60 dollar betalen voor een stempel in het pasport en een vaarpermit. We moesten ook nog 36 dollar betalen, maar we begrepen niet goed waarvoor. Achteraf bleek dat we getild waren. De Bleu Star komt ook binnen varen, die heeft nog een veel groter probleem, want hij heeft nooit uitgeklaard (vergeten zich af te melden). Dus in principe heeft hij zijn schip ingevoerd. Hij heeft geluk dat hij 2 vrienden aan boort heeft, die heel goed Arabisch spreken en na veel gepraat en een beetje geld is alles opgelost. Wij hebben een ander plekje toegewezen gekregen en Larry komt opzij. We maken een heerlijke maaltijd, want zij hebben onderweg een grote goud Dorade gevangen. Het wordt een gezellige avond.
We moeten onze telefoonkaarten verlengen, want anders zijn ze verlopen. Er is een gratis pendelbus, want in principe liggen we in een heel groot vakantieresort. Daarmee gaan we in de hotels en de huisjes enz. Het was prachtig, gloednieuw en heel mooi ingericht. We kopen de telefoonkaarten en komen er achter dat er geen bus meer terug gaat naar de marina. We blijven het proberen in de bus en rijden diverse rondjes over het terrein en krijgen zo echt alles te zien. Op het laatst nemen we maar een taxi. Het was alweer een uur of 10, lekker naar bed want de volgende morgen moeten we alweer om 5 uur varen!

Vrijdag 6 januari

Op naar Port Dahap. Het is een lopend windje 5 tot 6 dus de spinaker gaat op. We lopen constant tussen de 6 en 6,5 halve mijl snelheid. Prachtige zeildag! We waren er eerder dan we dachten, om een uur of 16.00. Onderweg nog een paar keer flink beet aan de hengel, maar helaas niets gevangen. Daar gaan we dus voor anker. De blue star komt er ook bij liggen. We zitten net te eten en daar komt de douane aan. Maar dat mannetje kende ik nog van de vorige keer, dus ik deed heel gezellig tegen hem en in een tijd van een zucht was hij weer weg. Om 10 naar bed, want morgenochtend om half 6 weer op.

Zaterdag 7 januari

We gaan naar Sharm el Sheik. Het is weer een prachtige zeiltocht. We lopen de haven binnen van Sharm el Sheik. Voor ons bekend terrein na want hier hebben we al eerder een dag of 7,8 gelegen. Er loopt een lelijke zwel in de haven (golven). We mogen tegen de muur, maar door de zwel is dat zeer onaangenaam. We maken een babbeltje en de tussenpersoon die aldoor voor ons bemiddelt verwijst ons 1 baai terug en daar kunnen we aan de boeien gaan liggen (moorings). Daar zijn we blij mee, want dit alles is nu wel gratis. 1 nachtje kost daar anders 90 dollar en dat hadden we toch niet gedaan, dan waren we doorgevaren. We roepen Larry op en die komt langszij. We drinken een biertje met elkaar. Lies duploot c-map in elkaar (het navigatiesysteem voor computer) en ze maakt een film van de boot van Larry. Leo gaat slapen en is niet helemaal fris en ik breng de film en de c-maps even naar Larry en Marhuana.

