बोब एन असली ओपी visite

02-03-2008

We worden momenteel heen en weer geschud , want we zijn aan het zeilen van Thailand naar Maleisië en hebben tegenwind , dus we moeten erg schuin tegen de golven in.
Gelukkig hebben we een erg sterke boot , daar is niets mis mee.
Alhoewel !!!!nu hebben we wel een kleine schade , maar dit later in het verhaal.
We hoorden van Asli ineens dat ze een tijdelijke visum kreeg , zodat ze dus toch in februari naar Thailand zouden komen, hartstikke fijn !.
We lagen op dat moment in Penang en moeten ons haasten om op tijd op Phuket in Thailand te zijn .
We hadden er echt niet meer op gerekend , alles ligt immers overeind , omdat Leo aan het vernissen is.
Gauw alles aan de kant en varen !!!
We hebben het eerste stuk lekker rustig weer en hebben er op gerekend naar Langkawi te varen en daar in het donker aan te komen , dus lekker.
Dan krijgen we een scherpe aan de windse koers (haast tegen de wind in ) en hebben zo’n 20 tot 25 knopen wind , dat is zo’n windje 6 .
Als we in de buurt van Langkawi komen is het donker en gelukkig hebben we Leo’s nieuwe uitvinding onder de boot, want er liggen onnoemelijk veel visnetten in het water en onverlicht.
We horen ze nu wel eens rollen onder het schip door ,maar ze blijven niet hangen.
Dan hebben we geen gps signaal meer , gvd !!! , precies als je de baai gaat naderen en als we het radar aan willen doen geeft die ook signaal.
Gelukkig hebben we nog een andere gps ,maar die heeft geen computer eraan gekoppeld en we zijn zo verwend.
Ik neem het coördinaat en plot die in de gps (wat ik normaal altijd al gedaan hebt voor we vertrekken) , maar Leo kijkt later even naar de gps en die staat gewoon op een verkeerde plek , doordat we op één oor liggen krijgt hij geen gegevens meer binnen.
Dus weer in orde gebracht en als we bij Langkawi komen is het wat rustiger want daar liggen we uit de golven.
Bij Langkawi aan wal om uit te klaren en dan boodschappen halen en weg.
We zijn onderweg nog even naar Jits en Ellen gevaren en hebben met hun een tochtje in de bergen gedaan , begrijp me goed , we zijn niet wezen klimmen , maar toch in de bergen . rararara.
Er zijn dus allemaal van die grotten in Thailand met de opening in het water .
Daar zijn we in gezwommen , want het was hoog water dan gaat het niet met een dinky en als je de weg weet kom je uiteindelijk op een romantisch paradijsje uit , een grot zonder deksel van de aarde.
Dus eigenlijk ben je weer buiten ( weet je nog son en peet , net als in Griekenland ) het grappige hier was , dat al de reisgezelschappen er ook naar toe gingen en allemaal met zwemvesten in een rij achter elkaar vasthoudend (een sliert van wel 50 mensen ) door die opening gingen.
Het was zo’n stom gezicht , die oranje slang van mensen .
De volgende morgen weer door en bij Ao chalong gaan liggen.
Auto gehuurd ,weer wat boodschappen gehaald , en dan we Bob en Asli van het vliegveld halen.
Ze bellen ons al dat we 4 uur later pas de koffers kunnen halen , omdat de transfer niet helemaal naar wens is verlopen.
Als we ze zien is dat een heerlijk gevoel , ze zien er goed en gelukkig uit.
Ze zijn trouwens gestopt met roken , we weten niet of ze het volhouden en dat weten ze zelf ook niet , omdat ze een baby’tje willen maken .
Moeilijke tijd voor ze , ik weet er alles van , maar als ik zelfs gestopt ben , kunnen zij het ook.
Wat nog moeilijker is voor hun ,dat ze met hun tweeën zijn .
Als er 1 een zwak moment heeft , sleept hij de ander mee.
We gaan eerst even naar de boot om de boodschappen en de nieuwe laptop van Bob aan boord te brengen en andere kleding voor Bob en Asli te halen , want ze smelten in hun winterkleding.
Dan gaan we even naar een restaurantje en eten daar , eindelijk Thai eten , waar Bob helemaal whaus van is.
Het was heel romantisch en gezellig .
Als we bij het vliegveld aankomen is alles gesloten en kunnen we de bagage eerste instantie niet vinden , uiteindelijk bleek het bij de gevonden voorwerpen te staan.
We waren al helemaal bang dat we weer een keer er naar toe moesten , want dat was toch een aardig eindje en dan konden we de volgende dag nog niet varen.
Bij de dingy aangekomen in het donker , alles inladen en er staat een behoorlijke deining , dus helemaal droog kunnen we het niet houden.
Gauw de tassen uitgeladen en er was wel wat nat ,maar niet bijzonder.
We gaan de volgende dag naar de Patong-beach en dat is het helemaal voor Asli , want daar kun je winkelen en er is leven genoeg.
Dan onderweg naar de Similan-eilanden waar het duiken uitzonderlijk moet zijn., hebben we een ankerplekje gevonden.
Als we daar aankomen liggen er moorings ( dat zijn ankers met ballen eraan waar je aan kunt hangen , eigenlijk een kant en klaar anker)van het wereld natuurfonds , heel handig voor ons , dachten we .
We gaan daar alvast snorkelen ,maar omdat het bij het strand is met branding is het niet zo helder , want dan wordt het water met zand omgewoeld.
Als we eruit zijn en het donker is , is het laag water geworden en blijkt dat het geen moorings zijn , maar dat het er alleen op leek.
Want we schrikken van een knal door het schip ,met een grote siddering erachteraan.
En wij sidderen ook , want wat kan er zijn ??
We dachten in eerst instantie niet dat we op een rif zaten , omdat we a bij een strand lagen en aan moorings en omdat we vanuit het niets ineens een klap hadden.
We hadden dan toch eigenlijk meer verwacht dat de Scharrel eerst zachtjes zou tikken en dan misschien een hardere klap .
Blijkbaar zaten we in een scheur en pas toen het tij weer ging keren kwamen we ineens op het rif te zitten.
Bob op de voorpunt en die loodste ons weer uit de scheur. Goddank !
We hebben een klein onderzoek gehouden en de nieuwe uitvinding van Leo ligt eraf en het roer heeft een kleine schade , maar toch wel zo dat we eruit moeten ,want anders gaat het zoute water door het polyester en dat moeten we niet hebben,maar we kunnen wel de vakantie van Bob en Asli in het water blijven.
Bob is telkens alles uit de kast aan het trekken om een grote vis te vangen,maar het is hopeloos.
Bij de similan eilanden komt hij in ieder geval aan zijn trekken met de onderwaterwereld en het fotograferen daarvan.
Asli is ook aan het foto’s maken met mijn camera en is helemaal gek van de papegaaivissen.
We zien een schildpad en hebben hem vast kunnen leggen .
Het eilandje is ook mooi , we zien vliegende honden ,maar als je het engels vertaalt dan heten ze vliegende vossen , daar lijken ze meer op , vind ik.
En een wit met blauwe ijsvogel ,moet even kijken hoe die heet , want dat weet ik niet zo goed.
We hebben nog een eilandje aangedaan,maar daar konden we heel moeilijk landen met de dinky , dus blijven we aan boord.
Bob vangt konijnvissen en die smaken heerlijk .
De volgende dag hebben we weer boodschappen nodig , dus we gaan weer op weg naar de patong-beach.
Asli sluit de voorraampjes , die absoluut dicht moeten met varen ,maar heeft geen kracht genoeg en we merken halverwege op dat de hele voorpunt zeiknat is , dus als we aankomen alles spoelen en wassen en drogen.
Gelukkig gaat dat drogen heel snel , dus dat is wel gauw gedaan.
Alleen het ophangen van de was, zo dat het niet uit elkaar klappert van de wind .
De motor stopt ermee , en aangezien we tegenwind hebben , is dat niet zo handig , want we gaan op de zeilen nu een heel andere koers varen , natuurlijk.
Leo en Bob klaren het klusje wel ,maar het is zeker niet makkelijk .