Zondag 8 januari

We moeten vroeg op, want we hebben een lange rit te gaan. Het is 50 mijl naar Hurghada. We vertrekken met een noord oosten windje kracht 1, dus motor aan.Langzaam maar zeker draait de wind, hij wordt noord west, 7 tot 8 bf. Met gereefde zeilen spuiten we door het water, maken snelheden tot ruim 8 mijl, bammmmmm de hengel loopt uit! Ik geef hem een hijs, helaas weg. Een half uur naderhand de andere hengel en weer zit ie er niet aan. Ik begin knappies te vloeken. Maar nu een derde keer en ja hoor hij loopt uit een bleef uitlopen. Ik krijg hem amper op de rem. Lies gespt mijn hengelstandaard om mijn middel (voor de derde keer dus) en na een klein half uurtje ligt er een kanjer van een geelvinktonijn aan boord. 82 cm lang, rompomvang 56 cm. Bewijs te leveren bij foto eventueel en ongeveer 11 kilo zwaar, maar ja we hebben geen weegschaal. Mijn dag kan niet meer stuk.
Met behoorlijk flinke hoge golven lopen we Hurghada binnen. Maar waaaar zouden we kunnen gaan ankeren voor de nacht? We zien een haven met een berg boten en gaan het daar proberen. Plots, boem, motor uit! Ik zeg tegen Lies: 'Anker laten vallen, er staat nog steeds een harde wind en ik wil niet tegen de andere schepen aan varen!' Een dikke tros (4 cm dik), waar normaal aan wordt afgemeerd door de locals, zit in de schroef! Daar zat ik net op te wachten, we zijn knappies moe na zo'n oversteek. Eerst een koppie warme soep en dan maar overboord. Na een half uur heb ik de tros eruit weten te krijgen. Anker op en wegwezen, maar helaas, het anker komt niet omhoog. Ik moet weer in het water om te kijken wat er aan de hand is. Het anker zit over een ketting die over de grond ligt. Het ziet er naar uit dat als we het anker in een keer laten schieten en gelijk naar voren varen, dat hij eronderuit komt. En dat is gelukt! We varen weer weg naar een ankerplek verderop. We hadden een sms binnen gekregen dat het een uurtje later wordt voordat Thomas en Fanny aankomen. Leo vindt dat we dan beter een sms kunnen sturen naar ze dat ze als ze willen beter eerst even in het hotel kunnen slapen, maar daar vind ik niets aan dus Lies wil ze gaan ophalen van het vliegveld en dat doet ze ook. Met het bijbootje wordt Lies naar de wal gebracht en daar neemt ze een bus die zich voordoet als taxi (meer kosten) naar het vliegveld. Om half 10 komen ze aan. Ze zien er gelukkig goed uit alleen heeft Fanny last van de prik als ik haar om de nek vlieg. Na veel gezoek en toch maar weer een bus (als taxi weerK) komen we aan bij de kade waar we de boot op 100 meter afstand zien. Maar pa zag ons niet en hoorde ons niet…. en nog niet…. en nog niet…. al het fluiten en roepen had geen nut, dus ma het water in om naar de boot te zwemmen. Daar lag pa lekker op 1 oor, hij was wel al een keer met het bijbootje heen en weer gegaan, maar toen waren we er nog niet dus dat had geen nut gehad. Er had dus iemand anders staan fluiten. We hadden erge trek, want Transavia geeft tegenwoordig geen eten meer, dus kregen wij een stukje 'kalfsvlees'. Lekker mals kalfsvlees. Het was zo mals, het leek wel vis, de structuur…. Natuurlijk dat moest weer geprobeerd worden. Het was oke hoor, goed te doen dankzij heerlijke kruiden en het had niet zo'n enorme vissmaak. Maar voor alle duidelijkheid: nee ik lust geen vis. Buikje gevuld, gekletst en naar bed.