De filters zijn vervangen maar de brandstof wil niet aangezogen worden .
Gelukkig na een poosje wel en we komen nu in het donker patong-beach binnen varen.
Goed te doen gelukkig , want het is een open baai zonder obstakels.
We gaan aan de wal eten en winkelen , want de winkels zijn hier in de avond ook open.
Alle travestieten en prostituees zijn opgetut voor het avonduur .
Grappig hoor , we hebben het heel gezellig en als we in bed liggen zijn we moe maar voldaan.
Bob en Asli liggen niet in bed natuurlijk (alles nat),maar op de voorpunt buiten met een matrasje van de kuip.
De volgende morgen gaan Leo en ik aan het wassen en Asli en Bob aan wal , want Asli heeft een mooie jurk gekregen of gekocht en die moet gepast worden , omdat hij helemaal op maat gemaakt wordt.
Telkens als we aan land gaan moeten we met de dinky het strand op en telkens zijn we nat , want er staat een behoorlijk branding.
Dan in de middag gaan Asli en ik boodschappen halen en met een taxi terug , want het was weer een lading !!
Asli blijft aan de kant als Leo ons ophaalt en dan gaan we weer uit eten en stappen.
Bob en Asli hebben ons verrast met een ticket voor Thaiboksen , dat is een soort karate met boksen gemengd.
De jurk opgehaald van Asli en hij is mooi hoor !!
Het boksen is erg bloederig , want je mag blijkbaar ook met je ellebogen werken , dat dachten wij dat het verboden was.
Ze begonnen met kleine jongetjes en die moesten al voor 1200 euro vechten , niet normaal , nee zelfs belachelijk.
En wat het ergste is , dat het net een hanengevecht is , want tegelijkertijd zijn de mannen helemaal in trance van het wedden op zulke mannekes.
Echt heel erg , ik was er erg van onder de indruk.
Het ging ze helemaal niet om de jongens of om een mooi gevecht ,maar om het wedden .
Als het gevecht was beklonken , stonden de jongens te buigen om het applaus in ontvangst te nemen ,maar er was niemand die daar nog naar om keek.
Ze hadden het te druk met het afrekenen , walgelijk.
De gevechten van de volwassenen was voor de rest hetzelfde ,maar goed ik neem aan dat zij er zelf voor kiezen.
En dan vinden wij een goed gevecht op zich wel mooi .
de volgende morgen vertrekken we naar Racha , waar een resort is en we eerst snorkelen dan uit eten gaan en in het luxe resort krijgen we een drankje van Asli .
veel duurder dan de maaltijd , maar heel leuk met live muziek en dansen.
Dan gaan we naar Ko Rok Nok , waar wij vorige keer zo mooi gesnorkeld hebben , en waar zeilvis te vangen schijnt.
We arriveren in de middag , Bob heeft een kleine tonijn gevangen , jammer maar helaas , meer zat er niet in.
We gaan gelijk snorkelen (bob en ik) en fotograferen weer de mooiste nemootjes.
De volgende dag nemen we een andere kant van de baai en zijn met ons vieren wel 3 uur weg , de batterijen leeg van de toestellen , het is prachtig en Bob en Asli zien op de terugweg nog een zeilvis (denken we ) zwemmen , een joekel !het was vis met een punt voor , dus dat zal best wel een zeilvis geweest zijn.
Nou dat maakt nooit iemand mee , dat je een zeilvis zie zwemmen met snorkelen , dus dat was wel een hele ervaring, jammer dat de camera nu zonder batterij was.
We mogen de spanning meemaken of Asli zwanger zou zijn ja of nee , dus elke morgen willen we weten of ze nog niet ongesteld is .
Asli haar moeder (telefonisch contact , wanneer mogelijk )weet zeker dat ze zwanger is , dus afwachten maar.
Wel heel speciaal , dat ons kleinkind misschien wel op de Scharrel verwekt is , maar de naam van de boot vraagt er wel om .
We krijgen van Thomas bericht dat hij is aangenomen in Rotterdam !!!!!! wat gaat er verder gebeuren , dat moeten we allemaal nog horen.
Hij heeft een nieuwe opleiding momenteel , wat een beetje raar klinkt om uit te leggen ,maar waar momenteel vraag naar is .
Als er een bedrijf is die iets (wat dan ook ) moet weten of organiseren en de weg niet weet in de hele machinerie van business , hij dus gaat snorren op internet of waar dan ook telefoonboeken , maar hij moet dus zorgen dat ze de juiste bronnen vinden voor de dingen die ze willen.
Dat is een hele nieuwe baan , die is gekomen ,omdat het zo complex is geworden om iets te vinden .
(goed uitgelegd , Thomas?)
Hij en Bob doen het geweldig met hun opleidingen , we zijn beretrots.
We gaan weer richting Ao Chalong , want het is nog een aardig eindje terug en we mogen niet te laat zijn.
We gaan langs Ko Phi-phi-don , het bekende eiland van de tsunami omdat daar alles weg is gevaagd.
Het is net als Patong-beach een bruisend eiland .
Wel minder , natuurlijk ,maar ook wel heel erg druk.
Als we daar zijn krijgen we een bui, je zou zeggen een moesonbui , zo stortte het .
Alles is zeiknat ,want op de boot hadden we niet alles gesloten en enkele lekkages zijn van nature .
Dan nog meer vissen en snorkelen en nog een dag brommeren naar de vlindertuin en naar de winkels en dan is het voorbij , jammer genoeg.
Asli is denken we zwanger , want ze is het nog steeds niet , maar zekerheid hebben we nog niet.
Bob praat al tegen de baby , want daar kun je niet vroeg genoeg mee zijn , zegt hij. J
We huren weer een auto , laden alles nu in gedeeltes in de dinky en brengen ze weer naar het vliegveld.
Het is voorbij gevlogen , lijkt het .
Zo waren we bij het vliegveld om ze te halen , en zo zijn we er weer om ze terug te brengen.
We zwaaien ze uit , met weemoed , en gaan eerst boodschappen doen en dan weer op weg naar de boot.
Bob en Asli hebben vertraging , voor de verandering .
Ik val met de telefoon in slaap in de auto (ken je naaien gaan , hoe moe ik was, want normaal moet ik alles in de gaten houden in het verkeer ) en hij valt zonder erg op de grond.
Als Leo me met de boodschappen bij de pier neerzet , merk ik dat hij weg is.
De autoverhuur is al dicht , dus we moeten wachten tot de volgende dag.
Gelukkig hij is er , Leo klaart uit en ik ruim op en dan even een dag bijkomen , want we zijn uitgeput door die twee met hun eeuwige gesnorkel J
Asli belt nog even om te zeggen dat ze goed zijn aangekomen en dat ze zwanger is !!!!
Hiep , hiep hoera !!! zij worden pappa en mamma en wij opa en oma Fanny en Thomas tante en oom , en ze heeft haart id-kaart echt binnen , dus in handen !!!
We varen in 1 keer door naar Ko Rok Nok , waar ik nog even snorkel ,maar er was een bui en dat dreigde zo , dat het maar een uurtje werd.
Precies op tijd terug , want het begon te waaien en te gieten.
Vandaag gaan we naar Talagabay , waarschijnlijk en dan de volgende morgen Rebak en dan uit het water , brommeren met Jits en Ellen en dan de boot repareren.
Dan is nu de bevestiging binnen gekomen dat Erik en Angelique en Kyra een weekje komen , dus dat is hartstikke leuk .
We gaan het allemaal weer meemaken .
Met ErAnKy gaan we niet zulke dingen doen als met Bob en Asli ,want met zo’n kleintje erbij doen we alles meer op zeker.
Nou jongens dit was het weer , de groetjes . toedeledokie (zou Bart zeggen )

Heen en weer Nederland , naar de kinderen !

6 december 2008

Zo , we zijn al weer weg uit Nederland en onderweg naar de boot.
We zijn 10 uur geleden geland op Bangkok , waar de paspoort controle nog heel erg lang duurde maar de blokkades van de demonstranten opgeheven zijn.
De democratisch gekozen regeringsleider , blijkt niet zo democratisch gekozen te zijn , dus nu moet hij overnieuw gekozen worden en de regering zelf schijnt wel goed gekozen te zijn ???