Maandag 9 januari

We hebben tot een uur of 10 uitgeslapen en gingen ontbijten en toen kwam die vent van de port police. Pa was bezig, dus eerst ging mam met hem praten, maar nu waren de papieren ineens niet in orde en aangezien er elke keer wat is werd ma van binnen kokend heet. Enfin, iedereen op het dek en na een poosje praten zou hij naar de kant gaan met de papieren en de regering bellen en dan moesten zij maar zorgen dat die papieren in orde zouden komen. Wij moesten wachten. Best jammer, want we wilden eigenlijk uitvaren. In de middag kwam hij terug, de papieren waren niet in orde, we hadden alleen bewijzen van betaling, maar de regering wist ervan dus het was verder goed.
Gelijk daarna weg gevaren richting Mina nog wat, waar volgens de pilot veel mooi koraal zou zijn. Het was ongeveer 3 uur varen en nog die zelfde dag zijn we gaan snorkelen. Het was heel erg mooi, het koraal en de vissen. Natuurlijk hadden pa en ma veel mooier gezien… We hadden best een eind gezwommen, dus zijn we even het strand op gegaan om op te warmen. Pa was aan de andere kant wezen snorkelen en was al het bootje op gaan halen. Wat schelpjes van het strand gepakt, egyptenaren gedag gezegd, die gewoon naar ons gingen kijken en toen weer terug naar de boot.
We hebben lekker gegeten en een potje 13 keer op en neer geleerd. Een kaartspel dat pa en ma weer van Rob en Edith geleerd hebben. Leuk spel.

Dinsdag 11 januari

Lekker lui dagje, zoals het startte. In de middag nog een keer gaan snorkelen, maar dit keer wilde we gelijk met het bootje naar het koraal. Pa bleef op de boot. We kozen ervoor om naar het koraal aan de andere kant van het strand te gaan. Misschien was het nog meer, groter, beter! Bij het strand aangekomen het bootje erop gesleept en ma het water in om te kijken of het mooi was. Geen koraal te vinden helaas en daar kwamen de egyptenaren alweer. Ze wilden geld, nou ja, we stonden in een duikpak! Dan word je meestal nat en dat gaat niet samen met geld oekels! En al hadden we geld. Wij weer terug met het bootje. Ma moest het motortje weer aan krijgen en dat lukte gelijk, maar ze had er geen erg in dat ze hem in zijn achteruit had gezet, dus ze stond over het motortje gebukt gas te geven en terwijl we al water scheppende ongeveer 5 rondjes achteruit voeren vroeg ma zich af wat er toch met het motortje was. 'Ma, we varen achteruit.' (eerste rondje)'Ik weet niet wat er met dat motortje is hoor.' 'Ma we varen achteruit.' (tweede rondje, de egyptenaren zwaaiden nog maar eens naar ons) 'Wat doet ie gek he.' 'We varen achteruit ma.' (inmiddels lagen we plat van het lachen en zat er al een aardige emmer water in het bootje) 'Oh, ik denk dat ie in z'n achteruit staat!'
Zo, nu konden we varen. Terug richting de boot om het kijkglas te halen, zodat we niet eerst het water in hoefden om te zien of het mooi was. Het kijkglas in het bootje, nu konden we weer terug naar het plekje van gisteren. Met een flinke wind mee richting het strand. We waren nog geen 200 meter verder of het motortje sloeg uit en hij ging niet meer aan. Waarschijnlijk de benzine op dus zo snel mogelijk beginnen met roeien, want we dreven heel snel af. Ik lag voorin en ma op het bankje met de peddels in de handen. Thomas is het water maar in gegaan, want het ging echt heel traag met die wind. Heel langzaam kwamen we dichterbij, Thomas kon wel 4 keer heen en weer zwemmen in die tijd (deed hij niet hoor). Daar waren we dan, weer bij de boot, 2 uur verder, de zon haast onder en nog steeds niet gesnorkeld. Alles nu maar uit het bootje gehaald, want nu was het wel een beetje te laat geworden. Met het weghalen van de spullen zagen we dat het slangetje naar de brandstoftank er gewoon af was gegaan… dus. Lekker gegeten en weer spelletjes gedaan en toen was de dag alweer om.

Woensdag 12 januari

Vandaag lekker bijtijds op, want we wilden een stuk zuidelijker varen.naar Savaga ,want Zondag moeten mijn ouders in Port Ghalib zijn, dus alvast een stukje onderweg. Pa had een nieuwe baai gevonden waar ook weer koraal zou zijn, dus als we vroeg in de middag zouden aankomen konden we nog even snorkelen.
Inderdaad we gaan snorkelen ,maar ik blijf in de rubberboot met de glaskijker .
Het leek een stuk kouder ,maar het was ook erg bewolkt en een harde wind.
Het koraal viel in eerste instantie tegen ,we zagen alleen gras ,maar naderhand zagen we een stuk koraal ,waar aardig wat vis bij was.
Thomas ziet een dikke morene en ma gaat er ook naar kijken , echt wel een engerd.
Ik kon hem niet zien vanuit het bootje ,maar heb wel de filmcamera in de kijker gestopt en toch aardig wat moois gefilmd.
Thomas ziet een klein nemmootje en een mooi maanvisje en een puffer (zo'n vis die zich opblaast) en nog veel meer moois.
Ik zie mooie vissen ,maar heb het erg druk met filmen.
Als we terug gaan loopt het bootje helemaal vol ,want er is een drijver heel erg zacht en daarom was het makkelijk om binnen te lopen.
We zijn uitgenodigd bij de Escape ,om de vis te eten die pa gevangen heeft .
Aangezien de ouders van Marijke aan boord zijn en al in de 80 ,leek het beter om bij hun aan boord te doen.
Hartstikke gezellig ,met de Odulphus erbij en ook nog d'r harmonicaatje en wij met z'n allen ,toch zo'n 10 man.
De vader van Marijke is nog ontzettend clever en gezond , de moeder is wat minder van geest en lijf en leden ,maar evenzogoed heel erg gezellig.

Donderdag 13 januari

We varen weer verder naar el quesir waar ria en andre liggen en daar aangekomen komt er weer een port police aan boord , weer alles opgeven en we moeten de man halen en brengen , want hij heeft geen boot.
Fanny en Thomas staan te popelen om aan land te gaan,want ze hebben eigenlijk nog niet veel gezien van het land.
Ria komt even met fanny en Thomas kennis maken, ze kent ze uiteindelijk al zowat , door al onze verhalen.
Leo moet eerst even naar de Odulphus omdat daar iets aan de hand is met de motor.
Al met al was het al weer half vier voordat we aan land gingen We kopen groente en worden afgelegd natuurlijk ,maar ja dat weet je nou eenmaal,we hebben niet al te veel betaald.
We lopen bij een reisbureautje langs en daar is een jongen die mank loopt ,die kent goed engels en is in nederland geweest .
We vragen hem of fan en Thomas in deze plaats in hurgada kunnen komen met de bus en gelukkig was dit geen probleem.
's Avonds hebben we met de Odulphus Panta-rhei en Escape aan de wal wat perziksap gedronken en André zijn waterpijpje gerookt.
Fanny en Thomas zijn nog even naar het reisbureautje gelopen ,maar die was helaas gesloten.