Nu we hier zijn krijgen we allemaal smsjes dat we 6 uur van te voren op het vliegveld aanwezig moeten zijn , dat hebben wij niet hoeven doen dus (mazzel) !

Nu ga ik even van het begin beginnen en dat was Leo’s verjaardag , hartstikke gezellig gevierd bij het asia restaurant.
Niet dat er maar enige sfeer in dit restaurant te verwachten is , maar we hadden zoveel gezellige visite dat het vanzelf gezellig was.

Hans en Loek waren er niet , want die hebben hun Markoen verkocht en moeten hem laten keuren , of er echt niets aan mankeert .
We zijn allemaal diep onder de indruk , want zij wonen al heel lang op dit schip en hebben hem helemaal naar eigen smaak en handigheidjes ingericht .
Allemaal kleine foefjes een heerlijke luie stoel voor beide binnen en , nou laten we het zo zeggen ,hij is helemaal af en dat gebeurd normaal nooit bij een boot.
Allemaal zijn we zo bang voor hun dat het allemaal tegen gaat vallen , om over te stappen naar een catamaran.
Anderzijds zijn we hartstikke blij voor hun ,omdat het gelukt is om de boot te verkopen voor een goede prijs.
Nu gaan ze eerst even in een appartement wonen om de tijd te nemen een catamaran naar hun zin te vinden.

Eeltje en Marijke hebben vanuit Nederland een door mij bestelde camera meegenomen .
Leo had dat cadeautje helemaal niet verwacht en was helemaal beduusd ervan.
Ik ben er ontzettend lang mee bezig geweest om het te bestellen , het moest stiekem op het internet gebeuren en dan moet je eerst uitvinden wat het verschil is aan de ogenschijnlijk dezelfde camera , maar die net een ander lettertje erbij heeft staan dan Jits zijn camera (want ik wilde zo’n zelfde bestellen)
Dan gaan bestellen en dan moet je bij de meeste bedrijven eerst lid worden , wat ik niet wilde , maar uiteindelijk bij ebay toch geworden ben .
Voordat je lid bent , moet je weer eerst allerlei gegevens doorgeven , wat natuurlijk niet meevalt op zo’n klein bootje waar je op elkaars lip zit.
Stiekem een paspoort pakken en gegevens van de bank etc.etc.
Steeds aan de computer zijn , wat op zichzelf al een drama is , want dat kassie is wel een ernstige verslaving van mij en Leo heeft in mijn computertijd geen aandacht van mij !
Waar ik dus wel achter ben is dat de meest sites gebruikonvriendelijk zijn en ik heb uiteindelijk bij een Nederlandse site besteld die het voor mij mogelijk maakte om te bestellen.

De baby wordt gedraaid , want hij ligt in een stuitligging.
Het is een pijnlijk gebeuren ,maar Asli hield haarzelf flink en de baby ??Ja dat weten we niet .
Ramon blijft gelukkig liggen , zoals hij gedraaid was.

We gaan de bimini verder naaien , wat een ramp ,maar het lukt .
De kussens laten we naaien en dat viel heel erg tegen, kosste niet veel ,maar dan heb je ook niet veel.
Leo wil de dynamo nog even schoon laten maken , voordat we aan de grote trip gaan beginnen ,voor de zekerheid.
De generator stopt er weer mee ,Leo is er helemaal doorheen .
Het blijkt dat na wat speurwerk is gebleken , dat de dynamo van de hoofdmotor het helemaal niet goed doet.
Nou ,toen was hij het helemaal zat.
Gelukkig waren Jits en Ellen er om een beetje op te vijzelen , want hij zag het even helemaal niet meer zitten.
Jits neemt de dynamo onder zijn hoede en de asjes en Ellen wilde voor ons kijken als ze op Penang zijn of er daar soms een combi hete-lucht/magnetron/gril-oven is
Hier op Langkawi zijn ze niet te vinden.

Met al dit werk uit handen gegeven zijn we naar Nederland gegaan , via Penang want daar wilde Leo eerst weer langs de kno arts , omdat de poliepen weer terug zijn.