Vrijdag 14 januari

Leo en fanny gaan gauw even naar het reisbureautje en ja,we konden een safari doen om 2 uur moesten we er zijn .
Nadat we gegeten hadden zijn we de bushalte gaan opzoeken en we zijn weer een bezienswaardigheid.
Van overal vandaan kwamen de helpende handen en dat werkt wel eens een beetje op de zenuwen ,want ze laten je geen 2 tellen met rust en je weet niet of het goede bedoelingen zijn , ofdat ze je willen helpen van je geld af te komen.
We hebben geen echte slechte ervaringen moeten we zeggen ,maar zoveel vriendelijkheid zijn wij niet gewend.
De meiden staren thomas aan ,omdat het zo'n blonde lange kerel is met een lekker kontje (zegt fanny en dat moet ik toegeven ).
En de mannen en jongens waren gek op fanny natuurlijk , dat lange blonde haar en een mooi figuurtje !!!!!!ze werd ook gelijk ten huwelijk gevraagd en leo vroeg gelijk hoeveel kamelen ze wilden geven .
Na lang zoeken en discussiëren hoe we er moesten komen ,werden we begeleid door een intelligent ogende jongeman.
Aan de overkant van de bushalte was een eettentje en daar hielp diezelfde jongeman maar even voor het gemak.
We moesten de snelste weg nemen naar dat reisbureau ,omdat de tijd aardig begon te dringen .
De man waar we mee afgesproken hadden was er niet ,maar twee tellen later kwam er een andere jongeman en die zou de safari begeleiden #het eerste wat hij zei was dat ze een probleem hadden , zal weer niet zo zijn ,dachten wij direct.
Het was maandag en een feestdag waar de mannelijke toeristen niet de woestijn in mochten ,dus hij mocht alleen met de vrouwen op stap ,lache waaaaarrr !!!!!
De safari was ver weg , we hadden eerst een tocht van een uur over de rijksweg.
En toen we de woestijn in gingen reed die man net zo hard als op de rijksweg , dus het schoot lekker op.
We hebben fosformijnen en steden ,waar de mijnwerkers woonden , gezien en dat waren allemaal italianen.
We hebben een steensoort gezien wat talk was en ook een waar ze make-up van maakte met een glinster erin.
De bedoeïenen waren erg interessant en netjes opgeruimd.
We hebben kameel gereden en dat was ook erg enerverend.
Al met al waren we pas om 6.30 terug in el quesir en daar hebben we overwogen of we daar zouden eten of op de boot.
Het werd de boot ,omdat we de foto's en film nog wilden overzetten en fanny had een jurkje gekocht en dat moest ingenomen worden (wat uiteindelijk niet goed afgemaakt is) Later in de avond moesten we al gedag gaan zeggen en fanny en thomas wegbrengen naar de bus .
Nou daaaaaaaat viel niet mee !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Maar we bleven allemaal vrolijk ,want drama hebben we ook niets aan ,maar mijn god wat een crime !!!
Het was ook veel te kort , uiteindelijk maar 5 dagen en dat is niet teveel.

Zaterdag 14 januari

Fanny en thomas hebben een sms gestuurd dat ze midden in de nacht aangekomen zijn en dat ze een goede reis hebben gehad ,hopelijk hebben ze nog een fijne dag ,voor zover ze nog tijd overhebben.
Wij zijn om 6 uur uit bed en reizen in een ruk naar port galib , waar het allemaal glamour is en we weer worden onthaald of we de koningin zijn.
Alles is nieuw of nog niet klaar ,het is een complete stad en een eigen vliegveld ,waar al heel veel in en uitgaand verkeer is.
We gaan 's avonds borrelen en allemaal weer voor niets, en de meeste zijn dus teut of aangeschoten ,ik werd geïnterviewd .
Dat ben ik eerlijk gezegd gauw zat , dat geleuter , dus ik ga vroeger naar de boot dan Leo , want die had het erg naar de zin.
Daar was ik wel blij mee ,want normaal als de kinderen geweest zijn is hij niet te genaken ,maar nu had hij het te druk ,dus dat kwam goed uit.
Leo kwam me later weer halen om te gaan eten en daar zaten er veel meer en weer kregen we alles gratis en werden we weer naar de bar uitgenodigd .
De projectleider , die dus behalve dat hij niet de geldschieter is , alles te vertellen heeft , nodigt ons uit.
We gaan toch nog laat naar bed ,het was 12 uur of zo.
Fanny even SMS gestuurd om goede reis te wensen ,(hadden hun ons 's nachts ook gedaan , lief hè ) en of ze een SMS zou willen sturen als ze er waren.

Zondag 15 januari

Eerst een interview gegeven met de andere dames voor een paar bladen , ze wilden weten hoe de vrouwen op schepen leefden.
Dan in de middag een hele rondleiding over het hele terrein en dat was erg interessant. Het gratis diner is ook weer erg leuk alleen dan reken ik de extra genomen koffie af en daar moet ik haast 3 euro voor een bakkie nescafé betalen ,dus dat was erg overdreven.
Blij dat we de rest gratis krijgen , want het is niet normaal , vinden we.