Weer zo’n kuurtje gekregen en met John Kek en Derk en Lee Mea uit eten geweest .
Daarvandaan met de nachttrein naar Bangkok , waar we 17 uur over doen en daar zijn we naar roofgarden gasthouse gegaan .
We struinen Bangkok nog even door en we kopen een bamboosaxofoon voor mijn a.s. verjaardag , de volgende avond nemen we een busje naar het vliegveld om naar Holland te vliegen.
Ik had mijn bergschoenen meegenomen voor in Nederland , maar er lagen alleen nog maar kruimels in mijn tas .
An me zole !!! was niets meer van over.
Gauw nog namaak birkenstocks voor 1.90 euro gekocht , want in mijn teenslippers passen geen sokken en barvoets lijkt me ook wat overdreven.
Ik heb in de camper nog een paar schoenen , dus dacht ik nog meer reserve,helaas vielen die ook uit elkaar , terwijl ze nog als nieuw uitzien ????
Als we in Nederland op slippers aankomen , horen we dat we in Marja haar flatje mogen , want ze woont al zowat bij Jaap en zij gaan samen in Leidschendam wonen .
Wendy gaat met Anouk-Joy op haarzelf wonen en kan veel van de spulletjes van Marja overnemen.
We gaan met Ton en Jose naar hun nieuw aangeschafte boot kijken , een geweldig schip !!!darna even langs Kathleen en Jelle.
Ik word al snel ziek in Nederland en blijf uit de buurt van Bob Asli , Firuz en Nizam , ivm de baby.
Ik heb de ziekte van Thomas overgenomen en zij hebben dus hun anti-stoffen opgebouwd.
We zijn met z’n allen naargeestig op zoek voor een huis voor Bob en Asli , en voor Fanny en Thomas hadden we wat meer tijd ,maar ook daar waren we voor aan het kijken.
Bob en Asli hebben een pand gevonden die ze graag hebben willen , en daar wordt onderhandelt.
Fanny en Thomas wonen in een ad hoc pand , dat zijn panden die moeten worden gesloopt ,maar om te voorkomen dat mensen de woningen gaan kraken en er niet meer uitgezet kunnen worden, worden ze goedkoop verhuurd onder voorwaarde dat ze binnen 2 weken eruit gezet kunnen worden.
Aangezien hun huizen pas in juni juli aan de beurt zijn , hebben ze tijd om te kijken naar een koopwoning , wanneer hun werkcontracten in orde zijn , om een hypotheek te krijgen.
Asli krijgt in deze tijd haar officiële verblijfsvergunning voor 3 jaar , dus dat was weer reden voor een viering.
Helaas met de recessie moest Asli haar vader naar Turkije en Ramon heeft zich nog niet aangekondigd , dus dat is sneu.
De politie belt Bob dat er ingebroken is in de camper, dus raam moet gemaakt en alles ligt door de hele camper heen , ze hebben gekeken wat er in de kluis zat, dat weten wij zelf nu nog steeds niet, want wij hadden hem nog niet open gekregen , zonder slopen dan.
Een paar dagen later krijgt Asli toch wel krampen , en ze vindt dat Ramon niet zoveel leven meer geeft .
Bij de kraamzorg vinden ze dan dat ze maar naar het ziekenhuis moet , hup met de 2 ma’s in haar kielzog naar het ziekenhuis en daar blijkt dat ze maar gelijk moet blijven , want de weeën zijn niet hevig ,maar de kleine heeft het toch wel wat benauwd.
Bob komt en blijft bij Asli, en ik breng Firuz naar huis (zeemanstraat), waar we afwachten tot Bob zegt dat we maar moeten komen .
De rest hebben jullie hierboven al gelezen , en we zijn geweldig in de wolken !!!
Wel vervelend voor Asli , maar die zit er niet zo erg mee , ze is al blij dat Ramon ongeschonden ter wereld is gekomen.
Iedereen is in de gloria !!!
Jammer genoeg ,maar wel te verwachten wordt Ramon geel en moet hij onder de blauwe lamp , maar het geeft geen echte problemen.
De 5e dag mogen ze uit het ziekenhuis en ik lig weer geveld door een hoestvirus in bed .
Aangezien ik hevige buikspierpijn hebt , durf ik niet naar Asli en Ramon toe te gaan ivm met aansteken Asli , want als ze ook op haar buik zo moet hoesten en dat op de keizersneewond , zou wel zielig zijn.
De dokter kon me er ook niet even wat voor geven , omdat het een virus was en dan schijnt geen anti-biotica te helpen.
Uiteindelijk is iedereen een beetje of erger ziek , alleen Ramon rolt overal doorheen , gelukkig wel.
Fanny en Thomas hebben de mogelijkheid om bij Cor en Irma in huis te komen zolang als ze nog geen huis hebben ,maar na een paar dagen hebben ze een woning gevonden en met enorm veel medewerking van makelaar , werkgevers , oude eigenaar en bank , kunnen ze hun nieuwe huis in een paar dagen tijd dus betrekken .
De woning was schoon en klaar voor ingebruikname , dus gelukkig , dat was geregeld.
De verhuizing is snel verwezenlijkt dank zij Marlies en Wouter en ons vieren, daarbij was Rachel er ook nog even bij en hielp in een korte tijd heel intensief.
De antikraakflat is op tijd geledigd !!!
We verkopen de laatste week nog even het pand van de Driesprong , want ze wilden het heel graag kopen.
Als we nog een paar keer tussendoor bij onze Ramon kijken , ziet hij er zalig uit en hij groeit goed.
Ik zou hem haast doodknuffelen , zo’n lekker klein mannetje is het.
We moeten weg , anders komt de boot nooit in Nederland of Middellandse zee , al valt het afscheid zwaar.
Leo laat zichzelf op de borst tatoeeren !!! Een LeLie (romantisch , he?) met een draak (Chinees sterrenbeeld van mij )op zijn hart , lief he!
We worden in Penang hartelijk ontvangen door Hans en Loek en Jits en Ellen , wat heel erg fijn was.
Eerst gaan we met de hele bubs ook met John Kekeni en Derk en Lee mae uit eten en dan slapen we bij Hans en Loek in hun flatje en de volgende dag als Leo weer bij het ziekenhuis is geweest (conclusie zonder poliepen) hebben Jits en Ellen een heerlijk en gezellig eetavondje georganiseerd op de steiger , met nog meer Nederlanders en met Juwin.
Helemaal te gek en dan gaan we weer bij Hans en Loek slapen en ontbijten en worden we opgehaald door Derek en Lee Mae om ons naar de ferry te brengen naar Langkawi , alwaar we opgehaald worden door Diny en Jaap .
Wat wij net vernomen hadden is hun boot de Crimson tide haast helemaal verbrand in de tijd dat wij weg waren.
Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg , wat een trieste bedoening en de verzekering doet natuurlijk moeilijk.
Zij brengen ons naar Hole in the Wall , waar onze Scharrel ligt.
De bedoeling is dat de restant van de Crimson tide onze plaats inneemt.
We eten gezellig met elkaar en dan varen wij met de Scharrel naar de ankerplaats , terwijl ik hem schimmelvrij maak.
Marijke en Eeltje roepen ons gelijk op , omdat ze ons welkom heten en Carla en Peter staan te zwaaien als we aankomen en komen een biertje drinken .
‘s Avonds gaan we naar de pasar malam en dan ploffen we in bed.
Ik ben klaarwakker en voel me niet zo goed ,en Leo slaapt de hele nacht lekker door.
De volgende avond hebben we een gezellig avondje bij André en Ria en dat was ook weer geweldig , alleen werd ik zieker en zieker .
Die nacht heb ik overdreven veel koorts en de volgende dag heb ik een injectie om de koorts te verlagen te pakken.
Het duurt lang voordat ik opknap , maar ja, dat is logisch , na zo’n aanslag op mijn lichaam.
Leo is bezig , samen met Ian aan de dynamo , generator en een klokje waarvan we nu de derde inbouwen , omdat ze nieuw kapot zijn.
De was moet nog gedaan , de boot is nog niet gezogen enz. enz.
Dit heb ik nu klaar en dat was ook weer een groot karwei.